Με το κορμί ορθό, το κεφάλι ψηλά και κρατώντας σφιχτά στα χέρια του την ελληνική σημαία, ως αριστούχος μαθητής της Γ΄ τάξης του 20ού Ενιαίου Λυκείου Τούμπας, ο Γιώργος Καλαϊτσίδης, Πόντιος νεοπρόσφυγας από την πρώην Σοβιετική Ένωση, παρήλαυνε στην παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης, στη στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2004.
Εκείνες τις στιγμές ο Γιώργος ένιωσε περίτρανα, όπως λέει στο pontos-news.gr, ότι αποτελεί κι αυτός ένα κομμάτι του ελληνισμού. Αναμφισβήτητα, τα ίδια αισθήματα περηφάνιας κι ανυπέρβλητης χαράς θα ένιωθαν και οι γονείς του.
Παρακολουθούσαν την παρέλαση, καμαρώνοντας τον γιο τους ως μοναδικό μαθητή σημαιοφόρο της στρατιωτικής παρέλασης, αφού το σχολείο του ήταν το μοναδικό που επιλέχθηκε για την παρέλαση εκείνη τη χρονιά.
«Ήταν αναμφισβήτητα από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Ένιωθα περήφανος που σήκωνα την ελληνική σημαία. Ήταν για μένα μια αναγνώριση ότι αποτελώ κομμάτι του ελληνισμού. Ήταν μια επιβράβευση για όλα όσα ένιωθα για την Ελλάδα, ακούγοντας παιδί τους γονείς μου να μου μιλούν για την ελληνική μυθολογία και την ιστορία. Ήταν βέβαια επιβράβευση και για όσα κατάφερα ως μαθητής στο σχολείο. Και στη Σοβιετική Ένωση γιορτάζαμε τις ελληνικές εθνικές επετείους, όμως το να σηκώσω τη σημαία στη στρατιωτική παρέλαση αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία για μένα», λέει με μάτια που λάμπουν, ο Γιώργος Καλαϊτσίδης.
Επίσκεψη στη Γεωργία, 2014
Έντεκα χρόνια μετά από εκείνη την ημέρα, ο 28χρονος σήμερα Γιώργος ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές του σπουδές, εργάζεται στην επιχείρηση του πατέρα του και πάντοτε είναι δίπλα σε κάθε αγώνα των Πόντιων νεοπροσφύγων. Τα τελευταία τρία χρόνια, από τότε που καταργήθηκαν οι συντάξεις στους ηλικιωμένους Πόντιους νεοπρόσφυγες, ο Γιώργος Καλαϊτσίδης βρίσκεται με μια βαλίτσα στο χέρι. Οργώνει με κλιμάκιο ολόκληρη την Ελλάδα και ενημερώνει τους ηλικιωμένους νεοπρόσφυγες. Αποτελεί, όπως ο ίδιος λέει, έναν δίαυλο επικοινωνίας, χωρίς να φείδεται χρόνου και κούρασης.
Από την άνεση στην ανέχεια, για την αγάπη της πατρίδας
Στην πρωτεύουσα της Γεωργίας, Τιφλίδα, γεννήθηκε το 1987 ο Γιώργος Καλαϊτσίδης. Πόντιοι με καταγωγή από την Τραπεζούντα οι γονείς του, κατάφεραν να αποκτήσουν υψηλή μόρφωση στην πρώην Σοβιετική Ένωση και να προσφέρουν σε αυτόν και στην αδελφή του, Ιωάννα –είναι σήμερα γναθοχειρουργός στη Θεσσαλονίκη–, ένα πολύ καλό βιοτικό επίπεδο. Ο πατέρας και συνονόματος του Γιώργου Καλαϊτσίδη ήταν καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Τιφλίδας –σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του πανεπιστημίου της Μόσχας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές–, ενώ η μητέρα του τελείωσε οδοντίατρος στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης.
Μπορεί η νοσταλγία και η αγάπη για την Ελλάδα να ήταν βαθιά ριζωμένες στις ψυχές τους, ωστόσο η καλή ζωή της οικογένειας στην Τιφλίδα δεν τους άφηνε να κάνουν σκέψεις για εγκατάσταση στη μητέρα πατρίδα.
«Από μικρό παιδί, εγώ και η υπόλοιπη οικογένειά μου είχαμε μια ιδεατή εικόνα για την Ελλάδα. Οι γονείς μου είχαν γνωρίσει και τη χώρα, αφού έρχονταν σε φίλους και συγγενείς στο Κιλκίς και στη Θεσσαλονίκη. Πολύ συχνά ο πατέρας και η μητέρα μου μιλούσαν για την Ελλάδα, τον Πόντο, τη μυθολογία και την ιστορία. Δεν γνώριζα ελληνικά, ωστόσο ήξερα να λέω στα ελληνικά τα ονόματα του Ηρακλή, του Μέγα Αλέξανδρου κτλ. Οι παππούδες μου μιλούσαν ποντιακά, όμως οι γονείς μου κυρίως ρώσικα», λέει ο Γιώργος.
Με τον πατέρα, την αδελφή και τη μητέρα του στο οικογενειακό παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, στον Ασκό Θεσσαλονίκης
Τα κατάμαυρα σύννεφα του εμφύλιου πολέμου στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία της Γεωργίας άλλαξαν άρδην τη ζωή των Ποντίων. Η υψηλή εγκληματικότητα και οι κίνδυνοι παραμόνευαν σε κάθε σημείο, ενώ πολύ συχνά δεν υπήρχαν ηλεκτροδότηση, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Αυτή η κατάσταση ήταν που οδήγησε τους γονείς του Γιώργου στην απόφαση να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. «Αρκετοί συμφοιτητές και συνάδελφοι του πατέρα μου εκείνη την εποχή βρήκαν δουλειά σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ακόμα και στη NASA.
»Ενδεχομένως θα μπορούσε να κάνει κάτι αντίστοιχο και ο πατέρας μου, όμως η νοσταλγία και η αγάπη για την Ελλάδα καθόρισαν την επιλογή του», λέει ο Γιώργος Καλαϊτσίδης.
Το 1991 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη και αρχικά φιλοξενήθηκε σε φίλους. Ο Γιώργος θυμάται εκείνα τα πολύ δύσκολα –οικονομικά– χρόνια, με τους γονείς του να υποβάλλονται σε πολλές στερήσεις για να προσφέρουν στα παιδιά τους όσο περισσότερα μπορούν.
Η μητέρα του Γιώργου στη διάρκεια του μεταπτυχιακού της στη Γερμανία (1976), και ο πατέρας του στο Πανεπιστήμιο
της Μόσχας (1974)
«Στερηθήκαμε πολλά. Θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτεται τι θα φάει, πώς θα ντυθεί… Έβλεπα τους γονείς μου να παλεύουν πολύ σκληρά για να μην λείψουν σε μένα και την αδελφή μου βασικά αγαθά. Προτίμησαν να στερούνται πολλά πράγματα για να προσφέρουν σε μας τη δυνατότητα να μάθουμε γρήγορα ελληνικά, με τη βοήθεια ιδιώτη δασκάλου», λέει ο Γιώργος.
Θυμάται ακόμα ότι στο δημόσιο σχολείο αρχικά δεν τον δέχονταν, λόγω ελλιπών εγγράφων. Όταν ξεκίνησε τελικά στο 56ο Δημοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης –στο κέντρο της πόλης– πρόβλημα αντιμετώπισε και με κάποιους συμμαθητές του, που του συμπεριφέρονταν ρατσιστικά. Δεν έδωσε σημασία σ’ αυτές τις συμπεριφορές και γρήγορα αποτέλεσαν παρελθόν, ενώ όταν ξεπέρασε –πολύ σύντομα– τα όποια προβλήματα της γλώσσας, έγινε αριστούχος μαθητής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα 13 του χρόνια είχε πάρει δύο πτυχία (proficiency) στην αγγλική γλώσσα, καθώς και πτυχίο γερμανικών. Εκτός από τις δύο αυτές γλώσσες, τα ελληνικά και τα ρωσικά, ο Γιώργος μιλάει ακόμα γεωργιανά και τουρκικά!
Ανώτατες σπουδές και επαγγελματικοί στόχοι
Το 2005 ο Γιώργος Καλαϊτσίδης εισήχθη στο Φαρμακευτικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ στη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε γενικός γραμματέας των φοιτητών στη Φυσικομαθηματική Σχολή –σ’ αυτήν ανήκε το τμήμα σπουδών του–, θέση που του έδωσε, όπως λέει, πολλές εμπειρίες.
Αποφοίτηση από τη Φαρμακευτική
Σήμερα ο Γιώργος ολοκληρώνει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Σχολή Οικονομίας και Διοίκησης του Διεθνούς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η μεταπτυχιακή του εργασία «Ανταγωνιστικότητα ελληνικής επιχειρηματικότητας και εξαγωγές στο κοινό νομισματικό περιβάλλον», την οποία εκπονεί με τη βοήθεια του καθηγητή του πανεπιστημίου του Harvard Μιχάλη Αργυρού, αναμένεται να παραδοθεί στις αρχές του 2016.
Παράλληλα, ο Γιώργος βοηθά στην επιχείρηση του πατέρα του –εταιρεία επιβατικών μεταφορών μεταξύ Ελλάδας και Γεωργίας–, την οποία θέλει να εκσυγχρονίσει και να την κάνει πιο ανταγωνιστική. Απώτερος στόχος του πάντως είναι να ασχοληθεί με τον τομέα των σπουδών του.
Δραστήριος στον ποντιακό χώρο
Ο Γιώργος Καλαϊτσίδης είναι μέλος του Συλλόγου Ποντίων Παλιννοστούντων «Άγιος Κωνσταντίνος», ο οποίος έχει έδρα τη Θεσσαλονίκη και πρόεδρο τον πατέρα του. «Άγιος Κωνσταντίνος» είναι μία από τις ονομασίες που είχε το χωριό του στην Τσάλκα.
Μία από τις κινητοποιήσεις για τις συντάξεις των υπερήλικων νεοπροσφύγων
Ο Γιώργος πήρε μέρος ως σύνεδρος και στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη Ποντιακής Νεολαίας, που έγινε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη και από την οποία έμεινε πολύ ικανοποιημένος. «Μετά χαράς διαπίστωσα εκεί την ξεκάθαρη στάση των νέων για ενοποίηση του ποντιακού χώρου. Η νεολαία έδειξε ότι ξεπερνάει τις αγκυλώσεις των προηγούμενων γενεών. Πρέπει να δούμε πώς θα κάνουμε δράσεις σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, πώς θα συντονιστούμε και πώς θα δώσουμε απαντήσεις σε θέματα σύγχρονα, όπως η ανεργία, το προσφυγικό κτλ. Το θέμα της Γενοκτονίας πρέπει να μπει σε νέα βάση, σε καινούριο πλαίσιο.
»Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία, να διοργανώσουμε παγκόσμια φόρουμ ή να αγωνιστεί ο καθένας ατομικά από τη χώρα όπου ζει, από το δικό του μετερίζι, ώστε να γίνει η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού παγκόσμιο ζήτημα».
Τέλος επισημαίνει ότι τον στενοχωρούν οι μεγάλες διαφοροποιήσεις στον ποντιακό χώρο για διάφορα ζητήματα, όπως το θέμα των συντάξεων των ηλικιωμένων νεοπροσφύγων. «Αν και θεωρώ ότι όλοι έχουν τις καλύτερες προθέσεις, πρέπει να δρούμε συντονισμένα. Καλώ όλους τους νεολαίους Πόντιους να συντονίσουμε τις δράσεις μας. Η ισχύς εν τη ενώσει», καταλήγει ο Γιώργος Καλαϊτσίδης.
Ρωμανός Κοντογιαννίδης
