Την 19η Μαΐου τιμάται η μνήμη των 353.000 Ελλήνων που εξολόθρευσαν οι Κεμαλιστές και κάποιοι ημέτεροι πολιτικοί αμφισβητώντας την Γενοκτονία γίνονται δεκανίκια του Κεμαλισμού.
Η σημερινή μέρα, 19η Μαΐου για τους ΄Ελληνες Ποντίους, αποτελεί ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των 353.000 προγόνων τους, που εξολόθρευσαν οι Τούρκοι και απαιτούν, όπως πάντα, την διεθνή αναγνώριση της. Οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων του Πόντου από τους Οθωμανούς, άρχισαν στα τέλη του 19ου αιώνα κατά διαστήματα, με μετατοπίσεις χριστιανικών πληθυσμών κι εντάθηκαν το 1914, με την εμφάνιση του Κινήματος των Νεοτούρκων, που διδάχτηκαν από τους Γερμανούς συμβούλους τους, πώς να εξοντώσουν τους χριστιανικούς λαούς (Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους) για να γίνει η Τουρκία αμιγής μουσουλμανική χώρα.
Οι διωγμοί εντάθηκαν και κορυφώθηκαν από τον Μουσταφά Κεμάλ το 1919 που έφερε το τελικό πλήγμα στον ελληνισμό, όταν στις 19 Μαΐου πήγε στη Σαμψούντα, ξεσήκωσε τους Μουσουλμάνους, ξυπνώντας μέσα τους το μίσος κατά των Ελλήνων. Τους προτρέπει: «Αν εξοντώσετε τους Γκιαούρηδες, ο πλούτος, οι περιουσίες που έχουν θα γίνουν δικά σας!», ενώ στο γειτονικό Καβάκ, εξάπτει περισσότερο τον θρησκευτικό φανατισμό: «Σκοτώστε κάθε μη μουσουλμάνο!» δείχνοντας με το ματωμένο του δάκτυλο, τον χριστιανικό πληθυσμό της Μικράς Ασίας…
Η εξόντωση των Ποντίων άρχισε με τη σύλληψη προκρίτων (δημοσιογράφων, δικηγόρων, εμπόρων, μητροπολιτών, ιερέων, δασκάλων) την καταδίκη τους με στημένες δίκες σε θάνατο και εκτέλεση. Ακολούθησαν ομαδικές εκτελέσεις σε πόλεις και χωριά, στρατολόγηση των ανδρών στα διαβόητα «Αμελέ Ταμπουρού» στην ουσία τάγματα εξοντώσεώς τους, και τέλος τους ηλικιωμένους και τα γυναικόπαιδα που έστελναν στην εξορία, σε πολυήμερες πορείες στην ενδοχώρα, αφού η εξάντληση η πείνα και η δίψα, έφερε τον αφανισμό τους. Άφηναν τα πτώματα τους βορά στους λύκους και τους γυπαετούς, αφού αυτοί που άντεχαν και δεν πέθαιναν, δεν μπορούσαν να τους θάψουν.
Στο χωριό Πάτλαμα Κερασούντας, οι Τσέτες του Κεμάλ συγκέντρωσαν τους χριστιανούς Ελληνες, τους έκλεισαν μέσα στην εκκλησιά και έβαλαν φωτιά για να τους κάψουν. Μια θαρραλέα γυναίκα, η Σοφία Σιδηροπούλου-Κυνηγοπούλου βλέποντας να μπαίνουν οι καπνοί και οι φωτιές στον ναό, έκανε το σταυρό της γονατιστή μπροστά στην Πύλη του Ιερού (επειδή δεν επιτρεπόταν σε γυναίκες να μπουν) μπήκε στο Ιερό, άνοιξε το παράθυρο και φώναζε γυναίκες με παιδιά να βγουν για να σωθούν. Λίγοι σώθηκαν, οι άλλοι κάηκαν. Αργότερα έβγαλαν τα πτώματα τους έξω από τον ναό!…
Αυτά τράβηξε ο Ποντιακός Ελληνισμός και δυστυχώς κάποιοι αχαρακτήριστοι ημέτεροι πολιτικοί, παριστάνοντας τους… δήθεν αντικειμενικούς, γίνονται δεκανίκια των βαρβάρων εκείνων που κατέσφαξαν τους Έλληνες του Πόντου.
Θα ενθυμείστε, ανήμερα της μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων στις 19 Μαΐου, πριν από μερικά χρόνια, ο Πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας στην αίθουσα της Ολομελείας ζήτησε από τους βουλευτές να εγερθούν για να τηρηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη της Γενοκτονίας των Ποντίων. Τη στιγμή που εγέρθηκαν όλοι οι βουλευτές, η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και μετέπειτα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Ρεπούση, σηκώθηκε από τη θέση της και επιδεικτικά αποχώρησε προκαλώντας την οργή των συναδέλφων της για την απαράδεκτη πράξη της.
Θα ενθυμείστε τον παλιό βουλευτή και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νάσο Νικολαΐδη που έλεγε και τόνιζε στις αναρτήσεις του: «Οι Πόντιοι δεν είναι Έλληνες, αλλά φυλή ιθαγενών μουσουλμάνων, που τους ξαπόστειλαν το 1923 στην Ελλάδα μας. Οι Πόντιοι σκότωσαν το 1955 τους ΄Ελληνες της Ινσταμπούλ. Οι Πόντιοι διέπραξαν μια από τις πιο άγριες γενοκτονίες της ιστορίας. Τους έστειλαν οι Τούρκοι στην Ελλάδα για να αλλοιώσουν τον ελληνικό πληθυσμό. Δεν υπήρξε ποτέ Ελληνοποντιακή εθνότητα…»
Θα ενθυμείστε τον υπουργό Παιδείας επί ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Φίλη που έλεγε σε συνέντευξή του: «Αναγνωρίζω τον πόνο των Ποντίων αλλά δεν ήταν γενοκτονία..»
Η εξόντωση 353.000 Ελλήνων του Πόντου και η επελθούσα Μικρασιατική Καταστροφή έφερε και το τέλος του ελληνισμού της Ανατολής. Η εκρίζωση του ποντιακού ελληνισμού αποτέλεσε εθνική καταστροφή. Ελληνικές πόλεις με συνεχή, αδιάκοπη ζωή και πολιτισμό 27 και πλέον αιώνων, διεκόπη και κατεστράφη, ενώ ιδρύματα, σχολεία και εκκλησιές έκλεισαν κι ερημώθηκαν. Συνολικά κατεστράφησαν, 815 Κοινότητες, 1.134 εκκλησίες, 960 σχολεία ενώ 353.000 κάτοικοι εσφάγησαν ή πέθαναν από τις κακουχίες και την πείνα.
Οι ξεριζωμένοι Πόντιοι, αιώνιοι Ακρίτες, θωράκισαν με τους μικρασιάτες τη Μακεδονία και τη Θράκη, αφού περίπου 700.000 πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν κυρίως στη βόρεια Ελλάδα με πάντα στα χείλη εκείνο που γεννά ελπίδα: «Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…»
Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
