Κρίσιμες στιγμές για το έθνος και την πατρίδα

Η πατρίδα μας είναι αντιμέτωπη πλέον με ένα τραγικό αδιέξοδο, σε μια περίοδο που υπάρχουν σοβαρές γεωπολιτικές ανακατατάξεις στα βόρεια, τα νότια και τα ανατολικά μας.

Όσον αφορά τον Βορρά, ο αλβανικός παράγοντας ακολουθεί μια πορεία ενοποίησης που δημιουργεί νέα δεδομένα, αν και όχι ιδιαίτερα ανησυχητικά για την πατρίδα μας. Στη μεγαλύτερη εικόνα, η Ρωσία στην ουσία δέχεται επίθεση σε όλα τα μέτωπα, με στόχο να στηθεί ένας γεωπολιτικός βρόγχος που θα την αποκλείσει από τη Βαλτική, την Αδριατική, το Αιγαίο-Μεσόγειο – ακόμα και από τον Εύξεινο Πόντο. Η κατάσταση αυτή δημιουργεί σκηνικό ενός ιδιότυπου ψυχρού πολέμου, και σύμφωνα με τα στοιχεία που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας (όπως αύξηση των διηπειρωτικών πυρηνικών κεφαλών από πλευράς της Ρωσίας, πρόθεση των ΗΠΑ να αυξήσουν την παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων στην Ευρώπη κτλ.), αναμένεται να οξυνθεί το επόμενο διάστημα.

Όσον αφορά τον Νότο, η κατάσταση στη Λιβύη επιδεινώνεται, με το χειρότερο σενάριο για την πατρίδα μας σε ένα μέρος της λυβικής επικράτειας ή στο σύνολό της να επικρατήσουν ισλαμιστές που θα υπακούν στις εντολές της Άγκυρας – κάτι που θα συνιστά γεωπολιτική περικύκλωση της Ελλάδας, με τραγικές συνέπειες στο ζήτημα των θαλασσίων ζωνών. Να υπενθυμίσουμε την υφιστάμενη ναυτική βάση του τουρκικού πολεμικού ναυτικού στην Αλβανία και τις πολύ καλές σχέσεις της Τουρκίας με την Αλβανία σε πολιτικό αλλά και στρατιωτικό επίπεδο.

Στα νοτιοανατολικά η κατάσταση προς στιγμήν είναι καλή, αφού είναι σε εξέλιξη διεργασίες και επαφές που κινούνται σε δύο άξονες. Ο ένας Αθήνας-Λευκωσίας-Καΐρου και ο άλλος Αθήνας-Λευκωσίας Ισραήλ. Και στις δυο περιπτώσεις εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδος, πάντα υπό την προϋπόθεση ότι οι όποιες συμφωνίες υπογράφηκαν ή θα υπογραφούν έχουν εξεταστεί σε όλες τους τις λεπτομέρειες και τα διαλαμβανόμενα σ’ αυτές συνάδουν και εξυπηρετούν τα εθνικά και τα στρατηγικά συμφέροντα του ελληνισμού.

Τέλος, στα ανατολικά οι εξελίξεις είναι τόσο σοβαρές, που (όπως γράψαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας) έχουν τέτοια δυναμική που είναι σε θέση να αποτελέσουν την αντίστροφη διαδικασία που ξεκίνησε το 1071 στο Ματζικέρτ, κορυφώθηκε με την Άλωση της Πόλης και της Τραπεζούντας, το 1453 και το 1461 αντιστοίχως, και «ολοκληρώθηκε» με τη Γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολής και την εθνοκάθαρση του ελληνισμού της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, που είναι σε εξέλιξη.

Όμως ενώ στον περίγυρό μας τρέχουν τόσο σοβαρές εξελίξεις, από τις οποίες η πατρίδα μας θα μπορούσε να επωφεληθεί, να διασφαλίσει την κυριαρχία και τα νόμιμα δικαιώματά της στις θαλάσσιες ζώνες και να καταστεί στην κυριολεξία μια περιφερειακή υπερδύναμη, η Ελλάδα βυθίζεται σε ένα τέλμα που με βάση τη λογική μοιάζει με μια παγίδα από την οποία είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγει χωρίς να υποστεί σοβαρές καταστροφές.

Θα λέγαμε ότι η κατάσταση στη οποία έχει βρεθεί η πατρίδα μας αποτελεί τον ορισμό του αδιέξοδου, με το πολιτικό σύστημα όχι μόνο να αποδεικνύεται κατώτερο των περιστάσεων αλλά να λειτουργεί ως παράγοντας και συστατικό του αδιεξόδου και ως επιταχυντής της καταστροφής της πατρίδας και του έθνους.

Πολιτικοί αγράμματοι, απαίδευτοι, ανάγωγοι, ανεύθυνοι και λαϊκιστές, που δεν έχουν ιδρώσει ούτε καν για τον ίδιο τους τον εαυτό –πόσο μάλλον για την κοινωνία και την πατρίδα–, τη στιγμή που καλούνται να διαχειριστούν μια από τις σοβαρότερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας της πατρίδα μας διαπράττουν το ένα λάθος μετά το άλλο, επιδεινώνοντας μέρα με τη μέρα την κατάσταση αυτής της ιστορικής χώρας.

Το τραγικό δε της όλης κατάστασης είναι ότι δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένας να υψώσει το πολιτικό και το ηθικό του ανάστημα, να εμπνεύσει τους πολίτες, που παρακολουθούν άναυδοι τις εξελίξεις και την πορεία προς την καταστροφή, και να πει σε αυτά τα μειράκια και τους νάνους της πολιτικής «ως εδώ και μη παρέκει».

Μακάρι η κρίση να στείλει στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας αυτό το πολιτικό σύστημα με τους πολιτικούς που το απαρτίζουν, και η κρίση να γεννήσει μια νέα γενιά πολιτικών, που αντί να παρασιτοζωούν εις βάρος της κοινωνίας, του έθνους και της πατρίδας, να αφιερώνουν τη ζωή και το είναι τους σ’ αυτήν.

Είθε…