Πολύτιμες πηγές για την καθημερινότητα στο Μικρασιατικό Μέτωπο είναι τα ημερολόγια των στρατιωτών, εκεί όπου καταγράφονται οι δυσκολίες της εκστρατείας αλλά και η νοσταλγία που γινόταν πιο έντονη την περίοδο των γιορτών· από τα φωτογραφικά ντοκουμέντα που υπάρχουν επιβεβαιώνεται ότι η Διοίκηση φρόντιζε να υπάρχει μια αίσθηση… κανονικότητας, με στόχο την ανύψωση του ηθικού.
Ιδιαίτερα το Πάσχα, στα στρατόπεδα έβαφαν αυγά, πήγαιναν στην αναστάσιμη λειτουργία και συμμετείχαν στο γλέντι της Λαμπρής.
Γράφει ο Παντελής Πρινιωτάκις*:
Κυριακή, Άγιον Πάσχα. Τούτο εορτάζομεν υπό στέγαστρα προς τούτο στηθέντα. Η πολ/ρχία μου έσε τα πρωτεία εις τον διάκοσμον εν γένει και τον εορτασμόν της εορτής του Πάσχα και οι μεν στρατιώται εγευμάτισαν εις τράπεζας εκ της εκσκαφής του εδάφους εις σχήμα Χ.Α. (Χριστός Ανέστη), οι δε αξιωματικοί εις εξέδραν σχηματιθείσαν διά της επιχωματώσεως (ύψους 0,80) και εκ πλέγματος εις το μέσον εις σχήμα σταυρού, εις εκάστην των γωνιών του οποίου είχε τοποθετηθεί προς διάκοσμον και ανά ένα πολυβόλων, κάτωθι δε αυτού συμπλέγματα βραχυκάνων και μακρών όπλων Μάνλιχερ μετά κιβωτιδίων πυρομαχικών.
![Από την Έξοδο των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης, τον Οκτώβριο του 1922. Περίπου 160.000 πρόσφυγες διέσχισαν τον Έβρο μεταφέροντας μέρος της κινητής περιουσίας τους (πηγή: Χρήστος Χατζηιωσήφ [επιμ.], «Ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα. Ο Μεσοπόλεμος 1922-1940»)](https://www.pontosnews.gr/wp-content/uploads/2025/09/ekkenosi-anatolikis-thrakis-360x180.jpg)
