Με το δίστιχο «Φόρ’ τη ζουπούνα σ’ το καλόν και ζώστ’ και τη φοτά σ’ -ι, και έλα έμπα σον χορόν κανέναν μ’ έρωτας -ι» συνοδεύει η Μέριμνα Ποντίων Κυριών την παρουσίαση ενός ακόμη αθέατου αποκτήματος του μουσείου «Κεντώντας τη Μνήμη».
Αυτή τη φορά, το μουσείο παρουσιάζει τη λιπατέ, τον χειμωνιάτικο γυναικείο μανικωτό, ποδήρη επενδύτη, με ενίσχυση βάμβακος μεταξύ του υφάσματος και της φόδρας. Το ύφασμά του είναι κατασκευασμένο από μετάξι κουτνί, τύπου ικάτ.
Η λιπατέ αποτελείται από ένα μεγάλο οπίσθιο κεντρικό φύλλο που έρχεται μπροστά και διακλαδίζεται σε δύο φύλλα, χωρίς να έχει ραφές στους ώμους.
Από όλα τα φύλλα φύονται τρίγωνα, που καλύπτουν τα κενά των κατακόρυφων ανοιγμάτων.
Το μήκος της οπίσθιας όψης ξεπερνά αυτό της εμπρόσθιας, για να διευκολύνει το βάδισμα και τις κινήσεις. Η λιπατέ κλείνει με σταυρωτό τρόπο, δηλαδή το δεξιό φύλλο επανωτίζει πάνω στο αριστερό με τη βοήθεια κουμπιών, θηλυκιών και λεπτών σχοινιών. Τα κουμπιά είναι μεταλλικά, σφαιροειδή και μιμούνται την τεχνική του φιλιγκράν. Εσωτερικά το ένδυμα φοδράρεται με μπλε βαμβακερό πανί.
Οι παρυφές του ενδύματος διακοσμούνται με πλατιά μαύρη βαμβακομέταξη ταινία.
