Καπετάν Φούφας: Ο Αρκάς Μακεδονομάχος που έγινε τραγούδι και… χωριό

Ο αγώνας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας προκάλεσε το ενδιαφέρον πολλών Ελλήνων από όλη τη χώρα. Ένας από αυτούς ήταν ο Ζαχαρίας Παπαδάς, ο οποίος γεννήθηκε στο Πλατανάκι Αρκαδίας και προερχόταν από εύπορη οικογένεια. Ωστόσο πήρε τα όπλα και έγινε ένας από τους πιο αξιόλογους Μακεδονομάχους, χάνοντας τη ζωή του από Βούλγαρους κομιτατζήδες στις 8 Μαΐου 1907 στο χωριό Παλαιοχώρι στην Κοζάνη.

Ο θάνατος του καπετάν Φούφα, όπως ήταν το αγωνιστικό του όνομα, είχε μεγάλη απήχηση στον Μακεδονικό Αγώνα, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Ως ένας από τους πιο γνωστούς και αξιόλογους Μακεδονομάχους, ο καπετάν Φούφας είχε μεγάλη επιρροή στον αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Μετά τον Παύλο Μελά είναι ο πιο γνωστός αγωνιστής και προς τιμήν του έχουν γραφτεί και τραγουδιούνται μέχρι σήμερα γύρω στα 10 δημοτικά τραγούδια.

Για τον θάνατό του υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές, μια εκ των οποίων αναφέρει ότι τον κατέδωσαν, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί βίαια στη μάχη από βουλγαρικά πυρά και έτσι να είναι ο δεύτερος Μακεδονομάχος που έχασε την ζωή του με αυτόν τον τρόπο.

Το βέβαιο είναι ότι τη νύχτα της 8ης Μαΐου του 1907, ο Φούφας επιτέθηκε με τους άνδρες του στο χωριό Παλαιοχώρι εναντίον Βούλγαρων κομιτατζήδων, σε συνεργασία με το σώμα του Γρηγορίου Φαληρέα (Ζάκα). Στη μάχη που ακολούθησε, βρήκε τον θάνατο μαζί με τέσσερις άνδρες του.

Σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης, η κοινότητα το 1932 μετονόμασε το χωριό από Παλαιοχώρι σε Φούφας, που σήμερα ανήκει στον δήμο Μουρικίου Πτολεμαΐδας.

Η ζωή και το έργο του

Ο Ζαχαρίας Ανδρούτσος Παπαδάς γεννήθηκε στο Πλατανάκι Αρκαδίας το 1876 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, σπούδασε νομική και αποφοίτησε από τη σχολή υπαξιωματικών. Παρά τις προοπτικές που έδιναν οι σπουδές και η καταγωγή του, αρνήθηκε την άνετη ζωή στην πρωτεύουσα για να υπηρετήσει τον Αγώνα για τη Μακεδονία.

Αρχικά, ανέλαβε στρατιωτική δράση στη δυτική Μακεδονία, στην ευρύτερη περιοχή Βιτσίου-Φλώρινας-Περιστερίου. Τον Μάρτιο του 1906 εισέβαλε στην περιοχή Κορεστίων, όπου απέκρουσε τουρκική επίθεση από 250 άνδρες. Στις 31 Ιουλίου 1906 επέστρεψε στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά στις 10 Απριλίου του 1907 ξαναμπήκε στη Μακεδονία, επικεφαλής 35 ανδρών με προορισμό το Βίτσι. Η μάχη της 8ης Μαΐου αποδείχτηκε μοιραία για τον Καπετάν Φούφα, ωστόσο η ανδρεία του μνημονεύεται μέχρι σήμερα.