Στύλοι του Ολυμπίου Διός. Δέος και μόνο που τους βλέπεις. Νιώθεις την ενέργεια του αρχαίου αυτού χώρου έντονα. Νιώθεις ότι γυρίζεις χιλιάδες χρόνια πίσω, εκεί, στις ρίζες τις μακραίωνες και ελληνικές.
Πίστευα από την αρχή ότι τίποτα δεν θα χαλούσε αυτή την εκδήλωση. Πραγματικά το πίστευα. Λίγο η ενέργεια του χώρου, λίγο η πίστη μου στην Παναγία Σουμελά, που μια μέρα νωρίτερα επισκέφθηκε την πόλη που βρήκε τον πρώτο θρόνο της –τότε την Ακρόπολη των Αθηνών, τον Παρθενώνα– και τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο Πεντάγωνο. Και αν άρχισε να βρέχει, με τίποτα δεν πίστευα ότι η εκδήλωση θα ακυρωθεί.
Πίστευα πως ήταν τα δάκρυα των παππούδων μου και των γιαγιάδων μου, των δικών μας άταφων νεκρών που μας έβλεπαν από τον ουρανό και ποθούσαν τόσο αυτή την ημέρα.
Τα άφηνα να ποτίζουν τα ρούχα μου, δεν με ενδιέφερε να βραχώ. Αρκετός κόσμος έκανε το ίδιο. Ίσως να είχαμε τα ίδια συναισθήματα. Πράτταμε εκείνη τη στιγμή συλλογικά.
Σταγόνες από δάκρυα λύπης και χαράς έπεφταν καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης
Το Σάββατο 21 Μαΐου 2016 ήταν η νύχτα των γενοκτονημένων όλου του κόσμου, που βρήκαν έκφραση στα λόγια, τις μουσικές και τα βήματα των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων. Εκείνη τη νύχτα, ό,τι λαμπύριζε στον ουρανό πάνω από τα σύννεφα δεν ήταν τα αστέρια. Ήταν οι ψυχές των αδικοχαμένων νεκρών. Μας φώτιζαν το δρόμο της δικαίωσης.
Περισσότερο ανησυχούσα μήπως δεν έρθει ο κόσμος λόγω της απεργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς που είχε αιφνιδιαστικά ανακοινωθεί την προηγούμενη μέρα…
Όλοι παρέμειναν, κόντρα στον καιρό. Κανείς δεν έφυγε.
Ο κόσμος εδώ κι εκεί… Άλλος κάτω από τα δέντρα και τα σκέπαστρα, άλλος στα καθίσματα με ομπρέλες… Αυτή τη βουβαμάρα και την αναμονή ήρθε να διώξει μια ομάδα λυράρηδων και νταουλτζήδων, που από την είσοδο της Πύλης του Αδριανού μπήκαν τραγουδώντας και υμνώντας τον Άγνωστο Στρατιώτη… «Αητέντς επαραπέτανεν»! Ίσως μια επίκληση, στους νεκρούς αγωνιστές, να διακόψουν το θρήνο της απώλειας και να δουν το δώρο μνήμης που θα τους έκαναν λίγα λεπτά αργότερα οι ζώντες απόγονοί τους.
«…’ς σον πόλεμον Τραντέλλενας, ρωμαίικον παλικάρι»
Έτσι κι έγινε. Σταμάτησε η βροχή και ο κόσμος μαζικά άρχισε να μπαίνει στο χώρο της εκδήλωσης, σαν τα σαλιγκάρια που βγαίνουν μετά τη βροχή… Άνθρωποι απλοί αλλά και επιφανείς, στρατιωτικοί, μικροί και μεγάλοι, πολιτικοί, νέοι, παιδιά, ηλικιωμένοι, έπαιρναν τις θέσεις τους μέχρι που ακούστηκε από τα χείλη του παρουσιαστή: «Σας καλωσορίζουμε εγκάρδια, σε μια λαμπρή βραδιά μνήμης».
Η εκδήλωση έγραφε ήδη μια νέα σελίδα τιμής στη μνήμη των νεκρών.
Ήταν μια εκδήλωση που πραγματικά καθήλωσε το κοινό. Ακόμα περισσότερο, με φόντο τους Στύλους του Ολυμπίου Διός φωταγωγημένους, προκαλούσε δέος.
Οι συντελεστές της παράστασης με φόντο τους Στύλους του Ολυμπίου Διός
Τα κείμενα των παρουσιαστών, σε συνδυασμό με το παράστημα των Πόντιων χορευτών, την αρμενική κουλτούρα, τις εναλλαγές των χορών (ποντιακοί και αρμένικοι, αρμένικοι και ποντιακοί…) τα μικρά παιδιά (το μέλλον του πλανήτη), την κίνηση, τον παλμό, το χώρο… Θεέ μου! Μοναδικότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Και πόσο υπερήφανος ένιωθα! Πόντιος ο πρώτος Έλληνας κοσμοναύτης που ταξίδεψε στο διάστημα! Θεόδωρος Γραμματικόπουλος-Γιουρτσίχιν.
Και μετά… Σαν να βλέπαμε όλοι τη γιαγιά μας. Κάθε βλέμμα της και μια ιστορία. Κάθε βήμα της κι ένας πόνος. Με ένα όνομα αυτή τη φορά: Ελισσάβετ Αλεξανδρίδη!
Το μέλλον, οι συνεχιστές του αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας
Κι εκείνος ο καθηγητής. Που έτρεξε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης για να βρει το δίκαιο, το αληθινό, τις μαρτυρίες. Την πρώτη και μεγάλη ύλη για τον διεθνή αγώνα… Κωνσταντίνος Φωτιάδης!
Και να φτάνει η λαλιά σου, η ελληνική, ως τα πέρατα της Οικουμένης… Σόνια Θεοδωρίδου!
Απόγονοι τιμημένοι, των τιμημένων γενοκτονημένων.
Τα τιμώμενα πρόσωπα στην εκδήλωση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στους Στύλους του Ολυμπίου Διός
Το χθες ενώθηκε με το σήμερα.
Με την απλότητα που διακρίνει τους δύο λαούς, Έλληνες και Αρμένιους, ταξίδεψαν οι παρευρισκόμενοι στην ιστορία τους. Επικεντρώθηκαν όμως στην κοινή μοίρα τους: τη Γενοκτονία που υπέστησαν από τον ίδιο θύτη. Σκοπός τους δεν ήταν να αναμοχλεύσουν το παρελθόν για να καλλιεργήσουν μίσος στους ανθρώπους, αλλά να αγωνιστούν για την κοινή δικαίωση, την ανάπαυση των ψυχών των προγόνων τους και να βροντοφωνάξουν «Όχι άλλες γενοκτονίες. Ειρήνη στη Γη».
Μια διαφορετική προσευχή για τους νεκρούς
Το ντουντούκ και τον ζουρνά τα διαδέχονταν η λύρα και το νταούλι. Τα αρμένικα τα ακολουθούσαν τα ποντιακά. Ποντιακά… αρχαία ελληνική διάλεκτος… Στύλοι… Παρθενώνας…. Πόσο πιο Ελλάδα να παρουσιάσεις μέσα στην Ελλάδα; Πόσο πιο φιλόξενη να γίνεις Ελλάδα μου στους Αρμένιους αδελφούς μας; Εσύ, που αγκαλιάζεις μέχρι και σήμερα κάθε ταλαίπωρο άνθρωπο στον κόσμο.
Ενέργεια που δεν συγκρίνεται ούτε με έκρηξη ατομικής βόμβας ο χορός σέρρα!
«Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου, ω Πάτριος Ποντία γη» φώναξαν με τη δύναμη της ψυχής τους μέχρι τα επουράνια οι πυρριχιστές. Δευτερόλεπτα αργότερα κάθε πάτημα, κάθε βήμα και χτύπος των ποδιών τους ήταν μια δόνηση, μια ενέργεια διαφορετική από τις άλλες. Ήταν το σημείο που γη και ουρανός ενώνονταν. Πυρριχιστές! Η σύνδεση θνητών και θεών, ζώντων και αθανάτων.
Την ώρα του σέρρα χορού ο ουρανός άστραφτε
Σε ευχαριστώ Παναγία μου Αθηνιώτισσα που με αξίωσες να ζήσω αυτές τις θείες και ιερές στιγμές κάτω από τον πρώτο θρόνο σου, στην αιώνια πόλη της Αθήνας. Χάρισέ μου αυτή την ενέργεια να την εκτονώσω στον αγώνα μου για την ανάπαυση των ψυχών των 353.000 Ελλήνων του Πόντου και εκατομμυρίων Αρμενίων, Ελλήνων της καθ’ ημάς Ανατολής, Ασσυρίων και άλλων γενοκτονημένων ανά τον κόσμο.
Αιωνία τους η μνήμη, και ως άστρα πλέον ας μας καθοδηγούν.
Βασίλης Καρυοφυλλίδης
- Διαβάστε περισσότερα για τη Γενοκτονία των Ποντίων και συγκλονιστικές Μαρτυρίες στις σχετικές ενότητες του pontos-news.gr.
