Στις 10 Απριλίου 1921, 200 χρόνια πριν, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ απαγχονίστηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Στα πλαίσια της ελληνικής επανάστασης που είχε ξεκινήσει λίγους μήνες νωρίτερα, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’, υπό την πίεση ακραίων μουσουλμανικών διαδηλώσεων κατά των Ελλήνων, ζήτησε από τον Σεϊχουλισλάμη Χατζή Χαλίλ να εκδώσει διαταγή (φετouά) σχετικά με τη γενική σφαγή των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Ο Χατζή Χαλίλ ύστερα από συζητήσεις με τον Γρηγόριο, ο οποίος του ξεκαθάρισε πως ο ίδιος και το Γένος ήταν αμέτοχοι στην επανάσταση, και βασιζόμενος σε ένα εδάφιο του Κορανίου, αρνήθηκε να εκδώσει τη φετφά του σουλτάνου. Υπεύθυνος για αυτό θεωρήθηκε ο Γρηγόριος Ε’.
Ο Γρηγόριος Ε’ αν και γνώριζε ότι διέτρεχε κίνδυνο αρνήθηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη.
Έτσι μετά τη λειτουργία του Πάσχα, στις 10 Απριλίου 1821, συνελήφθη, κηρύχθηκε έκπτωτος και φυλακίστηκε. Το απόγευμα της ίδιας μέρας απαγχονίστηκε στην κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, όπου παρέμεινε κρεμασμένος για τρεις ημέρες, εξευτελιζόμενος από τον όχλο.
