Ο Λάμπρος Λαμπριανίδης γεννήθηκε στην Τραπεζούντα το 1891 και η οικογένειά του καταγόταν από τη Σάντα. Φοίτησε στο Φροντιστήριο Τραπεζούντος και το 1907 μετέβη για νομικές σπουδές στην Αθήνα, μετά στη Γενεύη και αργότερα στην Πετρούπολη όπου προσελήφθη υπάλληλος στην ελληνική πρεσβεία από τον Ίωνα Δραγούμη. Υπηρέτησε στον ρωσικό στρατό στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με το βαθμό του ιλάρχου, τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε.
Μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917 εγκαταστάθηκε στη Δράμα, και διορίστηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο διευθυντής της Αρμοστείας Ανατολικής Θράκης.
Εξελέγη πολλές φορές βουλευτής Δράμας από το 1923 έως το 1936, διορίστηκε πρόεδρος της Μικτής Επιτροπής Ανταλλαγής Πληθυσμών και μετέβη στον Πόντο από όπου περιμάζεψε 500 ορφανά ελληνόπουλα και τα έφερε στην Ελλάδα.
Διατέλεσε δύο φορές υφυπουργός Στρατιωτικών, και το 1941 διέφυγε στη Μέση Ανατολή όπου μετείχε στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου ως υφυπουργός.
Μεταπολεμικά εξελέγη βουλευτής και ήταν αντιπρόεδρος της Βουλής επί κυβερνήσεως Τσαλδάρη-Βενιζέλου, ενώ εξελέγη βουλευτής με τον Ελληνικό Συναγερμό του στρατάρχη Παπάγου και διατέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας έως το θάνατό του, στις 13/12/1953.
Του Tάσου Κ. Κοντογιαννίδη, για το pontos-news.gr.