Μία από τις κλασικές γλωσσολογικές υποθέσεις, η οποία βασίζεται σε αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και σε ποιοτικά στοιχεία που προέκυψαν από τις «ανακατασκευές» λεξιλογίων, λέει ότι οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες γεννήθηκαν πριν από 5.500-6.500 χρόνια, στις στέπες του Ευξείνου Πόντου και της Κασπίας. Αργότερα –σύμφωνα με την υπόθεση– η εξάπλωσή τους έγινε με τη βοήθεια των νομάδων κτηνοτρόφων.
Αυτή την υπόθεση έρχονται να επιβεβαιώσουν με τη δική τους έρευνα (που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση της Αμερικανικής Γλωσσολογικής Εταιρείας Language) μια ομάδα γλωσσολόγων του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ με επικεφαλής τον καθηγητή Άντριου Γκάρετ.
«Γλώσσες όπως τα ελληνικά, τα αγγλικά ή τα χίντι –γνωστές ως ινδοευρωπαϊκές γλώσσες– έχουν κοινή καταγωγή, τις στέπες που εκτείνονται από τη Μολδαβία και την Ουκρανία μέχρι τη Ρωσία και το δυτικό Καζακστάν», αναφέρει η ομάδα.
Οι ερευνητές μελέτησαν και ανέλυσαν περισσότερες από 150 γλώσσες. Πήραν πάνω από 200 ομάδες λέξεων, και από ζωντανές αλλά και από νεκρές γλώσσες, και προσπάθησαν να εντοπίσουν τη ρίζα τους σε μια κοινή προ-γλώσσα. Το στατιστικό μοντέλο που κατασκεύασαν τους έδειξε ότι οι συγκεκριμένες λέξεις άρχισαν να εμφανίζουν αποκλίσεις πριν από περίπου 6.500 χρόνια, την περίοδο δηλαδή στην οποία τοποθετείται επιστημονικά «η υπόθεση της στέπας».
