Παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι. Θεωρείται ότι είναι αφιερωμένο
στον άγνωστο αγωνιστή του Πόντου.
⇔
Αητέντς επαραπέτανεν, ψηλά ‘ς σα επουράνια.
Είχεν τ’ ατζία τ’ κόκκινα και το τσαρκούλ’ν ατ’ [κουδούκ’ν ατ’] μαύρον,
εκράτ’ νεν και ‘ς σα κράτσα του, παλληκαρί’ βραχιόναν.
–Αητέ μ’ για δώσ’ με ας σο κρατείς, για πέει με όθεν κείται.
–Ασ’ σο κρατώ ‘κί δίγω σε, άρ’ όθεν κείται λέγω.
[Για ποίσον σιδερέν ραβδίν και χάλκενα τσαρούχια
κι έπαρ’ ‘σ σο χέρι σ’ το στρατίν κι όλιον το μονοπάτιν.]
Ακεί ‘ς ‘σο πέραν τα ραχιά, ‘ς σ’ ελάτ’ επεκεί μέρος [σο πέραν κιάν’ τ’ ελάτια],
Τραντέλλεναν εσκότωσαν και κείται ματωμένος.
Μαύρα πουλία τρώγ’ν ατον και άσπρα τριγυλίσκουν.
Φατέστεν πουλία μ’ φατέστεν, φατέστεν τον καρίπην.
‘Σ σην θάλασσαν κολυμπετής, σ’ ομάλια πεχληβάνος.
‘Σ σον πόλεμον Τραντέλλενας, Ρωμαίικον παλληκάριν.
