Τι ακριβώς συνέβη στην Τουρκία από την εποχή του Ταμερλάνου!

Μάλλον θα πρόκειται για υπερβολή του Τούρκου αρθρογράφου Εμρέ Γκενέν, της φιλοκυβερνητικής Sabah, ότι η Τουρκία έχει να δει τέτοια σφαγή, σαν και αυτή που συνέβη το Σάββατο, από το 1402, ενάντια στα στρατεύματα του Ταμερλάνου ο οποίος κατέστρεψε τον oθωμανικό στρατό.

Στην Άγκυρα πολλοί θεωρούν ότι η πόλη που συμβόλισε τη νέα Τουρκία απαξιώνεται από ένα τέτοιο γεγονός. Ότι οι δυνάμεις ασφαλείας δεν μπορούν να διαφυλάξουν «τα άγια των αγίων», αφού η καταστροφή συνέβη στο κέντρο της πόλης όπου, σε ένα χιλιόμετρο απόσταση, βρίσκονται το Γενικό Επιτελείο, το Κοινοβούλιο, πολλά υπουργεία, και λίγο περισσότερο από χιλιόμετρο, το μαυσωλείο του Κεμάλ.

Στα σχόλια των Τούρκων αρθρογράφων επισημαίνεται ακόμη πως τόσο ο χώρος όσο και η διαδρομή που θα ακολουθούσε η διαδήλωση είναι τα πλέον γνωστά στις Αρχές, αφού συνήθως όλοι οι διαδηλωτές αυτή τη διαδρομή ακολουθούν.

Άλλο ένα στοιχείο άξιο επισήμανσης είναι ότι η αστυνομία πάντοτε επιτηρεί και ελέγχει τους διαδηλωτές όταν πρόκειται, κυρίως, για διαδηλώσεις Κούρδων ή αριστερών οργανώσεων.

Όλα αυτά, και άλλα πολλά, αποτελούν απορίες της τουρκικής κοινής γνώμης για την αδιαφορία των αρχών ασφαλείας να λάβουν τα απαιτούμενα μέτρα. Σχολιάζεται επίσης η απάντηση του υπουργού Εσωτερικών, όταν ρωτήθηκε για τα κενά που άφησαν οι αρμόδιες υπηρεσίες. Η απάντησή του, ότι δεν υπήρξαν κενά, αποτέλεσε αντικείμενο έντονης κριτικής. Η αξιωματική αντιπολίτευση, μάλιστα, το κεμαλικό CHP, διά του ηγέτη του, ζήτησε την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών. Κάτι περισσότερο θα γνωρίζει.

Εντύπωση επίσης προκάλεσε το γεγονός ότι μετά τις εκρήξεις, η αστυνομία δεν επέτρεπε τα ασθενοφόρα να πλησιάσουν τους τραυματίες. Υποχώρησε μόνο μετά την επίθεση που δέχθηκε από το εξαγριωμένο πλήθος.

Όλα αυτά βάζουν σε σκέψεις πολλούς ψύχραιμους αναλυτές για την προέλευση των δραστών. Ο πρώτος προσανατολισμός είναι προς την κατεύθυνση του Ισλαμικού Κράτους, διότι εντοπίζουν πολλές ομοιότητες μεταξύ της επίθεσης στην Άγκυρα και της επίθεσης στις 20 Ιουλίου, στο Σουρούτς, μια πόλη στη νοτιοανατολική Τουρκία όπου διαδηλωτές, κυρίως Κούρδοι, αριστεροί και ακτιβιστές, διαδήλωναν ενάντια στον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών. Η επίθεση εκείνη είχε 30 νεκρούς. Οι τουρκικές Αρχές αφήνουν να εννοηθεί ότι ένας από τους δράστες αυτοκτονίας στην επίθεση του Σαββάτου στην Άγκυρα μπορεί να είναι ο αδελφός του βομβιστή που προκάλεσε την έκρηξη στο Σουρούτς. Τα δύο αδέλφια εντάχθηκαν στο Ισλαμικό Κράτος το 2014, και μετά τα γεγονότα του Σουρούτς ο ένας αδελφός εξαφανίστηκε.

Δεν λείπουν οι εκτιμήσεις, κυρίως του φιλοκυβερνητικού τουρκικού Τύπου, να πρόκειται για ενέργεια σκληροπυρηνικών του PKK για να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους στη μονομερή κήρυξη κατάπαυσης του πυρός που είχε αποφασίσει η ηγεσία του, και τελικά, ακόμη και μετά το τραγικό γεγονός, την κήρυξε. Μάλιστα, στην Τουρκία μετά την τραγωδία επανήλθε στη δημόσια συζήτηση πληροφορία των αρχών ασφαλείας ότι οι μυστικές υπηρεσίες του Άσαντ εισήλθαν στη χώρα για να προκαλέσουν αστάθεια, ή ακόμη πως πέντε βομβιστές αυτοκτονίας του PKK βρίσκονταν στην Τουρκία για επιχειρήσεις. Δεν αποκλείεται, όμως, η διαρροή των πληροφοριών αυτών τις προηγούμενες ημέρες να εξυπηρετούσε κρατικές σκοπιμότητες.

Δεν αποκλείουν επίσης ενέργεια της αριστερής οργάνωσης DHKP-C, στελέχη της οποίας, κατά καιρούς, οι τουρκικές Αρχές ισχυρίζονται ότι εκπαιδεύτηκαν στην Ελλάδα.

Ωστόσο, παραμένει ανεξήγητη η αδιαφορία της αστυνομίας να λάβει μέτρα ασφαλείας, να κάνει τους συνήθεις σε διαδηλώσεις ελέγχους, να ρίξει δακρυγόνα κατά των διαδηλωτών μετά την έκρηξη, να μην επιτρέψει τα ασθενοφόρα να προσεγγίσουν.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι γνωρίζει καλά το πώς λειτουργούν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και οι υπηρεσίες ασφαλείας, οι οποίες δεν αφήνουν κανέναν πολίτη και καμιά οργάνωση χωρίς 24ωρη παρακολούθηση, οδήγησαν τον συμπρόεδρο του κουρδικού κόμματος HDP, Σελαματίν Ντεμιρτάς, να αποδώσει ευθύνες στο τουρκικό κράτος. Υπόθεση που δεν αποκλείεται.

Ο Ταγίπ Ερντογάν, καθώς βλέπει να πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών και το κόμμα του να μην ανακτά την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή για το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης και ικανό αριθμό βουλευτών για αλλαγή του συντάγματος με την καθιέρωση προεδρικού συστήματος, φέρεται αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να αναστρέψει το κλίμα. Αν αποτύχει, το τέλος του διακρίνεται στον ορίζοντα και θα έχει να αντιμετωπίσει πολλούς ανοικτούς λογαριασμούς. Πολλοί Κούρδοι ψηφοφόροι που παραδοσιακά ψήφιζαν το AKP, το κόμμα του Ερντογάν, το εγκατέλειψαν και ενίσχυσαν το κουρδικό κόμμα HDP. Ο μόνος τρόπος για να τους επαναφέρει στη βάση τους ο Ερντογάν είναι να ενσπείρει το φόβο. Θα δούμε τις επόμενες ημέρες αν η προσπάθεια αυτή πέτυχε ή θα λειτουργήσει ως μπούμερανγκ.

Στη διαδήλωση που πραγματοποιούνταν για να στείλει ένα μήνυμα ειρήνευσης στον πόλεμο του τουρκικού κράτους με το PKK, δεν συμμετείχαν μόνο Κούρδοι αλλά και ακτιβιστές, αριστερές οργανώσεις, μέλη εργατικών συνδικάτων και πολλοί ανεξάρτητοι πολίτες.

Ακόμη και η κυβερνητική Sabah αναρωτιέται στο κύριο άρθρο πώς είναι δυνατόν οι τρομοκράτες να έφτασαν τόσο κοντά στη συγκέντρωση για να προκαλέσουν έναν μεγάλο αριθμό θυμάτων. Είναι αξιοσημείωτο ότι η εφημερίδα επισημαίνει πως το γεγονός συνέβη καθώς η Ρωσία μπήκε αποτελεσματικά στον πόλεμο της Συρίας, το Ιράν διεκδικεί μεγαλύτερη περιφερειακή επιρροή, οι μυστικές υπηρεσίες του Άσαντ ανοιχτά απειλούν με τρομοκρατία, και η Τουρκία αποφάσισε να ταχθεί στο πλευρό της Δύσης. Προτείνει ηρεμία και καταγγελία της τρομοκρατίας. Καταγγέλλει επίσης τις δηλώσεις και τη συμπεριφορά του κούρδου ηγέτη Σελαχατίν Ντεμιρτάς.

Άξια επισήμανσης είναι, τέλος, η κατάληξη του άρθρου του τούρκου αρθρογράφου Εμρέ Γκενέν: «Η Τουρκία έχει γίνει παιδική χαρά για ξένες μυστικές υπηρεσίες, τρομοκρατικές οργανώσεις και διεθνείς εγκληματικές εταιρείες. Η κυβέρνηση αύξησε την ήπια ισχύ της ανοίγοντας τα σύνορα στους πρόσφυγες, αλλά οι παγωμένες σχέσεις με την ΕΕ και η περιφρόνηση από το ΝΑΤΟ δεν επέτρεψαν την αλληλεγγύη τους. Τώρα συνειδητοποίησαν πόσο επικίνδυνο είναι να αφήσουν την Τουρκία μόνη».

Απομένει να δούμε αν πράγματι η Δύση αποφάσισε να μην αφήσει μόνη την Τουρκία, ή οδηγεί τις εξελίξεις σε μια πορεία μη αντιστρεπτή για την Άγκυρα.