Κώστας Καρράς: Από τα Πατήσια στη σκηνή, στο κινηματογραφικό πανί, στην TV αλλά και στη Βουλή

Ο Κώστας Καρράς στον τομέα της καριέρας πάλεψε πολύ. Δεν ήταν απλά ένας ακόμα ζεν πρεμιέ του ’60. Όταν τελείωσε ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος δοκιμάστηκε κυρίως στο θέατρο, έκανε όσο μπορούσε διαφορετικά πράγματα πληρώνοντας κατά καιρούς το κόστος.

Και όλα αυτά σε ένα αστικό πλαίσιο. Άλλωστε και ο ίδιος αστός ήταν και δεν προσποιήθηκε κάτι άλλο. Δοκιμάστηκε και σε διαφορετικά πράγματα. Από την άλλη αν και ηθοποιός του θεάτρου δεν απαξίωσε π.χ. την τηλεόραση, όπου μάλιστα όπως θα δούμε έχει και μια ιστορική πρωτιά. Δεν δἰστασε επίσης να ασχοληθεί με την πολιτική, όπως δεν δίστασε να φύγει από αυτήν όταν κατάλαβε που είχε βρεθεί.

Ο Κώστας Καρράς δεν απασχόλησε ποτέ τα ΜΜΕ –πλην μιας φοράς– με οτιδήποτε άλλο εκτός από τη δουλειά του. Και αυτό και τότε και τώρα, δεν συμβαίνει συχνά.

Το κεφάλαιο «Λαμπέτη»

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πατήσια, έζησε την εφηβεία του στην ελπιδοφόρα δεκαετία του ’50 και βρέθηκε στο Λονδίνο να σπουδάζει πολιτικές επιστήμες. Οι οποίες έμειναν ως σπουδές γιατί άπαξ και σου μπει ο σπόρος του θεάτρου, άστα… Αντί για έδρα στο Πάντειο, προκύπτει δραματική σχολή του Εθνικού. Και μετά ο κινηματογράφος που δοκιμάστηκε αρχικά σε κωμικούς ρόλους και στο… χρωμοσαμπουάν.

Έχοντας ανοιχτόχρωμα χαρακτηριστικά, κάτι που δεν είχαν πολλοί άντρες ηθοποιοί της εποχής, παραδόθηκε στα χέρια κομμωτών και μακιγιέρ προκειμένου να υποδυθεί έναν συνήθως αντιπαθητικό και κακό χαρακτήρα –άλλο ένα σημείο της τόλμης του, ειδικά σε μια περίοδο που όλοι ήθελαν να είναι αγαπητοί και ήρωες– κυρίως γερμανικής καταγωγης. Ο ίδιος μάλιστα επειδή είχε πολύ χιούμορ είχε κάνει πολλή πλάκα με τις αποχρώσεις του.

Και φτάνουμε στην Έλλη Λαμπἐτη. Η σχέση τους που πήρε σάρκα και οστά πάνω στο σανίδι.

Ο αστικός μύθος θέλει τον ηθοποιό να είναι ήδη παντρεμένος με την συνάδελφο του Αγγελική Μπαρούτσου αλλά να το κρύβει από την Λαμπέτη. Να όμως που με τα χρόνια αυτό αποδεικνύεται αστικός μύθος, αφού η Μπαρούτσου –που έφυγε το 2023– ήταν ενεργή ηθοποιός, άρα γνωστἠ στο χώρο. Άρα; Όπως και να ‘ναι Καρρἀς-Μπαρούτσου έμειναν μαζί ως το τέλος του, ενώ απέκτησαν έναν γιο, τον Βασίλη.

Πατάω ένα κουμπί

2 Απριλίου 1970. Προβάλλεται στην ΥΕΝΕΔ Το σπίτι με τον φοίνικα, η πρώτη ελληνική σειρά. Φυσικά δεν υπάρχει ούτε καρέ, ενώ δεν ήταν και επιτυχία. Όμως ο πρωταγωνιστής της ήταν ο Κώστας Καρράς και αυτό παραμένει ιστορικό γεγονός. Δίπλα του η αξέχαστη Έρρικα Μπρόγιερ, λίγους μήνες μετά το κινηματογραφικό τους ζευγάρωμα στην Παριζιάνα.

Γενικώς με την τηλεόραση ήταν μεν επιλεκτικός αλλά όχι αρνητικός. Και δοκιμάστηκε από ιστορικό δράμα όπως το Εν τούτω νίκα αλλά και μιούζικαλ, όπως το ξεχασσμένο Τρεις στο γύρο.

Οι μεγάλες επιτυχίες στην τηλεόραση ήρθαν στα 90s, στην ωριμότητά του. Όπως το Ο χήρος, η χήρα και τα χειρότερα και βέβαια το Πάτερ ημών που παίζεται ακόμα και σήμερα.

Σε μια από τις σειρές που έπαιξε στα 70s ήταν η Θεατρίνα με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τόσο με την εθνική μας σταρ, όσο και με τον Παπαμιχαήλ ήταν φίλοι. Μάλιστα είχε συμβεί το παρακάτω σκηνικό: Ο Κώστας Καρράς μπορούσε να μιμηθεί μοναδικά τη φωνή του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, έπαιρνε την Αλίκη Βουγιουκλάκη, της μιλούσε με την φωνή του Παπαμιχαήλ και άρχισε να τη βρίζει. Αμέσως μετά έπαιρνε τον Παπαμιχαήλ και με τη φωνή της Αλίκης, έβριζε και εκείνον. Εκνευρισμένοι και οι δυο έδιναν ραντεβού για να συναντηθούν, μετά τον τηλεφωνικό υποτιθέμενο καβγά τους και γινόντουσαν μεταξύ τους μαλλιά-κουβάρια, μέχρι να ανακαλύψουν τη φάρσα του Καρρά.

Ρόλοι -φετίχ

Υπήρξαν δύο κλασικά θεατρικά που είχαν ταυτιστεί με τον Κώστα Καρρά, ξέχωρα από την υπόλοιπη θεατρογραφία του. Δυο εκ διαμέτρου αντίθετα έργα. Αρχικά το μπουλβάρ Θυμήσου τον Σεπτέμβρη, δηλαδή στην ουσία οι Ιδιωτικές ζωές του Νόελ Κράουντ που ανέβασαν το ’67 μαζί με τη Λαμπέτη. Μάλιστα για τις ανάγκες της παράστασης γράφτηκε και το ομώνυμο τραγούδι σε μουσική Γιάννη Σπανού και στίχους Γιὠργου Παπαστεφάνου. Έκτοτε ο Καρράς το ανέβασε με άλλες παρτενέρ και πάντοτε με επιτυχία. Μάλιστα έφτασε να γίνει και βιντεοκασέτα με παρτενέρ του την Έλενα Ναθαναήλ.

Στο άλλο έργο, απλά υποκλίνεσαι: Το ημερολόγιο ενός τρελού του Νικολάι Γκόγκολ. Ένας σπουδαίος, μονόλογος που όμως έχει γίνει και βατερλώ για κάποιους εγχώριους πρωταγωνιστές. Ο Καρράς το ανέβασε το 1977 και κοινό και κριτικοί έτριβαν τα μάτια τους. Τεράστια επιτυχία παντού, έδειξε πόσο πολυσυλλεκτικός ηθοποιός υπήρξε.

Στο βήμα της Βουλής

Το 2000 γίνεται βουλευτής με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ήδη ήταν επίτιμος πρόεδρος στο «Χαμόγελο του παιδιού» από το 1994. Ως βουλευτής  διοργάνωσε τον πρώτο διεθνή έρανο για τα θύματα του Πολέμου της Βοσνίας. Επανειλημμένως έδωσε παραστάσεις για την ενίσχυση ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων.

Η ενασχόλησή του με το Κοινοβούλιο τελείωσε το 2007. Τι γεύση του άφησαν αυτά τα 7 χρόνια; «Η πολιτική μου έμαθε και καλά και κακά πράγματα. Εκείνο πάντως που έμαθα πολύ καλά είναι ότι οι πολιτικοί ενδιαφέρονται μόνο για τη δύναμη και την εξουσία και στα πίσω-πίσω θα ενδιαφερθούν και για το λαό. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια για εμένα. Είναι τραγικά εκεί τα πράγματα..», είχε δηλώσει.

Ο ρόλος που δεν ήρθε

Το 2006 ανακαλύπτει ότι έχει καρκίνο του προστάτη. Παρά την απαραίτητη θεραπευτική αγωγή που ακολούθησε ο καταξιωμένος ηθοποιός, η νόσος έκανε μετάσταση στα οστά του.

«Σηκώνομαι μόνος μου χωρίς βοήθεια. Έχω συνεχή επαφή με τους γιατρούς μου. Έχω πολλούς φίλους από το χώρο, αλλά δεν μου αρέσει να βλέπω πολύ κόσμο. Τώρα είναι δύσκολη η καθημερινότητά μου», είχε δηλωσει στην τελευταία του συνέντευξη.

Σε ερώτηση για τον εάν θα επέστρεφε στην ηθοποιία είχε δηλώσει: «Τηλεοπτικά δεν νομίζω να με δείτε, γιατί δεν με ζητάνε, αλλά… Κοιτάξτε, είμαι ο άνθρωπος που έκανε το πρώτο ελληνικό σίριαλ. Θέατρο θα κάνω το συντομότερο. Έχω συζητήσει με κάποιο θεατρικό επιχειρηματία. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο όμως ακόμα.»

Δυστυχώς το τελευταίο δεν έγινε. Ο Κώστας Καρράς έφυγε σαν σήμερα, το 2012 χωρίς να έχει πάρει την τελευταία μυρωδιά από το σανίδι που τόσο πολύ ήθελε.

Σπύρος Δευτεραίος