H πρώτη Κυριακή μπαίνοντας στη Σαρακοστή ήταν η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Τη δεύτερη Κυριακή, προχτές, γιορτάσαμε τον μεγάλο μας Άγιο και υπέρμαχο του Ορθόδοξου Μοναχισμού, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Τα απολυτίκια που ψάλανε στην Εκκλησιά για τον Άγιο, όπως και τα επιγράμματα των αρχαίων μας προγόνων, τα λένε όλα με δυο κουβέντες:
«Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των Μοναστών η καλλονή…». «Το πολύφωνον στόμα της θείας χάριτος, των Ορθοδόξων δογμάτων την αληθή θησαυρόν…».
Αυτές τις Κυριακές, λοιπόν, έτσι το καθιέρωσε η Εκκλησία μας: να γιορτάζουμε αυτούς που δώσανε αγώνες τρομερούς και θυσιάστηκαν για να κρατηθεί ο Λόγος του Χριστού αμόλευτος. Γιατί κατά καιρούς βρίσκονται κάποιοι δήθεν χριστιανοί (μόνο στο όνομα) που προσπαθούν να αλλοιώσουν το Λόγο του Κυρίου και εφευρίσκουν διαφοροποιήσεις για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα και δολερά σχέδια εξουσίας.
Κι από αυτή την πράξη άλλη πιο σιχαμερή και ασυγχώρητη δεν υπάρχει. Πρώτον, γιατί αποτελεί μια εκούσια προσβολή απέναντι στο Πνεύμα της Αληθείας που δεν είναι άλλο από το Άγιο Πνεύμα. Έτσι δεν το αποκαλούμε στις προσευχές μας; «Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας» δεν λέμε; Και για όποιον προσβάλλει το Άγιο Πνεύμα νά τι είπε ο Χριστός: «πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις· και ος εάν είπη λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ· ος δ’ αν είπῃ κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι».
Δεύτερον, γιατί αυτή η πράξη έχει μέσα της σύμφυτη την υποκρισία. Κι ο Χριστός τους αμαρτωλούς τους αγαπάει, αλλά με τους υποκριτές έχει θέμα μεγάλο.
Τη στρέβλωση των δογμάτων του Χριστιανισμού και τις αιρέσεις βλέπετε δεν τις κάνουν ούτε οι αλλόθρησκοι, ούτε κι άθεοι. Τις κάνουν κάποιοι που υποκριτικά και καταχρηστικά θέλουν να λέγονται χριστιανοί. Κανένας δεν σε κρατάει μέσα στην Εκκλησία του Χριστού με το ζόρι. Κι αν είσαι μωαμεθανός ή βουδιστής ή άθεος, με γεια σου με χαρά σου. Κανένα πρόβλημα. Λες ό,τι θες ελεύθερα. Αλλά να θέλεις να λέγεσαι και να το παίζεις χριστιανός και να πας να μας αλλάξεις την πίστη, αγνοώντας αυτά που μας δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες μας;
Κι αν θέλουμε να δούμε τους πικρούς καρπούς της υποκρισίας και της πονηριάς μέσα στην Εκκλησία (που είναι το Σώμα του Χριστού), φτάνει να παραδειγματιστούμε από τον Ανανία και τη Σαπφείρα. Το πάθημά τους περιγράφεται στις Πράξεις των Αποστόλων και είναι ξεκάθαρο. Στον τόπο μείνανε και οι δυο, γιατί είπανε «ψέματα στο Πνεύμα το Άγιο» και «συμφωνήσανε να εμπαίξουν το Πνεύμα του Κυρίου», όπως εξηγεί ο Απόστολος Πέτρος. Οι πόρνες, οι ληστές, και τα λαμόγια οι τελώνες, λοιπόν, σώθηκαν γιατί μετανόησαν ειλικρινά. Οι ψευτοευσεβείς υποκριτές, όμως, την πάτησαν για τα καλά. Γιατί κάθε πονηριά απέναντι στον παντογνώστη Θεό δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά κουτοπονηριά.
Όπως το λέει κι ο Απόστολος: «Μη πλανάσθε, Θεός ου μυκτηρίζεται». Δηλαδή, μην παραμυθιάζεστε, τον Θεό δεν μπορεί να τον ξεγελάσει κανείς.
Αλλά υπάρχει και τρίτος λόγος που κάνει τα πράγματα πολύ σκούρα για τους κάθε είδους αιρετικούς. Είναι το ότι παρασέρνουν στο χαμό μαζί τους αρκετούς εύπιστους που κάνουν το λάθος να τους ακολουθήσουν. Το λέει ξεκάθαρα κι αυτό ο ίδιος ο Κύριος: «όποιος σκανδαλίσει κανέναν από αυτούς τους μικρούς τους απλούς ανθρώπους που πιστεύουν σ’ εμένα, καλύτερα γι’ αυτόν να δέσει από τώρα μια μυλόπετρα στο λαιμό του και να πάει να φουντάρει στη θάλασσα».
Τα ζητήματα της κακοδοξίας είναι πολύ σοβαρά θέματα για να τα παίρνουμε αψήφιστα. Δεν είναι θέματα που αφορούν μόνο το παρελθόν και την ιστορία της πίστης μας. Δεν πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας μόνο τον Άρειο, τον Βαρλαάμ, τους εικονομάχους και τους άλλους αιρετικούς του μακρινού παρελθόντος, νομίζοντας πως αυτού του είδους οι κίνδυνοι ανήκουν σε άλλες εποχές.
Και σήμερα υπάρχουν πολύ σοβαρές παρεκκλίσεις. Ιδέες που σέρνονται σαν δηλητηριώδη φίδια ανάμεσά μας.
Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς αυτά που ακούγονται από μερικούς συμπατριώτες μας που είναι και βαφτισμένοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι; Ότι, δηλαδή, παραδέχομαι ότι ο Χριστός ήταν σπουδαία προσωπικότητα κι έκανε θαύματα, αλλά ήταν ένας από τους μεγάλους μύστες (άκου λέει!), όπως ήταν κι ο Βούδας, ο Πυθαγόρας και άλλοι λοιποί! Ότι οι μοναχοί δεν κάνουν καλά που κλείνονται στα μοναστήρια, γιατί δεν προσφέρουν τίποτε στην κοινωνία και πρέπει να βγούνε έξω στον κόσμο! Ότι στο Άγιο Όρος πρέπει να μπαίνουνε και οι γυναίκες! Ότι η πίστη μας είναι εβραίικη κι ότι εμείς αν θέλουμε να είμαστε καθαροί Έλληνες, πρέπει να ξεφορτωθούμε την Παλαιά Διαθήκη και τα παρόμοια. Ότι δεν υπάρχει κόλαση, κι ότι αυτό, λέει, το ξέρουνε κι οι Ιερείς, αλλά δεν το κοινοποιούν στον κοσμάκη, για να υπάρχει ο φόβος!
Όλα αυτά είναι φοβερά και θανατηφόρα δηλητήρια. Οι Άγιοι, και οι Πατέρες και οι Πνευματικοί μας έχουν βάλει απάνω σε αυτά το σήμα με τη νεκροκεφαλή (κίνδυνος-θάνατος). Βρόμα η δουλειά αδέρφια, μακριά!…