Από το 1999 και μετά η Μαίρη Χρονοπούλου έχει βιώσει το χειρότερο πρόσωπο της ζωής. Όλα ξεκίνησαν από ένα τροχαίο και μετά μια σειρά γεγονότων, έφεραν την μεγάλη Ελληνίδα σταρ πολλές φορές αντιμέτωπη με τα όρια της. Μόνο που το πείσμα, η γενναιότητα και το θάρρος της και η δίψα της για ζωή, την έκαναν να επιβιώσει. Και αυτό το καλοκαίρι είναι η επιστροφή στην εξωστρέφεια
Όλα ξεκίνησαν…
…από τη φετινή Ανάσταση. Συγκεκριμένα στο μυθικό σπίτι της στην Παιανία η Χρονό – όπως την αποκαλούν οι σκληροπυρηνικοί φαν της– πέρασε την Ανάσταση μαζί με τον Σπύρο Μπιμπίλα και τον Μάκη Δελαπόρτα. Δυο ανθρώπους που της έχουν σταθεί όσο λίγοι τα τελευταία δύσκολα χρόνια. Οι φωτογραφίες ανέβηκαν στα social του προέδρου του ΣΕΗ προκαλώντας πολλά χαμόγελα αισιοδοξία και like.
Και μετά ήρθε η μεγάλη επιστροφή. Στα φετινά κινηματογραφικά βραβεία της Ακαδημίας, η Μαίρη Χρονοπούλου τιμήθηκε για τη μεγάλη συνεισφορά στον κινηματογράφο. Και ανέβηκε πάνω με το μπαστούνι να παραλάβει το βραβείο της. Η Χρονοπούλου ήταν όρθια, συγκινητική, αληθινή και γοητευτική στο λόγο της.
Ακολούθησε συνέντευξη και φωτογράφιση, ύστερα από 20+ χρόνια, μια σελίδα στο Instagram που την προμόταρε η ίδια
και η πρόσφατη εμφάνιση της στο Άλσος όπου πήγε για τον καλό της φίλο Τάκη Ζαχαράτο.
Μικρά, μικρά points που όμως δείχνουν ότι η Μαίρη Χρονοπούλου, θέλει να βγει ξανά στον κόσμο.
Και ας μην ξεχνάμε: Ο Ιούλιος είναι ο μήνας της, αφού σήμερα είναι τα γενέθλια της. Γεγονός που το γλέντησε και φέτος.
Μια και μοναδική
Αυτό που συνέβη με τον κινηματογράφο στη χώρα μας την δεκαετία του ’60 ήταν μοναδικό, αλλά και παράδοξο. Εξού και δεν συνεχίστηκε στα 70s, αφού δεν ανανεώθηκε.
Όσο για τους επικριτές εκείνης της εποχής και του εγχώριου κινηματογράφου; Σίγουρα έχουν δίκιο όσον αφορά, την τόλμη, την εξέλιξη και την θεματολογία. Είδε κανείς στις ελληνικές ταινίες του 60 για το δεύτερο ξεριζωμό των Ελλήνων στην Σμύρνη στα 60ς; Μάθαμε τίποτα για τους αιγυπτιώτες; Υπήρξε ένα έκρυθμο πολιτικό σκηνικό μέχρι την χούντα, αλλά στις μεγάλες οθόνες είχαμε πενιές, τσαχπινιές, ενζενί και γάμους.
Από την άλλη όμως οι άνθρωποι που αληθινά καθοδηγούσαν τα κινηματογραφικά και όχι μόνο δρώμενα, είχαν γνώση, αισθητική, εξυπνάδα, ταλέντο, μυαλό, αγάπη και μεράκι για αυτό που έκαναν.
Πάρτε για παράδειγμα τις Ελληνίδες σταρ των 60ς. Καμία δεν μπλεκόταν στα χωράφια της άλλης, καμία δεν έμοιαζε με την άλλη. Όλες ξεχωριστές και μοναδικές. Και η Μαίρη Χρονοπούλου, ίσως η πιο ξεχωριστή.
Αν και συνομήλικη με τις περισσότερες, δεν έπαιξε σχεδόν ποτέ μπάλα σαν ενζενί. Ακόμα και στο μυθικό της βωβό, βιντεοκλιπικό πριν την εποχή του, ντεμπούτο της στο σινεμά. Στο Χαρούμενο ξεκίνημα υποδύεται την σικάτη νεαρή κυρία. Κυρία, όχι κοπελίτσα.
Βγήκε στο θέατρο ως εξαιρετικό ταλέντο και με «κλωτσιά από τον Μάνο Κατράκη» όπως έχει δηλώσει. Και σιγά-σιγά εδραιώνεται στο χώρο. Απλά χρειάζεται ένα κλικ για να ξεκινήσει η εκτόξευση.
Ο μέγας Δαλιανίδης
1962. Η Μαίρη Χρονοπούλου δεν είναι ούτε 30 χρονών. Και όμως ρισκάρει να υποδυθεί μια γυναίκα, μεγαλύτερη σε ηλικία. Επίσης μια γυναίκα, αδίστακτη, δολοπλόκα που φτάνει στο παρά 1 του φόνου, Αλλά και κομψή και γοητευτική και ερωτική. Ο ρόλος –ή ρολάρα;– της Ζανέτ στο Χωρίς ταυτότητα του Γιάννη Δαλιανίδη, την εκτοξεύει.
Αν ήταν βέβαια στην Αμερική, θα είχε και μια οσκαρική πεντάδα ΑΝΕΤΑ. Είμαστε όμως στην Ελλάδα των αρχών του ’60. Η Χρονοπούλου καθιερώνεται ως δραματική ηθοποιός, χωρίς να λείπουν και οι κωμικές ερμηνείες.
Και τότε προκύπτει ξανά ο Δαλιανίδης. Είναι η εποχή που θριαμβεύουν τα μιούζικαλ. «Παρακαλούσα τον Γιάννη Δαλιανίδη, να μου δώσει ένα ρολάκι σε κάποιο μιούζικαλ», είχε πει σε συνέντευξη της. Μου έλεγε: «Τρελάθηκες; Ψηλή, αδύνατη, μακρομούρα, σοβαρή ηθοποιός, και θες να παίξεις σε μιούζικαλ; Θα γελάει ο κόσμος». «Μα, δεν θέλω να πρωταγωνιστήσω», του έλεγα, έναν μικρό ρόλο να μου δώσεις. Πες πες, μου έδωσε να πω το «Έκλαψα χθες» στις Θαλασσιές τις χάντρες.
Την επόμενη χρονιά ήρθε το Μια κυρία στα μπουζούκια. Από εκεί ξεκίνησαν όλα!
Ναι, το Μια κυρία στα μπουζούκια το έχετε δει άπειρες φορές. Αλλά κάντε λίγο focus. Η Μαίρη Χρονοπούλου έχει ένα συνοδευτικό ρόλο. Που όμως ΕΚΕΙΝΗ τον κάνει πρωταγωνιστικό. Το πώς υποδύεται μια γυναίκα που διεκδικεί τον έρωτα ενός νεώτερου άντρα, χωρίς να γίνεται τραγική ή γραφική. Πώς τονίζει την φωνή της, πώς παίζει με το βλέμμα, πώς υπερασπίζεται ακόμα και τα –μυθικά– ρούχα που φοράει. Πώς κλέβει την παράσταση με ένα ρόλο που αν ήταν άλλη –και φυσικά με άλλο σκηνοθέτη– μπορούσε να τον ρίξει στην απαξίωση ή ακόμα και στη γελοιοποίηση. Η γυναίκα, απλά κεντάει.
Η άλλη πλευρά
Δεκαετία του ’70. Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος έχει τελειώσει. Στη θέση του αναδεικνύεται ένα άλλο είδος πιο εσωτερικό, πιο του σκηνοθέτη. Οι παραγωγοί έχουν εγκαταλείψει, είτε φυσικά, είτε πρακτικά. Και φυσικά η πόλωση –πόσο σπάνιο είδος στην χώρα μας– κυριαρχεί. Φανταστείτε την έκπληξη της Μαίρης Χρονόπουλου όταν από την άλλη μεριά του τηλεφώνου είναι ο πατριάρχης του νέου ελληνικού κινηματογράφου, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος που τη θέλει για πρωταγωνίστρια στη νέα του ταινία τους Κυνηγούς
Το φιλμ πηγαίνει στις Κάννες και παρόλο που οι δυο τους συγκρούονται για κάποιες σκηνές, 7 χρόνια αργότερα συνεργάζονται ξανά στο σπουδαίο Ταξίδι στα Κύθηρα.
Από την άλλη η Μαίρη Χρονοπούλου αποδεικνύεται η νούμερο 1 κινηματογραφική ηθοποιός της χώρας. Είναι η ΜΟΝΗ σταρ που πέρασε από το ένα σινεμά στο άλλο. Και με τεράστια επιτυχία. Και ποιος δεν την θυμάται ως αντάρτισσα αλλά και καταραμένη Φωτεινή στα Παιδιά της χελιδόνας;
Ερμηνεία που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και που όταν ανέβηκε πάνω στην σκηνή να παραλάβει το βραβείο της, φορώντας μια δερμάτινη φούστα, απέδειξε ότι σταρ γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Και η Χρονό ήταν, είναι και θα είναι.
Επιχείρηση γοητεία και ζωή
Τον Ιούνιο του 1987 κυκλοφόρησε το περιοδικό όπου είχε φωτογραφηθεί γυμνή και φυσικά ξεπούλησε.
Λίγο αργότερα υποδύεται την Πραξαγόρα στις Εκκλησιάζουσες, στην Επίδαυρο και το Ηρώδειο ενώ μετά θριαμβεύει στο σινεμά στα Παιδιά της χελιδόνας.
Η Χρονοπούλου έκανε από ένα σημείο μετά, αυτά που ήθελε η ψυχή της. Και ας ήταν ετερόκλητα μεταξύ τους. Μπορεί την μια σεζόν να έπαιζε σε επιθεώρηση στο Δελφινάριο, μετά στα Χειροκροτήματα στο Αλίκη, στο ρόλο που είχε παίξει η Μπέτι Ντειβις στο σινεμά και στο Όλα για την Εύα και μετά στο τηλεοπτικό Μάνα είναι μόνο μια και μετά να τραγουδάει στο «Καν –Καν» με τον Γιάννη Πουλόπουλο.
Το πρόβλημα που βίωσε και βιώνει με την υγεία της, αποδεικνύει πως αυτή η χορτασμένη γυναίκα ακόμα και μέσα στα σκοτάδια, έχει ένα φως που λάμπει. Και περιμένει την ίδια να πατήσει το κουμπί. Ή να σηκώσει περήφανα το κεφάλι και να προχωράει κόντρα στις αντιξοότητες, όπως η ηρωίδα στην τελευταία σκηνή, στην τελευταία –μέχρι στιγμής;;;– ταινία της, το Προς την ελευθερία.
