Το Κουρδικό και ο Οτζαλάν

Η Τουρκία δέχεται μεγάλη πίεση για το Κουρδικό Ζήτημα, αφού οι εξελίξεις στη Συρία είναι πιθανό να οδηγήσουν στη συνταγματική αναγνώριση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, μετά το πρώτο που υφίσταται στο Βόρειο Ιράκ, de facto από το 1992 και de jure από το 2005. Η ίδρυση ενός δεύτερου κουρδικού κράτους στα νότια σύνορα της Τουρκίας ενέχει τον «κίνδυνο» για την Άγκυρα να βρεθεί προ καταστάσεων που θα την υποχρεώσουν κι αυτή να αναγνωρίσει δικαιώματα στους Κούρδους που κατοικούν στην περιοχή του Κουρδιστάν που βρίσκεται στην τουρκική επικράτεια.

Σημειώνεται ότι στα… έγκατα του τουρκικού κράτους, αλλά και στο προεδρικό μέγαρο στην Άγκυρα, υπάρχει εμπεδωμένη η άποψη ότι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ σχεδιάζουν τη δημιουργία αυτόνομων κρατών σε Ιράκ, Συρία, Ιράν και Τουρκία, τα οποία σταδιακά θα ενισχύσουν τους μεταξύ τους δεσμούς προχωρώντας σε μια «βελούδινη» ένωση, δημιουργώντας το Μεγάλο Κουρδιστάν.

Με δεδομένο δε ότι στη δημιουργία του πρώτου αυτόνομου κουρδικού κράτους οι ΗΠΑ έπαιξαν φανερά καθοριστικό ρόλο (ενώ και αυτό που λειτουργεί de facto στη ΒΔ Συρία από το 2014 έχει τη στήριξη των ΗΠΑ, με φυσική παρουσία στρατιωτικού προσωπικού), η Άγκυρα είναι εξαιρετικά καχύποπτη αλλά και αποφασισμένη να αποτρέψει πάση θυσία τη νομιμοποίηση του δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους.

Η εμπλοκή των ΗΠΑ είναι και ο κύριος λόγος που η Τουρκία δεν έχει κάνει πράξη μέχρι στιγμής τις αλλεπάλληλες απειλές του Ερντογάν για εισβολή στη ΝΑ Συρία και καταστροφή των δομών του κράτους που λειτουργεί με κύριο παράγοντα τους Κούρδους της Συρίας.

Το έργο της διάλυσης αυτού του κράτους το έχει αναθέσει στους μισθοφόρους του λεγόμενου Συριακού Εθνικού Στρατού, ο οποίος επιτίθεται από τα μέσα Δεκεμβρίου σε περιοχές νοτίως του Κομπάνι, με την υποστήριξη του τουρκικού στρατού και της τουρκικής αεροπορίας, η οποία βομβαρδίζει ανενόχλητη αόπλους ανθρώπους, πολιτικούς στόχους, ακόμα και το φράγμα του Τισρίν, το οποίο κινδυνεύει με κατάρρευση, κάτι που θα έχει καταστροφικές συνέπειες σε τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους.

Επίσης, η Τουρκία ασκεί ασφυκτικές πιέσεις στον νέο ηγέτη της Συρίας, μέχρι εχθές επικηρυγμένο τρομοκράτη, Αχμέτ αλ Σάραα, να ασκήσει κι αυτός με τη σειρά του πιέσεις και αν χρειαστεί να κινηθεί με στρατεύματα εναντίον των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας, καταστρέφοντας τις στρατιωτικές και κρατικές δομές που λειτουργούν εδώ και μια δεκαετία στη ΒΑ Συρία.

Όμως η Τουρκία δεν αρκείται σε αυτό. Καταβάλει προσπάθειες να ελέγξει το Κουρδικό Ζήτημα με βάση τα δικά της σχέδια και στόχους που είναι η αποτροπή της απόκτησης αυτονομίας στη Συρία και ο έλεγχος από την Άγκυρα των Κούρδων σε όλες τις περιοχές που κατοικούν, εντός και εκτός της Τουρκίας.

Ήδη διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, της οικογένειας Μπαρζανί που ελέγχει το αυτόνομο Κουρδιστάν στο Β. Ιράκ. Εάν η Τουρκία ελέγξει με κάποιον τρόπο και το ΡΚΚ, τότε θα έχει καταφέρει να θέσει υπό τον έλεγχό της τους Κούρδους της Τουρκίας, της Συρίας και σε έναν βαθμό και του Ιράν, καθότι το ΡΚΚ και η ιδεολογία του παραδοσιακού του ηγέτη, του Αμπντουλάχ Οτζαλάν, συγκινούν μεγάλα τμήματα της εκεί κουρδικής κοινωνίας.

Για το λόγο αυτό, η Τουρκία έχει ξεκινήσει μια διαδικασία διαλόγου με τους Κούρδους βουλευτές του κόμματος DEM και με τον έγκλειστο στη φυλακή του Ιμραλί, Αμπντουλάχ Οτζαλάν.

Η Άγκυρα ευελπιστεί να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση του Άπο και την αναγνώριση κάποιων δικαιωμάτων στους Κούρδους της Τουρκίας, με την κατάθεση των όπλων από το ΡΚΚ αλλά και από τις Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας, λύνοντας έτσι το πρόβλημα και εντός συνόρων και στη Συρία.

Μάλιστα, το επιχείρημα που επικαλείται στις προσπάθειές της να πείσει τους Κούρδους για τις «αγαθές» της προθέσεις είναι περίπου ίδιο με το επιχείρημα που επικαλείται στη διαδικασία προσέγγισης με την Ελλάδα.

Να αποκλείσουμε τους τρίτους, για να λύσουμε μόνοι μας τα μεταξύ μας προβλήματα.

Ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν έχει αφιερώσει τη ζωή του στην υπηρεσία του κουρδικού λαού και αγωνίζεται για τα δικαιώματά του, πληρώνοντας ακριβό τίμημα και όσο ήταν εκτός φυλακής και όσο είναι στο Ίμραλί, από το 1999. Ας ελπίσουμε να έχει διατηρήσει τις αντοχές του σ’ αυτόν τον σκληρό αγώνα που συνεχίζεται μέσω των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων με το τουρκικό κράτος.