Στις 28 Μαρτίου 1920 ο Νίκος Καπετανίδης έγραψε ένα προφητικό άρθρο, για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Νίκος Καπετανίδης, ένας από τους πολλούς της αφρόκρεμας του ποντιακού ελληνισμού που άφησαν την τελευταία τους πνοή στις αγχόνες των Νεότουρκων, δικασμένοι και καταδικασμένοι σε θάνατο από τα διαβόητα Δικαστήρια Ανεξαρτησίας της Αμάσειας

Σε αυτά τα «δικαστήρια» οδηγήθηκαν ουσιαστικά οι εχθροί του καθεστώτος. Επρόκειτο για έναν ακόμα τρόπο εξόντωσης κατά τη δεύτερη και πιο σκληρή φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Τα κείμενα του εκδότη της εφημερίδας Εποχή στηλίτευαν ακριβώς αυτό το καθεστώς, γεμάτο από εγκλήματα κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι). Ταυτόχρονα ήταν και ένα φλογερό κάλεσμα για την ανεξαρτησία του Πόντου.

Ανάμεσα στα προφητικά άρθρα που έγραψε είναι αυτό που δημοσιεύθηκε στις 28 Μαρτίου 1920, ημέρα Μεγάλο Σάββατο. Τίτλος του: «Προς υψηλότερα και ωραιότερα».

Μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Είναι απόψε ο μεγάλος εξιλασμός. Όλοι μας έχομε περάσει τον δρόμον της Αμαρτίας. Είμεθα οι πεζοπόροι μιας νύκτας αφώτιστης, ταρταρικής. Ενθυμηθείτε τι είδαν τα μάτια μας, χρόνους τώρα, τι εχάσαμεν, τι προσφέραμεν, ποίαν δύναμιν ζωής απωλέσαμεν. Και ακόμη: Ποίος βλέπει το τέρμα του δρόμου αυτού; Θα δώσωμεν ίσως νέας θυσίας ακόμη, ακόμη υπάρχει η σκάλα τον κακού. Ποίος γνωρίζει τι κλώθεται εις τον καθένα αύριον ή μεθαύριον, ποίος γνωρίζει ποία αμαρτία και ποίον έγκλημα ακόμα θα χαράξει κόκκινην γραμμήν εις την ζωήν μας, μέσα εις την πάλην όπου ευρισκόμεθα και εις τον αγώνα τον οποίον αγωνιζόμεθα».

Και πράγματι, η Λαμπρή του 1920 ήταν η προτελευταία στη ζωή του Νίκου Καπετανίδη, ο οποίος απαγχονίστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1921.