Οργή λαού

Πότε άραγε ήταν η τελευταία φορά που σε καιρό ειρήνης στην Ελλάδα ανησυχούσαν τόσο πολύ τόσοι πολλοί; Και να σκεφθεί κανείς, ότι δεν έχει περάσει ούτε καν ένας μήνας από τις τελευταίες εκλογές. Λογικά αυτοί που έδωσαν την ψήφο τους σε αυτούς που κέρδισαν τις εκλογές και κυβερνούν σήμερα θα έπρεπε να ήταν λιγότερο απογοητευμένοι και η ατμόσφαιρα στην κοινωνία κάπως πιο καθησυχαστική.

Όμως από όλες τις πλευρές φυσούν άναρχοι άνεμοι που φέρνουν μαζί τους φόβο και ανατριχίλα γιατί συνοδεύονται από τη γνώριμη, θυμωμένη, βαριά βοή που δηλώνει ότι ο καταστροφικός σεισμός βρίσκεται ήδη εδώ.

Τα παιδιά χωρίς δασκάλους, οι γέροι χωρίς γιατρούς, η νεολαία χωρίς δουλειά, οι Ένοπλες Δυνάμεις χωρίς τα αναγκαία για την εθνική άμυνα, οι αγρότες έτοιμοι να κατέβουν στους δρόμους, ο παραγωγικός ιστός στο αμήν, οι συντάξεις κάθε μήνα πιο ισχνές, τα κρατικά ταμεία άδεια, η χώρα χωρίς σύνορα και χωρίς ηγέτες…

Η Ελλάδα είναι σήμερα βουτηγμένη στη μαυρίλα και στα κόκκινα δάνεια. Μετά τι; Κάποιοι σήμερα δεν έχουν να φάνε. Αύριο θα είναι περισσότεροι, και εκτός από φαΐ δεν θα έχουν ηλεκτρικό και ζεστό νερό στα σπίτια τους. Μεθαύριο δεν θα έχουν ούτε τα σπίτια τους. Μετά τι; Κάποιοι σήμερα τα βγάζουν πέρα με μια μικρή σύνταξη, άλλοι ξεπουλώντας και το τελευταίο κάδρο και κάθε μικροέπιπλο του σπιτιού. Αύριο η σύνταξη δεν θα επαρκεί για την επιβίωση, και τα μικροέπιπλα θα έχουν τελειώσει όπως τελείωσαν από καιρό τα πιο ακριβά είδη. Μετά τι;

Οι Έλληνες επιστήμονες μεταναστεύουν αλλά το δημογραφικό ισοζύγιο εμφανίζει πλεόνασμα εξαιτίας των εισβολών των προσφύγων από τη Συρία και των ορδών των μεταναστών από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές, την Αφρική κ.ο.κ.
Μετά τι;

Πού και πού οι κυβερνώντες πετούν και κανένα πολιτικό πτώμα στον Κορυδαλλό ρίχνοντας στάχτη στα μάτια του κοσμάκη και συνεχίζουν απτόητοι το ξεπούλημα της χώρας χρεώνοντας ακόμη περισσότερο τις επόμενες γενιές. Σταθερά συνεχίζουν να μας εξουσιάζουν ακόμα οι φαύλοι, οι διαπλεκόμενοι, οι ανίκανοι. Οι εργολάβοι συνεχίζουν να είναι πρώτοι στο ξεκοκάλισμα του κάθε ΕΣΠΑ. Μεγάλα έργα, δρόμους, τούνελ, γεφύρια προωθεί μετά μανίας και αυτή η κυβέρνηση. Για παραγωγικές επενδύσεις δεν έχουν ακούσει.

Ποιος νοιάζεται; Η νέα κυβέρνηση στελεχώθηκε ως συνήθως από τα περιορισμένων δυνατοτήτων κομματικά στελέχη που θυμίζουν δυστυχώς φιγούρες του Σουρή, οι οποίες το μόνο που γνωρίζουν καλά είναι να συμπεριφέρονται ξεδιάντροπα και ληστρικά. Αν μιλήσουμε και για τα θρησκευτικά, για τα βιβλία ελληνικής ιστορίας, για την ελληνική γλώσσα, για τις εθνικές γιορτές, θα διαπιστώσουμε τη συνέπεια του νεαρού πρωθυπουργού να τοποθετεί στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ό,τι πιο οπισθοδρομικό, αμόρφωτο, άθεο και μη πατριωτικό έχει περάσει από αυτό το υπουργείο μέχρι σήμερα. Ούτε γενοκτονίες αναγνωρίζουν, ούτε ιερά και όσια δείχνουν να έχουν. Για τους «νονούς» της αντιπολίτευσης ας μην πούμε λέξη, δεν αξίζει.

Και γύρω μας το καζάνι της Μεσογείου βράζει. Σαν γύπες περιμένουν ακόμη και οι Σκοπιανοί, να επωφεληθούν από την κατάντια μας. Οι γείτονες, «φίλοι» και «σύμμαχοι» περιμένουν σαν αρπακτικά να ορμήσουν στο ψοφίμι. Η Ελλάδα της παρακμής αναπνέει με δυσκολία ελπίζοντας σε «προφητείες» που κυκλοφορούν δωρεάν για κάθε πικραμένο.

Κάπως έτσι πρέπει να ήταν και οι τελευταίες μέρες του Βυζαντίου. Εν αναμονή του πεπρωμένου, και η βοή δυναμώνει. Η καταστροφή είναι σίγουρη, άσχετα αν δεν γνωρίζουμε πώς θα έρθει, αν έρθει από σπαθιά και τσεκούρια τζιχαντιστών, από βόμβες της φίλης και γείτονος, από τη «γενναιόδωρη αλληλεγγύη» της Εσπερίας, στην αγκαλιά της οποίας σπεύσαμε να πέσουμε ως ραγιάδες ευρωλιγούρηδες, ή από συνδυασμό των εν λόγω «ευλογιών» που καραδοκούν έξω από την πόρτα μας.