Ταγίπ: Το κακό παιδί της γειτονιάς που νουθετείται

Ο Τούρκος πρόεδρος δείχνει τελευταία μια ασυνήθιστα ήπια για τον χαρακτήρα του, συμπεριφορά. Φαίνεται πως περνάει δύσκολα και νερώνει το κρασί του.

Η αμερικανική κυβέρνηση ετοίμασε ένα βίντεο με αφορμή τη Σύνοδο των G20 στην Ινδία. Στο βίντεο εμφανίζονταν πολλοί ηγέτες της Συνόδου αλλά έλειπε ο Ερντογάν. Στο Νέο Δελχί ο Μπάιντεν αρνήθηκε να τον δεχθεί, γεγονός που προκάλεσε την ανοικτή δυσαρέσκεια του Τούρκου προέδρου.

Το σπουδαιότερο, όμως, είναι ότι στη Σύνοδο, οκτώ χώρες υπέγραψαν μια Συμφωνία για τη σύνδεση της Ινδίας με την Ευρώπη μέσω Μέσης Ανατολής, χωρίς σ’ αυτή να συμμετέχει η Τουρκία, ούτε και η διασύνδεση να διέρχεται μέσω Τουρκίας.

Η οικονομία, τα F-16 και η προσπάθεια να ισορροπήσει στη θέση του «επιτήδειου ουδέτερου» κάνουν τον Ερντογάν να έχει χαμηλωμένους τους τόνους. Θα εξαρτήσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από τις σχέσεις της χώρας του με τις ΗΠΑ ή θα τις δώσει μια αυτοδύναμη χροιά;

Η βαθιά Αμερική δεν έχει ξεγράψει την Τουρκία αν και ως ένα βαθμό θα έπρεπε. Με τη συμπεριφορά της, στέλνει μηνύματα στον Τούρκο πρόεδρο να επανέλθει στη δυτική αγκαλιά για να συμμετάσχει στην διανομή του ενεργειακού πλούτου και στο γεωπολιτικό παιχνίδι της περιοχής που γίνεται περίπλοκο.

Η Συμφωνία που υπεγράφη στο Νέο Δελχί από Ινδία, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Ισραήλ, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία), αφήνει απ’ έξω την Τουρκία και είναι σίγουρο ότι ενοχλεί την Άγκυρα αν και ο Ερντογάν δήλωσε πως «δεν μπορεί να υπάρξει κατάλληλος διάδρομος χωρίς την Τουρκία». Όμως μπορεί.

Η Συμφωνία συνδέει θαλάσσια την Ινδία με την Μέση Ανατολή, σιδηροδρομικά τις μεσανατολικές χώρες μεταξύ τους με τον σιδηρόδρομο να καταλήγει στην Χάιφα και από εκεί, πάλι μέσω θαλάσσης, με την Κύπρο και την Ελλάδα.

Σύμφωνα με διεθνείς παρατηρητές με τη σύνδεση αυτή επιδιώκεται η επιβεβαίωση του ηγετικού ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή, η διαμόρφωση ενός αντιβάρου στην κινεζική πρωτοβουλία «One road, one belt» («Ο δρόμος του μεταξιού») και η αποφυγή της απομόνωσης του Ισραήλ. Από τη διαδρομή αυτή θα διέλθει εμπόριο, ενέργεια, ηλεκτρισμός, ακόμη, και νερό από τα Ιμαλάια για τις μεσανατολικές χώρες οι οποίες θα μπορούσαν να καταστούν αιχμάλωτες της Τουρκίας όσο τα νερά στερεύουν στην περιοχή.

Στην άρση της απομόνωσης του Ισραήλ καταλυτικό ρόλο διαδραματίζει η Σαουδική Αραβία.

Τα γραφικά της διαδρομής οδηγούν την κατάληξή της στην Ελλάδα στον Πειραιά αλλά υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να διεκδικήσει αυτήν τη θέση.

Ο πρώτος είναι ότι η χώρα δεν διαθέτει σιδηρόδρομο ο οποίος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το σχέδιο. Η απουσία σιδηρόδρομου είναι, ίσως, ένας σοβαρός λόγος να παρακαμφθεί η Ελλάδα. Η Θεσσαλονίκη περιορίζει κατά πολύ αυτήν την αδυναμία. Μέχρι εξαλείψεώς της. Ο δεύτερος είναι ότι στο λιμάνι του Πειραιά υπάρχει η Κίνα και το περί ου ο λόγος σχέδιο είναι ανταγωνιστικό των Κινέζων. Και ο τρίτος ότι στη Μέση Ανατολή υπάρχει, ακόμη, ως πολιτισμικό υπόβαθρο ο ελληνισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου συνδεδεμένος περισσότερο με την Μακεδονία.

Όσοι χωρίς να γνωρίζουν την πραγματικότητα, θεωρούν αμελητέα την τελευταία διάσταση κάνουν λάθος.