Περί μπανανίας συνέχεια

Σε προηγούμενα άρθρα μας αναφερθήκαμε στην αντικειμενική αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας των κομμάτων εξουσίας να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας και στη βασική επιδίωξη –κατά βάσιν των ΗΠΑ– να βρίσκονται στην κορυφή των κομμάτων ηγεσίες που θα είναι «βολικές» στα θέλω της Ουάσινγκτον.

Αυτή η κατάσταση, της διακυβέρνησης της χώρας από πολιτικούς των οποίων το ανάστημα είναι πολύ κοντύτερο από αυτό που απαιτεί η ιστορία, αλλά και η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας –με εξαίρεση την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή, που άσκησε εξωτερική πολιτική με βάση τα εθνικά συμφέροντα και έγραψε την εποποιία του Βουκουρεστίου– έχει καταστήσει την πατρίδα μας μια χώρα με ειδικές ανάγκες, περίγελο της ανθρωπότητας.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Η παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου από την τουρκική πολεμική αεροπορία κατά σύστημα, και η ανοχή από πλευράς της Ελλάδας αυτής της κατάστασης, αντί να τεθεί σε ανώτατο επίπεδο το θέμα στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, τον ΟΗΕ και όπου αλλού.
• Η διατήρηση του μεγαλύτερου αποβατικού στόλου στο ΝΑΤΟ από πλευράς της Τουρκίας, τα οποία αποβατικά έχουν προφανή στόχο την κατάληψη ελληνικής νήσου, χωρίς να έχουμε θέσει το θέμα σε ανώτατο επίπεδο και επανειλημμένως στο ΝΑΤΟ.
• Η πραγματοποίηση σε τακτά χρονικά διαστήματα αποβατικής άσκησης από πλευράς των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων με αντικείμενο την κατάληψη ελληνικής νήσου, στην οποία άσκηση αντί να ξεσηκώσουμε τη διεθνή κοινότητα και αντί να την καταγγείλουμε σε ανώτατο επίπεδο στο ΝΑΤΟ, στέλνουμε επίσημα παρατηρητή, με την παρουσία του οποίου στην ουσία νομιμοποιούμε τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια στο Αιγαίο.

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, τα οποία οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχρονικά αδυνατούν να διαχειριστούν με εθνική αξιοπρέπεια, καθιστώντας την πατρίδα μας μια χώρα που δείχνει χαρακτηριστική αδυναμία να προστατέψει τα σύνορα, την επικράτεια και το διεθνές της κύρος, όμως θα αναφερθούμε στο τελευταίο, που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον από κάθε άποψη.

Τα προηγούμενα χρόνια, όταν η Ελλάδα δεν ακολουθούσε πολιτική ανοιχτών συνόρων, οι τουρκικές Αρχές έστελναν κρυφά μέσω διακινητών δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και λαθρομετανάστες εξυπηρετώντας στρατηγικό στόχο της Άγκυρας, που είναι η δημιουργία μεγάλης μουσουλμανικής κοινότητας στην Ελλάδα, την οποία θα χρησιμοποιήσει η Άγκυρα (σε συνδυασμό με τους μουσουλμάνους της Θράκης) ως πέμπτη φάλαγγα και δούρειο ίππο, όταν αυτό απαιτήσει η πολιτική και γεωπολιτική συγκυρία.

Με την αλλαγή πολιτικής από τον Ιανουάριο του 2015, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολούθησε πολιτική ανοικτών συνόρων, η Τουρκία ξεσήκωσε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που ήταν από χρόνια εγκατεστημένοι στα στρατόπεδα προσφύγων, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, και μέσω κυκλωμάτων και συμμοριών λαθροδιακινητών, τους κατηύθυνε στα ελληνικά νησιά. Μεγάλη και ατράνταχτη απόδειξη αυτού που λέμε, είναι το γεγονός ότι οι πρόσφυγες δεν προτίμησαν τα χερσαία σύνορα με τη Βουλγαρία, που είναι και πιο ασφαλή, αλλά τους κατεύθυναν και τους κατευθύνουν σκόπιμα στα ελληνικά νησιά, αφενός μεν για να πληγεί ο τουρισμός και αφετέρου για να καταστούν διάτρητα τα θαλάσσια σύνορα και να δοθεί διεθνώς η εικόνα ότι η Ελλάδα αδυνατεί να υπερασπιστεί τα σύνορα και τα χωρικά της ύδατα.

Αυτό το τραγικό πολιτικό λάθος της κυβέρνησης Τσίπρα είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το τεράστιο κύμα προσφύγων προς την Ευρώπη, η οποία θορυβημένη και ευαισθητοποιημένη, για να αντιμετωπίσει το μείζον αυτό πρόβλημα, εκτός της αναθεώρησης της Συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, θέτει πλέον και θέμα προστασίας των ελληνικών θαλάσσιων συνόρων από ευρωπαϊκές δυνάμεις.

Ασφαλώς θα προτιμούσαμε η προστασία των συνόρων και της εθνικής μας επικράτειας να γινόταν επαρκώς με εθνικές δυνάμεις, όμως πρέπει να επισημάνουμε ότι η Τουρκία έπαθε αυτό που λέει ο λαός μας: Έσκαψε το λάκκο του άλλου και τώρα θα πέσει η ίδια μέσα.

Κι αυτό γιατί η πρωτοβουλία της ΕΕ, αν σχεδιαστεί σωστά με την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας στη φάση αυτή και αν εκδηλωθεί και εφαρμοστεί σωστά, θα τινάξει στον αέρα τη στρατηγική της Τουρκίας να ελέγξει το Αιγαίο στη γραμμή ανατολικά του 25ου παραλλήλου και θα ορίσει στην πράξη τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας σε μια γραμμή που θα διέρχεται ανατολικώς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Το ζήτημα είναι μείζον, και τεράστιας εθνικής σημασίας, και καλό είναι o βολεψάκιας Επίτροπος Μετανάστευσης κ. Αβραμόπουλος επιτέλους να αφυπνιστεί και να ενεργοποιηθεί, για να μην αλωνίζουν οι Τούρκοι και οι φιλότουρκοι μέσα στο σπίτι μας, που είναι η ΕΕ και οι Βρυξέλλες.

Επίσης, η κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ, αντί να κάνει κλοτσοπατινάδες και σταλινικές διώξεις σε διπλωμάτες και υπηρεσιακούς παράγοντες, επιτέλους να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα, για να καταγράψει μια εθνική επιτυχία μέσα στον ορυμαγδό των αποτυχιών και των καταστροφών που φόρτωσε την πατρίδα αυτούς τους εννιά μήνες.

Οι καιροί γαρ ου μενετοί.