Η απόφαση για τη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πάρθηκε το 1911, στη Θεσσαλονίκη, από τους Νεότουρκους, και άρχισε να εφαρμόζεται το 1914 κάτω από την καθοδήγηση των Γερμανών.
Το κεντρικό μήνυμα της απόφασης ήταν ότι η Τουρκία πρέπει να γίνει χώρα μωαμεθανική.
Για «λόγους ασφαλείας» υποτίθεται εφαρμόζονται οι αναγκαστικοί εκτοπισμοί και η στράτευση των Ελλήνων στα περίφημα «αμελέ ταμπουρού» (τάγματα εργασίας), όπου χάνουν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Ειδικά στην περιοχή του Πόντου, όπου αναπτύσσεται αντάρτικο, οι Νεότουρκοι δημιουργούν παρακρατικές και παραστρατιωτικές ομάδες, οι οποίες επιτίθενται, λεηλατούν και καταστρέφουν ελληνικά χωριά του Πόντου.
Δύο χρόνια μετά, και αφού έχουν οδηγηθεί στη σφαγή εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες του μαρτυρικού Πόντου, με εντολή Κεμάλ συστήνονται τα διαβόητα Δικαστήρια Ανεξαρτησίας στα οποία με συνοπτικές διαδικασίες δικάζονται και οδηγούνται στην αγχόνη η πνευματική και οικονομική ηγεσία των Ελλήνων του Πόντου.
Το έγκλημα της Γενοκτονίας συνεχίζεται μέχρι το 1923 και ολοκληρώνεται με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Ο απολογισμός είναι τραγικός. 353.000 Έλληνες του Πόντου και περίπου ένα εκατομμύριο Έλληνες της Θράκης και Μ. Ασίας έχασαν τη ζωή τους.
Στα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου συνήργησαν οι Γερμανοί ως καθοδηγητές, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί που αρχικά ήταν σύμμαχοι με την Ελλάδα, αλλά στη συνέχεια την εγκατέλειψαν αβοήθητη, καθώς και οι Σοβιετικοί που δεν ξέχασαν ποτέ τη στήριξη της Ελλάδας στο καθεστώς του Τσάρου.
Ο Σάββας Αναστασιάδης (κέντρο), πάντα παρών στις κινητοποιήσεις των Ποντίων (φωτ.: Φίλιππος Φασούλας)
Η βαθιά γνώση και συνειδητοποίηση της Γενοκτονίας από το σύνολο του ελληνικού λαού, και ο αγώνας για την αναγνώρισή της από τη διεθνή κοινότητα και από την Τουρκία, δεν αποτελεί πράξη μισαλλοδοξίας αλλά πράξη ανθρωπισμού, ειρήνης και σταθερότητας, γιατί δεν αφορά το παρελθόν, αλλά το παρόν – και κυρίως το μέλλον.
Οι πολιτικές της γειτονικής χώρας που πραγματοποίησαν τις γενοκτονίες (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων) διατηρούνται αναλλοίωτες και δημιούργησαν τα γεγονότα του 1955 και του 1964 στην Κωνσταντινούπολη, του 1974 στην Κύπρου, αλλά και τις σημερινές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και τη Θράκη.
Γι’ αυτό πρέπει οι γενοκτόνοι να νιώσουν την πίεση και τη διεθνή κατακραυγή από την καταδίκη των εγκλημάτων τους.
Δυστυχώς, αρνητής της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δηλώνει ο σημερινός Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης. Οι θέσεις του φυσικά προκάλεσαν την οργή σύσσωμου του ποντιακού ελληνισμού και θα πρέπει, αυτός και όσοι τον ανέχονται και τον στηρίζουν, να αποτελέσουν ανεπιθύμητα πρόσωπα από τις εκδηλώσεις μνήμης.
Σάββας Αναστασιάδης
Βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης της ΝΔ και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ελληνισμού της Διασποράς της Βουλής.
- Διαβάστε περισσότερα για τη Γενοκτονία των Ποντίων και συγκλονιστικές Μαρτυρίες στις σχετικές ενότητες του pontos-news.gr.
