Στιγμές που κορυφώνουν το συναίσθημα κυριάρχησαν στις αίθουσες συνεδριάσεων και στους χώρους διεξαγωγής των πολιτιστικών εκδηλώσεων από τις 2 έως τις 4 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Η οργανωτική επιτροπή της 2ης Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης Ποντιακής Νεολαίας κατάφερε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των νέων Ποντίων από πολλές χώρες και μακρινές ηπείρους.
Εκατοντάδες νεαροί σύνεδροι δημιούργησαν χαρμόσυνη ατμόσφαιρα από τις πρώτες στιγμές της διαπίστευσής τους στην υποδοχή του ξενοδοχείου.
Μία μέρα πριν από την έναρξη του συνεδρίου έγινε η γενική πρόβα για την τελετή έναρξης, με συμμετοχή των συνέδρων. Τα πούλμαν έφευγαν από το ξενοδοχείο για το Συνεδριακό κέντρο «Ι. Βελλίδης-HELEXPO» γεμάτα νεανικά χαμόγελα, γέλιο και φωνές. Πολλοί από τους νέους μιλούσαν τις γλώσσες των χωρών προέλευσης τους: αγγλικά, αρμενικά, γερμανικά, γεωργιανά, ρωσικά… Όμως όταν ερχόταν η στιγμή της συνεννόησης, η μόνη γλώσσα που ακουγόταν ήταν η ελληνική.
Τα μέλη της οργανωτικής επιτρωπής Βικτώρια Κράφτσενκο (Ρωσία) και Άλκης Αναστασιάδης (Κύπρος)
Τα παιδιά που γεννήθηκαν μακριά από την Ελλάδα εξακολουθούν να μιλούν άπταιστα ελληνικά. Αρκετοί από αυτούς μαθαίνουν τη μητρική τους γλώσσα σαν ξένη – φαινόμενο που αφορά περισσότερο τις παρευξείνιες χώρες. Οι αυτόχθονες κάτοικοι των ελληνικότατων περιοχών με πλούσια ελληνική παράδοση δέχτηκαν σκληρή αφομοιωτική πολιτική εις βάρος τους στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Η διατήρηση της εθνικής ταυτότητας ωστόσο γίνεται με τα χρόνια πιο δύσκολη και σε χώρες όπου οι Έλληνες πήγαν ως μετανάστες και μετέφεραν στους νέους τόπους τις παραδόσεις τους από την Ελλάδα.
Η τελετή έναρξης της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης ήταν συγκινητική. Στη σκηνή συγκεντρώθηκαν δεκάδες μικρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια ποντιακού συλλόγου από τα Γιαννιτσά. Τα ποντιακά μουσικά όργανα (λύρες, νταούλια) στα χέρια τους και οι ποντιακές παραδοσιακές φορεσιές με φόντο τις πελώριες εικόνες με τους Πόντιους πρόσφυγες κατά την περίοδο της Γενοκτονίας (1914-1923) και μια πολυβασανισμένη γυναίκα με ένα κατατρομαγμένο αγόρι στην αγκαλιά της, δημιουργούσαν εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Τη σκυτάλη από τους μικρούς πήραν οι Πόντιοι καλλιτέχνες.
Κανείς δεν έμεινε ασυγκίνητος στο θέαμα που αναβίωνε την ποντιακή ιστορία και παράδοση πάνω στη σκηνή του συνεδριακού κέντρου μιας πόλης με βαθύ συναίσθημα προς τον προσφυγικό ελληνισμό.
Η προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη αυτήν τη φορά υποδεχόταν απογόνους των γενοκτονημένων Ποντίων.
Στο τέλος της τελετής έναρξης μπροστά στη σκηνή μαζεύτηκαν οι σύνεδροι, χορεύοντας σε ποντιακούς ρυθμούς και δείχνοντας με τον τρόπο τους τη διάθεση για ενότητα του ποντιακού χώρου.
Οι νέοι σύνεδροι και οι επισκέπτες των εργασιών και των εκδηλώσεων της Συνδιάσκεψης είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τη Γιορτή της Παράδοσης στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης και το Φεστιβάλ Ποντιακού Πολιτισμού στο κλειστό γήπεδο του ΠΑΟΚ.
Η ποντιακή μουσική, και ιδιαίτερα οι ήχοι της λύρας, που διακρίνουν τον ποντιακό πολιτισμό, ξεσήκωναν κάθε φορά τους νέους και τους ένωναν στους αρχαίους κυκλικούς χορούς.
Στη διάρκεια του Φεστιβάλ έγιναν κοινό κτήμα οι ιδιαίτερες παραστάσεις, οι χοροί και τα τραγούδια των Ποντίων από το Καζακστάν μέχρι την Αμερική και από την Αυστραλία μέχρι τις βόρειες περιοχές της Ευρώπης και της Ρωσίας.
Το κλίμα συνεργασίας που επικράτησε από την πρώτη μέρα του συνεδρίου, διατηρήθηκε μέχρι την αναχώρηση των συνέδρων. Ο καθένας από αυτούς θα μεταφέρει στη χώρα διαμονής του τη φλόγα που άναψε στις ψυχές η 2η Συνδιάσκεψη, θα μεταφέρει το πνεύμα του ψηφίσματος ως προϊόντος συλλογικής εργασίας συνομήλικων αγωνιστών που αγωνιούν για το δίκιο του λαού τους, θα μεταφέρει τις εικόνες από τις καθημερινές επαφές με τους συμπατριώτες του με μία και μοναδική καταγωγή, από την ιερή γη των προγόνων, τον Πόντο.
Φωτογραφίες: Βασίλης Τσενκελίδης για το pontos-news.gr.
