Η απώλεια του Γιώργου Τσορακλίδη επισημαίνει τη δύση μιας εποχής κοσμογονίας στα κοινά συγκρότησης των Ελλήνων στην Ευρώπη. Ο Γιώργος και τ’ αλάγια του, πάλαι ποτέ πιτσιρικάδες – αποπαίδια του Εμφυλίου, μειράκια στη διχασμένη Ελλάδα, γίνανε αυτοδίδακτα πολιτικά όντα, ζωηρά, ανήσυχα και καχύποπτα, εκεί στα ’70, βάλσαμα στη βάσανο της εντροπίας τους, μεθερμηνεύοντας τις πικρές αναμνήσεις από την Ελλάδα του ζόφου, της μισαλλοδοξίας και των ανισοτήτων, σε δημόσια συμπεριφορά δημοκρατικού λόγου και πολιτικής χειραφέτησης.
Εργαλειοποιώντας τις θεσμικές γεωμετρίες στη Βαυαρία, ο Τσορακλίδης που οργανώθηκε σε πολιτικούς σχηματισμούς, αυτοδιοικητικά όργανα, προοδευτική ρητορική, ιδεολογικά μανιφέστα και ευγενή μαρτυρία, εκπροσώπησε την αξιοπρέπεια της πρώτης μεταναστευτικής γενιάς που ήταν η ίδια η διαλεκτική αξιοπρέπεια του πολίτη στην Ευρώπη, του ανήσυχου Έλληνα που αρνήθηκε τη μικροαστική θαλπωρή του οκτάωρου βιοπορισμού και κατέβηκε στους δρόμους να παλέψει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να αγωνιστεί για τη συλλογική συνειδητότητα, να αγκαλιάσει τον πρόσφυγα, να δωρίσει κραυγή στον αδύναμο, να βρυχηθεί στον ρατσισμό, να συντροφέψει Γερμανούς, Τούρκους, Κούρδους και του κόσμου όλου τα μιλέτια στα δίκια τους.
Ο Γιώργος από την Καρατζόβα, στο όρυγμα της μοναδιαίας του προσευχής, αυτό της δεύτερης προσφυγικής γενιάς, εμπνευστής της πολιτικής συγκρότησης των Ποντίων στην Ευρώπη, του πλέον συνλογισμένου ανθρωποδικτύου Ελλήνων της ξενιτιάς, ο Γιώργος στο ραντεβού για την πόλη Ρωμανία στη Θράκη, ο Γιώργος ευαγγελιστής του Κέντρου Ποντιακών Μελετών, ο Γιώργος αρμενιστής για τη δικαίωση της μνήμης των γενοκτονημένων προγόνων του, ο Γιώργος στον υπέρτατο ρόλο πολίτη με τη Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση, ο Γιώργος οργισμένα απέναντι στις εξτρεμιστικές ρητορικές που αποθρασύνονται δίπλα μας, ο Γιώργος και οι εμμονές του για τη συναίνεση και τη συνέργεια στις κοινωνίες, ο Γιώργος της αλληλεγγύης των βλεμμάτων, ο Γιώργος της σπονδής στη φιλία, ο Γιώργος της αργατείας, ο Γιώργος του λαού εκεί και πάντα για τους λαούς και τη Δημοκρατία.
ΥΓ: Ο Τσορακλίδης κατέπλευσε τον Αχέροντα στις 24 Φλεβάρη, ημερομηνία αναγνώρισης της μνήμης των προγόνων του από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Σκόπιμα, σαν καψόνι, να τον ζηλέψουν οι συναθλητές του για τελευταία φορά.
Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης Cardinal Bessario
