Μήτσος Κουγιουμτζίδης: Από τη Νέα Ζωή Πέλλας στην αιωνιότητα με μια ποντιακή λύρα

Οι άνθρωποί μας δεν φεύγουν ποτέ από κοντά μας ακόμα κι όταν φεύγουν για πάντα. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και ο Δημήτρης Κουγιουμτζίδης, ο Πόντιος λυράρης από τη Νέα Ζωή Σκύδρας που «έφυγε» από τη ζωή σαν σήμερα το 2022, σε ηλικία 81 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη όλους όσοι τον γνώριζαν και είχαν την τύχη να τον συναναστραφούν.

Ο Μήτσος Κουγιουμτζίδης καταγόταν από μουσική οικογένεια. Ποντιακή λύρα έπαιζε ο Καρσλής πατέρας του Χαράλαμπος αλλά και ο θείος του  ο Ανδρέας, ο πατέρας του Γιωργούλη Κουγιουμτζίδη.

Όπως σημειώνει ο Γιάννης Τσανασίδης –λυράρης, καθηγητής μουσικής και υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος του μουσικού σχήματος «Λεφτοκάρυα»–, στο Παράρτημα 45 του «Αρχείου Πόντου» με τίτλο Πόντιοι λυράρηδες γεννημένοι από το 1920 έως και το 1945 έπαιξε για πρώτη φορά σε γάμο στη Νέα Ζωή, σε ηλικία 12 ετών, δίπλα στον λυράρη της πρώτης γενιάς Χρήστο Σημαιοφορίδη-Μπαϊρακτάρη.

«Ο Μήτσος πάντα ανέφερε πως στην πραγματικότητα έμαθε να παίζει λύρα ακούγοντας της εκπομπές του Γώγου Πετρίδη και του Στάθη Ευσταθιάδη στο ραδιόφωνο. Το 1956 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσει στην Αγροτοτεχνική Σχολή της Πρόνοιας και το 1959 συμμετείχε στις εκπομπές του Στάθη Ευσταθιάδη, συνοδεύοντας την αδερφή του Μαρία.

»Εκείνη την περίοδο άκουσε ζωντανά τον Γώγο στο κέντρο “Ακροπόλ” και γνώρισε προσωπικά τον Χρύσανθο. Από το 1966 ξεκίνησε η συνεργασία τους με τον Χρύσανθο, αλλά τρία χρόνια μετά διακόπηκε γιατί ο Μήτσος μετανάστευσε στον Καναδά. Το 1976 με την επιστροφή του ξεκίνησε η δεύτερη φάση της συνεργασίας τους, η οποία διήρκησε μέχρι και το 1991, περιλαμβάνοντας πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και την ηχογράφηση ενός δίσκου με τίτλο Χρυσή Παράδοση. Να σημειωθεί πως το 1987 συμμετείχε σε μία δισκογραφική δουλειά του Κώστα Καραπαναγιωτίδη», αναφέρει ο Γιάννης Τσανασίδης στην έκδοση της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών.

Σ’ ένα γλέντι στου Τσάρτιλου, ο Κουγιουμτζίδης είχε πει στον Τσανασίδη κάτι που δεν ξέχασε ποτέ: «Ο λυράρης επιτελεί ιερό καθήκον καθ’ όλη την πορεία του. Έχει χρέος στους προγόνους, αλλά και του απογόνους του και είναι υπεύθυνος για το πως θα ακούγεται η μουσική μας μετά από αυτόν. Λίγοι μείναμε δυστυχώς. Οι νέοι θαμπώνονται και δε βλέπουν με καθαρά μάτια την αλήθεια, γιατί ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και μοναχικός. Αλλά δικαιώνεσαι. Πολλές φορές μετά θάνατον, αλλά δικαιώνεσαι».

Ο Δημήτρης Κουγιουμτζίδης, ο Μήτσος για τους φίλους του, άφησε το αποτύπωμά του στη μουσική υπηρετώντας την ποντιακή Μούσα μ’ έναν έντιμο τρόπο που φωνάζει «ποιότητα» σε όλα τα επίπεδα.

Ελαφρύν το χώμα σ’ Μήτσο…