Ο χρόνος που φεύγει δεν μας έδωσε τίποτε περισσότερο απ’ ό,τι αναμέναμε όταν λέγαμε Καλή Χρονιά την τελευταία φορά. Το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα μας έδωσε αυτό που ξέρει να δίνει:
Μεγαλύτερη ανεργία, περαιτέρω φτωχοποίηση, περαιτέρω υποβάθμιση της πολιτικής ζωής, λιγότερες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, μεγαλύτερη ανησυχία για κάθε καθημερινό αύριο.
Εκτιμάται ότι η βόμβα που εξερράγη πρόσφατα μπροστά στο κτήριο του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) αποτελεί επιβεβαίωση ότι η πολιτική των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, με αποκορύφωμα τη σημερινή, αθλιότερη όλων, προσφέρει έρεισμα για τη δημιουργία της νέας γενιάς τρομοκρατών μέσα από τα αποπροσανατολισμένα δεκαπεντάχρονα, στα οποία έχει περάσει ο φόβος ότι θα είναι το αυριανό προλεταριάτο της διεθνοποιημένης ελληνικής κοινωνίας.
Κάθε μήνα το μέσο εισόδημα στην Ελλάδα μειώνεται, και όχι μόνον δεν υπάρχει προοπτική επανόδου σε κάποιο προηγούμενο επίπεδο έστω των τελευταίων τριμήνων, αλλά, τουναντίον, η δημοσιονομική πολιτική οικονομικής αφαίμαξης των πολιτών με όλο και περισσότερα φορολογικά βάρη έχει γονατίσει τη χώρα.
Η Ελλάδα ξεπουλιέται, στην κυριολεξία, για να μπορεί να αναπνεύσει μέσα από αναπνευστικούς σωλήνες λίγους ακόμη μήνες.
Κάποιο ειδικό δικαστήριο μετά από χρόνια θα ψάχνει τους ενόχους για την αποκληθείσα «ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών». Η πώληση του μεριδίου της Εθνικής Τράπεζας στη Finansbank συμπληρώνει τη λεηλασία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο είχαν εμπιστευθεί πολλοί Έλληνες πολίτες που έχασαν αντίστοιχες περιουσίες πέφτοντας θύματα της σύγχρονης ληστρικής πολιτικής της λεγόμενης αγοράς, δηλαδή του διεθνούς τραπεζικού κατεστημένου που δεν υπακούει πλέον σε καμία κρατική Αρχή. Η συμφωνία για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια προφανώς θα δώσει δουλειά σε άλλο ειδικό δικαστήριο. Το θέμα δεν είναι όμως να αποδοθεί ευθύνη όταν θα έχουν επισυμβεί και οι συνέπειες των σημερινών πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εγκλημάτων. Προέχει η σωτηρία της πατρίδος τώρα.
Η Ελλάδα βρίσκεται αιχμάλωτη αφενός της «αλληλεγγύης» των εταίρων της, αφετέρου των εγχώριων πολιτικών μηδενικών και συγχρόνως οικονομικών αρπακτικών, τα νύχια των οποίων την κρατούν γερά. Όλοι οι εθνικοί θεσμοί που θα μπορούσαν να προβάλουν αποτελεσματική αντίσταση στο καθημερινά διαπραττόμενο έγκλημα σε βάρος της Ελλάδος βρίσκονται ευνουχισμένοι στο όνομα μιας μυθοποιημένης Ευρώπης, η οποία φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Αντί να απειλούμε εμείς τους ανήμπορους να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα των προσφύγων και των επικίνδυνων παράνομων μεταναστών «εταίρους» μας, ότι θα φύγουμε από τη Schengen προκειμένου να μη γίνει η Ελλάδα αποθήκη ισλαμικών ναρκών, δεχόμαστε εμείς απειλές από αυτούς, ότι θα μας διώξουν αυτοί από τη Schengen.
Και το ακυβέρνητο καράβι δεν αντιδρά. Όσον αφορά την εσωτερική μας αθλιότητα, χαρακτηριστικό δείγμα της ελληνικής κοινοβουλευτικής ποιότητας προσφέρθηκε απλόχερα στη συνεδρίαση της 22ας Δεκεμβρίου.
Η μόνη λύση που μπορεί να δώσει σήμερα κάποιες νέες ελπίδες για κάτι καλύτερο είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερα παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας σε μια οικουμενική κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας αποτελούμενη από τεχνοκράτες και με εξωκοινοβουλευτικό –μη τραπεζίτη– πρωθυπουργό, η οποία θα στηρίζεται κατόπιν συμφωνίας με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέχρι το τέλος της τετραετίας από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Αν θέλουμε να επαναποκτήσουμε εθνική παιδεία, οικονομία με προοπτικές και κράτος με αξιοπρέπεια, η σημερινή ανίκανη και επικίνδυνη για την Ελλάδα κυβέρνηση πρέπει να πέσει σήμερα.