Ο Άγιος Γεώργιος, στην ποντιακή διάλεκτο Αέρτς, έχει υμνηθεί όσο κανένας άλλος από τους αγίους της Εκκλησίας. Η λατρεία του ήταν από τις πλέον διαδομένες σ’ όλο το χριστιανικό κόσμο.
Ιδιαίτερη θέση κατείχε στον Πόντο· ο μήνας Νοέμβριος προς τιμή του ονομάζεται Αεργίτας, μιας και στις 3 Νοεμβρίου γιορτάζεται η ανακομιδή των λειψάνων από τον τάφο του στο ναό που του έχτισε ο Μ. Κωνσταντίνος.
Πολλές μονές του Πόντου επίσης ήταν σε αυτόν αφιερωμένες, με μεγαλύτερες του Αγ. Γεωργίου του Περιστερεώτα και του Αγ. Γεωργίου του Χαλιναρά.
Η επίκλησή του από τους Πόντιους ήταν και είναι συχνή – σε γέννες, σε αρρώστιες, σε δύσκολες στιγμές, πολλές φορές μάλιστα τοποθετώντας το όνομά του πριν από της Παναγίας (ο Αέρτς κι η Παναΐα να δίν΄ νε…).
Στην Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού καταγράφονται και οι εξής παρακλήσεις:
…παρακαλώ σε Αγιώρη μου
οφέτος μ΄ αποθάνω.
ή
…την αντραδέλφισσαν κρατούν
χίλιοι μύριοι μαμήδες,
την νύφεν την ξενούτσικον
Αέρτς κι η Παναΐα.
