Όνταν επολέμαναν οι Τούρκ’ να παίρ’νε την Πόλ’, ’ς ση Ρωμανού την Πόρταν εγίνουτον τρανόν αιματοξυσίαν. Ο Κωνσταντίνον ο βασιλέας με το μαλαματένεν το σπαθίν ατ’ εθέριζεν τοι Τούρκ’ς. Άμα τη κάκου! Άπιστοι πολλοί έσαν και πέντε νομάτ’ς αν έσπαζεν, δέκα επλάσκουσαν.
Ατότε ο βασιλέας εψαλάφεσεν βοήθειαν α σον Θεόν. Ο Θεόν επόνεσεν ατον και έστειλεν έναν ζαγκωμένον σπαθίν. ’Σ σο σπαθίν απάν’ έτον γραμμένον. «Που παίρ’ ατο θα νικά».
Ο Κωνσταντίνος επερ’φάνεσεν ατο και είπεν: «Με το χρυσαφένεν το σπαθί μ’ ’κ’ επορώ να νικώ και με το ζαγκωμένον ντο θα ευτάω;».
Επέραν το σπαθίν οι Τούρκ’ και αέτσ’ πα ενίκεσαν και εκούρσεψαν την Πόλ’.
Ποντιακή Εστία – Μηνιαίον Λαογραφικόν Περιοδικόν
Έτος Ζ΄, Μάιος, τεύχος 5ον 1956
Από της εκδόσεως τεύχος 77ον.
