Ανόσια πράγματα

Μέλη της κυβέρνησης, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αρχιερείς, επιστήμονες και διάφοροι πολίτες στον δημόσιο λόγο τους –που προβάλλεται σχεδόν μονομερώς και καταιγιστικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης– συνεχίζουν να λούζουν με απίθανους χαρακτηρισμούς όσους δεν έχουν εμβολιαστεί.

Τα «ανεύθυνοι», «αμαρτωλοί», «σχισματικοί», «ανεγκέφαλοι», «τσαρλατάνοι» και «ηλίθιοι» πάνε κι έρχονται ελευθερόστομα και σε πανελλήνια προβολή και συνοδεύουν την κλιμάκωση νομοθετημάτων που στοχεύουν στον πειθαναγκασμό τους να εμβολιαστούν.

Αντιπαρέρχομαι τις ύβρεις· εάν επιστραφούν θα οδηγήσουν σε μία νηπιώδη αντιλογία του τύπου «είσαι ηλίθιος» – «εσύ είσαι ηλίθιος»- «όχι, εσύ!» κ.ο.κ.

Εστιάζω στα γεγονότα και σε εκείνη την επιστημονική γνώση που έχει με τα χρόνια παγιωθεί –και όχι βέβαια σε επιστημονικές υποθέσεις που τελούν υπό διερεύνηση και σε πειραματισμούς εν εξελίξει. Ας δούμε, λοιπόν, ποιος υπηρετεί τον ορθό λόγο και ποιος όχι. Όσοι παραμένετε με καθαρό μυαλό και ψύχραιμοι παρά τις δυσκολίες, όσοι δεν αφήνετε τον φόβο σας να γίνει υστερία, όσοι λογικοί και περήφανοι πολίτες –εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι– ελάτε τώρα και «καλή τη πίστει» παρακολουθήστε τους προβληματισμούς μου.

1. Πολλοί από τους λεγόμενους ειδικούς, και μη ειδικοί, και γενικώς διάφοροι υψηλόβαθμοι και σε προβεβλημένα πολιτικά, ακαδημαϊκά, διοικητικά και εκκλησιαστικά αξιώματα, είχαν εκφράσει εξ’ αρχής –πριν αλλά και κατά τη διάρκεια εφαρμογής του εμβολιαστικού προγράμματος «ελευθερία»– ευθαρσώς και δημόσια την πεποίθησή τους ότι τα εμβόλια για τον SARS-CoV-2 «είναι αποτελεσματικά και απόλυτα ασφαλή» ή «είναι αποτελεσματικά και εκατό στα εκατό ασφαλή». Τότε, είχα γράψει ότι αυτοί που δηλώνουν τέτοια πράγματα «είναι προδήλως εκτός των ορίων σοβαρότητας του επιστημονικού λόγου». Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, αποδεδειγμένα, με κάθε επισημότητα και χωρίς καμία αμφιβολία, γνωρίζουμε ότι ο αδιανόητος και έξω από κάθε επιστημονική λογική αφορισμός τους ήταν ανακριβής και παρελκυστικός.
2. Προσφάτως, ένας εκ των ειδικών (ο πλέον ειλικρινής κατά τα φαινόμενα) παραδέχτηκε ότι το παραπάνω ατόπημα διαπράχτηκε ως στρατήγημα, για να πεισθούν οι πολίτες να εμβολιαστούν. Δικαιολογεί, όμως, ο νομικός μας πολιτισμός, η δημοκρατία και το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» αυτήν την πρακτική «του σκοπού που αγιάζει τα μέσα»; Αυτήν ακριβώς τη λογική που είναι το θεμέλιο του κάθε είδους ολοκληρωτισμού; Πώς αντιμετωπίζονται, λοιπόν, οι πολίτες; Ως μωρά που έπρεπε να ξεγελαστούν, για να φαν το φαΐ τους; Χωρίς έντονες δημόσιες προτροπές από άτομα σε θέσεις ευθύνης και, κυρίως, χωρίς νομοθετημένες πιέσεις και κυρώσεις· εάν ο καθείς ελεύθερα και αβίαστα μετά από σφαιρική ενημέρωση επέλεγε να εμβολιαστεί, τότε δεν θα μπορούσα εύκολα να σας προσάψω κάτι. Τώρα, όμως, κυρίες και κύριοι του «απόλυτα» και του «εκατό στα εκατό» κι εσείς διαπρύσιοι, μεγαλόστομοι κήρυκες της γκουρουϊστικού τύπου «ιερότητας» των συγκεκριμένων εμβολίων, αναλάβατε αυτόκλητα την ευθύνη για κάθε μία- εκάστη- περίπτωση παρενέργειάς τους.
3. Η επίσημη παραδοχή ότι τα εμβόλια έχουν επίδραση διάρκειας ολίγων μηνών, τα τοποθετεί τελείως εκτός του δεδομένου πλαισίου της κλασσικής αντίληψης της ανοσολογίας για το τι είναι εμβόλιο. Η αλλαγή του ορισμού, σχετικά με το τι εστί εμβόλιο και τα παιχνίδια με τις λέξεις δεν αλλάζουν την ουσία. Τα δεδομένα από χώρες με υψηλότατα ποσοστά εμβολιασμού προβληματίζουν. Σύμφωνα με την τρέχουσα εμπειρία τα σκευάσματα αυτά, κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να οριστούν ως «σκευάσματα προσωρινής ανοσοποίησης με αποτελεσματικότητα, η οποία δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί με πάσα ακρίβεια». Επίσης, οι παρενέργειές τους συνεχίζουν να καταγράφονται, αν και με μεγάλα προβλήματα υποκαταγραφής σε ορισμένες χώρες, όπως η δική μας. Με αυτά τα δεδομένα και υπό φυσιολογικές συνθήκες, κάποιο άλλο εμβόλιο ίσως να είχε ήδη αποσυρθεί.
4. Είναι απολύτως φυσιολογικό και συμβατό με την καλή υγεία το γεγονός ότι ο τίτλος των αντισωμάτων, ως απάντηση σε πλήθος αντιγονικών ερεθισμάτων (φυσικά ή τεχνητά) που δεχόμαστε στη ζωή μας, πρώτα ανέρχεται και έπειτα υποχωρεί. Εάν δεν υποχωρούσε, θα πεθαίναμε όλοι από μωρά, καθώς το αίμα μας θα γινόταν παχύρρευστο σαν το μέλι απ’ τα πολλά και διαφορετικά αντισώματα που θα συσσωρεύονταν (οι πιο ειδικοί αναγνώστες ας κάνουν παραλληλισμό με τη μακροσφαιριναιμία Waldenstrom στα λεμφο-πλασματοκυτταρικά λεμφώματα). Ο εμβολιασμός δεν έχει ως κύρια στόχευση τη δημιουργία ενός πρόσκαιρα υψηλού τίτλου αντισωμάτων. Ο στόχος είναι η επίτευξη ανοσίας που εξαιτίας του φαινομένου της ανοσολογικής μνήμης, κρατά για πολλά-πολλά χρόνια- ακόμα και δια βίου. Το «έπεσαν τα αντισώματα» και πρέπει να εμβολιαστείς ξανά- λίαν συντόμως μετά το πέρας του σχήματος του εμβολιασμού σου- «για να τα ξανανεβάσεις», δεν ξέρω σε ποια ανοσολογία βασίζεται. Πάντως, όχι σε αυτή που διδάσκεται στον πλανήτη γη.
5. Κι όταν τα λες, σου πετούν τα σχετικά με το εμβόλιο της γρίπης, που «γίνεται κάθε χρόνο». Ναι, αλλά αυτό δεν είναι ακριβώς το ίδιο σκεύασμα κάθε φορά. Αλλάζει ανάλογα με τους υπο-οροτύπους του ιού της γρίπης που αναμένεται να κυκλοφορήσουν τη δεδομένη χρονιά. Στην περίπτωσή του κορονοϊού, η τρίτη δόση, γίνεται ακριβώς με τα ίδια σκευάσματα των δύο προηγούμενων.

Παρεμπιπτόντως, το σύστημα ονομάζεται ανοσοποιητικό, γιατί ποιεί ανοσίαν. Όπως το ουροποιητικό ποιεί ούρον. Καθώς δεν λέμε «ουριακό», έτσι δεν λέμε και «ανοσιακό» σύστημα. Αλλά ίσως η αμφισημία του αδόκιμου όρου «ανοσιακό», που έχει γίνει της μόδας τα τελευταία χρόνια, να έχει κι αυτή κάτι να μας πει…