Ο Μπουτάρης, δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, της πρωτεύουσας της Μακεδονίας η οποία υποδέχθηκε το 47% των προσφύγων της καθ’ ημάς Ανατολής –όσων δηλαδή γλίτωσαν από μια γενοκτονία την οποία προκάλεσε το κίνημα των Νεότουρκων με αρχηγό τον Μουσταφά Κεμάλ–, συνεχίζει να προσπαθεί να προβάλει τον τουρκικό «πολιτισμό».
Διάφορα δημοσιεύματα αναφέρουν πως με χορηγό το τουρκικό προξενείο θα μαθαίνει δωρεάν την τουρκική γλώσσα στους κατοίκους της πόλης. Δεν υιοθετώ τα δημοσιεύματα, απλώς αναφέρω.
Κατά καιρούς λοιπόν έχει δηλώσει «για μένα ο Κεμάλ δεν είναι φονιάς». Έχει επίσης προσπαθήσει με πάθος, θα έλεγα, πολλές φορές να αναδείξει το δήθεν σπίτι του Κεμάλ ως σπίτι ενός σπουδαίου ανθρώπου, και όλα αυτά για να ανεβάσει τον τουρκικό τουρισμό στην πόλη των προσφύγων που προκάλεσε ο Κεμάλ.
Πριν βάλω τον υποθετικό όρο «αν», θα σας ενημερώσω ότι κοροϊδεύουν χρόνια τους Τούρκους καθώς και εσάς όλους. Το σπίτι που παρουσιάζουν ως σπίτι του Κεμάλ, δεν είναι το σπίτι του Κεμάλ. Ο Κεμάλ γεννήθηκε πολύ έξω από τη Θεσσαλονίκη και όχι στη Θεσσαλονίκη.
Γεννήθηκε στο Σαρίγιαρ, δηλαδή στη Χρυσαυγή του Λαγκαδά. Το σπίτι που παρουσιάζουν ως σπίτι του Κεμάλ, το έδωσε με εντελώς φασιστικό τρόπο ο Μεταξάς –ο οποίος ξεσπίτωσε στην κυριολεξία την προσφυγική οικογένεια Σεραφειμίδη– στο τουρκικό προξενείο ως πρόσχημα της ελληνοτουρκικής φιλίας, με αποτέλεσμα να γίνει κάποτε η μεγαλύτερη προβοκάτσια και να εξαφανιστεί μέσα σε εννέα ώρες ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης με τα γνωστά γεγονότα, αφρού είχαν πει δήθεν ότι οι Έλληνες λεηλάτησαν το σπίτι του Κεμάλ στην Ελλάδα.
Μέρες λοιπόν που είναι και έχουμε τα Σεπτεμβριανά της Πόλης, καθώς και τη μαύρη επέτειο της μικρασιατικής γενοκτονίας, θα σας κάνω μια ερώτηση με τον υποθετικό όρο «ΑΝ»…
Αν –λέω, αν– έβγαινε στο Ισραήλ ο δήμαρχος του Τελ Αβίβ ή των Ιεροσολύμων και έλεγε δημόσια το εξής: «Εγώ πιστεύω πως ο Χίτλερ δεν ήταν φονιάς και θα κάνουμε μουσείο το σπίτι του στο Ισραήλ διότι η μάνα του ήταν Εβραία ώστε να προσελκύσουμε Γερμανούς τουρίστες», ποια θα ήταν η αντίδραση του ισραηλινού κράτους, ενός κράτους ο λαός του οποίου υπέστη μια φρικτή γενοκτονία; Πώς θα αντιδρούσαν οι κάτοικοι των πόλεων εκείνων;
Και συνεχίζω λέγοντας πάλι «ΑΝ»: Αν πήγαινε ο Αρμένης δήμαρχος του Ερεβάν, της πρωτεύουσας δηλαδή της Αρμενίας, και έλεγε τα ίδια, ποια θα ήταν η αντίδραση του κράτους και των πολιτών; Φυσικά και στις δύο περιπτώσεις ίσως είχαμε πρωτοφανείς λαϊκές εκρήξεις. Τουλάχιστον θα είχαμε ισόβια φυλάκιση στους εκάστοτε δημάρχους.
Εδώ βλέπουμε μια απαξίωση της ελληνικής Γενοκτονίας που έλαβε χώρα στη Μικρά Ασία, η οποία προκαλείται κυρίως από το ίδιο το ελληνικό κράτος. Παλαιότερα είδαμε πρωθυπουργό και υπουργούς να καταθέτουν στεφάνι στο μνημείο του Κεμάλ στην Τουρκία. Αλήθεια, πείτε μας, είδατε ποτέ Αρμένιο ή Ασσύριο πολιτικό να καταθέτει στεφάνι – δηλαδή την ύψιστη τιμή προς έναν νεκρό; Είδατε ποτέ κανέναν Ισραηλινό να καταθέτει στεφάνι σε μνημείο Ναζί (που βεβαίως δεν υπάρχει); Με τι δικαίωμα αυτός λοιπόν ο άνθρωπος ξεφτιλίζει έναν λαό που υπέστη τέτοια γενοκτονία;
Οι πρόγονοί μας φίλες και φίλοι είναι άταφοι. Τα κόκαλά τους ο Κεμάλ τον Φεβρουάριο του 1924 τα φόρτωσε σε ένα αγγλικό βαπόρι με το όνομα «Ζαν» και τα έστειλε στη Μασσαλία για βιομηχανική χρήση, για να γίνουν σαπούνι και κοπριά.
Πώς εσείς οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης επιτρέπετε σε αυτόν τον άνθρωπο, που γνωρίζει την ιστορία, να ξεφτιλίζει τους προγόνους σας; Δεν ντρέπεστε καθόλου; Τελείωσε το φιλότιμό σας; Υπάρχει φασισμός αλά καρτ; Στο Harvard, το καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου, έγραψαν βιβλίο με τίτλο Κεμάλ, ο δάσκαλος του Χίτλερ. Ο ένας ήταν φασίστας ενώ ο άλλος δεν ήταν;
Δυστυχώς ο κεμαλισμός υπάρχει στην Ελλάδα 100 χρόνια μετά, και προσπαθεί να «αθωώσει» το παρελθόν του. Λίγο φιλότιμο ρε γαμώ το. Έχει χυθεί αθώο αίμα και είναι από τις οικογένειές σας. Λυπάμαι και ντρέπομαι. Αυτό.
Νίκος Καραμπουρνιώτης
Πρόεδρος Συνδέσμου Μικρασιατών Κωνσταντινουπολιτών «Ρίζες».
