Η Τουρκία έχει παράδοση στην αρπαγή εδαφών άλλων χωρών. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πρωτοπορεί, στο διάβα των ετών, στην εισβολή, την κατοχή, την οικοδόμηση, τον εποικισμό, και τέλος στην προσάρτηση μέρους εδαφικής επικράτειας γειτονικών κρατών.
Τα ιστορικά παραδείγματα γνωστά: Αλεξανδρέττα, Κύπρος (μπορεί να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμη το εγχείρημα αλλά προχωράει σταθερά).
Στην αρχή της καμπής της συριακής κρίσης, όταν δηλαδή η Άγκυρα άρχισε να διαπιστώνει ότι τα σχέδιά της ναυαγούν και ότι ο Μπασάρ Αλ Άσαντ διατηρεί την εξουσία στη χώρα του, «ευαισθητοποιήθηκε» για τους πληθυσμούς Τουρκομάνων, οι οποίοι συναπαρτίζουν μαζί με άλλες εθνότητες μερικές περιοχές της δυτικής και της βόρειας Συρίας. Επέδειξε ενδιαφέρον για τη φυλετικά συγγενή της εθνότητα ή ομάδα, κινητοποιήθηκε σε επίπεδο διεθνών οργανισμών και διπλωματίας, κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος μία μέρα μετά την κατάληψη του όρους Μπαγίρ Νταγ και την εκδίωξη από εκεί Τουρκομάνων, στις 24 Νοεμβρίου 2015.
Ο γεωγραφικός μεγαλοϊδεατισμός της Τουρκίας, ο οποίος εκδηλώνεται συχνά-πυκνά από τις πολιτικές της κεφαλές –πρόεδρο, πρωθυπουργό και τους συν αυτοίς–, δείχνει σε πρώτο χρόνο ποιες είναι οι αδιάκοπες προτεραιότητες των Τούρκων σε ό,τι έχει να κάνει με τα όμορα σε αυτούς εδάφη άλλων κρατών, τα οποία δεν σταματούν να διεκδικούν.
Το ίδιο κάνει και στο Αιγαίο, όπου είναι γνωστό και στην πολιτική και στη στρατιωτική μας ηγεσία πια ότι η Τουρκία διεκδικεί το μισό για δικό της, ώστε μετά να εξακολουθήσει να διεκδικεί και το υπόλοιπο μισό.
Εν πάση περιπτώσει, αυτή η στρατηγική εξάπλωσης, η οποία εκμεταλλεύεται καταστάσεις περιφερειακής ή και διεθνούς αστάθειας για να εφαρμοστεί, στις ημέρες μας έχει επικεντρωθεί στις εκτάσεις της βόρειας Συρίας και έν τινι μέτρω και της δυτικής.
Η Τουρκία, που διά της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» παρανόμως εισέβαλε από δύο σημεία στο έδαφος της Συρίας χωρίς τη συναίνεση της συριακής κυβέρνησης, κατέλαβε τμήμα της συριακής εδαφικής επικράτειας σε σχήμα τριγώνου: Αζάζ – αλ Μπαμπ – Τζεραμπλούς, το οποίο και κατέχει. Προς στιγμήν ματαιώθηκαν οι βλέψεις της για περαιτέρω ανάπτυξη των στρατευμάτων της στα ανατολικά και τα δυτικά, αλλά αυτό ουδόλως έχει πτοήσει τους σχεδιασμούς της Άγκυρας. Φαίνεται πως στα τμήματα συριακού εδάφους που οι ένοπλες δυνάμεις του Ερντογάν έχουν καταλάβει προωθείται μια κίνηση οικειοποίησης και εν καιρώ προσάρτησης.
Ο πρέσβης της Συρίας στη Ρωσία, Ριάντ Χαντάντ, κατηγόρησε την Τουρκία ότι χτίζει μια πόλη στα βόρεια της αλ Μπαμπ, στην οποία και θα εγκαταστήσει πληθυσμό που θα μετακινήσει από αλλού δημιουργώντας έναν μόνιμο θύλακα στο σημείο, και επίσης ότι δυτικότερα πια η Τουρκία στον ποταμό Αφρίν μετακινεί τα συνοριακά κιγκλιδώματα και συρματοπλέγματα προς τη Συρία, στην πόλη Τζίντιρες, με σκοπό να μεγαλώσει παρανόμως με τρόπο που ουδείς θα αντιληφθεί τη δική της εδαφική επικράτεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται εξ επόψεως Διεθνούς Δικαίου.
Μάλιστα, την έντονη αυτή διαμαρτυρία του πρέσβη της Συρίας μετέδωσε πρώτο το ρωσικό ειδησεογραφικό κανάλι Russia Today, δείχνοντας έτσι και τη δυσαρέσκεια του προέδρου Πούτιν και της Ρωσικής Ομοσπονδίας στις μονομερείς και επιθετικές τουρκικές κινήσεις.
Η Τουρκία, ενώ εμαίνετο ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, εν έτει 1939, κατόρθωσε να εντάξει στην Τουρκία απολύτως το τμήμα της Αλεξανδρέττας που βλέπει στη Μεσόγειο, και το 1974 εισέβαλε παρανόμως στην ελληνική Κύπρο κατακτώντας το 38% περίπου της Μεγαλονήσου. Μετέπειτα μετέφερε εποίκους προκειμένου να αλλοιώσει πλήρως τη δημογραφική σύνθεση των περιοχών, παρά τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ουδείς αμφιβάλλει ότι εάν αφεθεί η Άγκυρα να εφαρμόσει τη στρατηγική που έχει ήδη κατά νου, σε λίγα χρόνια τα τουρκικά σύνορα θα είναι μέχρι την επαρχία του Χαλεπίου και οι πληθυσμοί των κατοίκων θα αποτελούνται μόνον από Τουρκομάνους ή φιλικά διακείμενους προς την Τουρκία Άραβες και Κούρδους, καθώς επίσης θα έχει ωθήσει τα τουρκοσυριακά σύνορα σε τέτοιο σημείο στα δυτικά προς τη Μεσόγειο, που ίσως να κινδυνεύει και η επαρχία Ιντλίμπ (που τώρα έχει συγκεντρωθεί μεγάλο κομμάτι του Ισλαμικού Κράτους), ως αμφισβητούμενης κυριαρχίας περιοχή.
Αναμένονται οι αντιδράσεις των μέχρι σήμερα συμμάχων της Τουρκίας –ΗΠΑ, Ρωσία, Ιράν–, δεδομένου πως οι μονομερείς αυτές ενέργειες του τουρκικού κράτους έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα στρατηγικά και ζωτικά συμφέροντα όλων τους. Ερευνάται το ενδεχόμενο σκληρής απάντησης στις επεκτατικές φιλοδοξίες του τουρκικού καθεστώτος.
Ποιος ξέρει; Μπορεί να πουν αυτή τη φορά: Δεν θα κάνεις ό,τι έκαμες στην Κύπρο, Αττίλα!
Ειδικός συνεργάτης
