Τραπεζούς, Έαρ 1911: Η κατάστασις των οδών

Η πόλις ημών καυχάται ότι είνε πρωτεύουσα του Πόντου και δικαίως, διότι πράγματι ού μόνον είνε το σπουδαιότερον εμπορικόν κέντρον του Ευξείνου, αλλά και υπό έποψιν εκπαιδευτικήν και εκπολιτιστικήν δύναταί τις να είπη ότι κατέχει τα πρωτεία. Ποία όμως είνε η θέσις της μεγαλωνύμου ταύτης πρωτευούσης των Κομνηνών υπό έποψιν καλλωπισμού και ρυμοτομίας; Εις τούτο δύναται να σας απαντήση πας ξένος επισκεπτόμενος δια πρώτην φοράν την πόλιν μας, ότι υπολείπεται άλλων πόλεων του Πόντου μικροτέρων αυτής, επί παραδείγματι της Αμισού και Κερασούντος.

Αι οδοί μας είνε στεναί και ακανόνιστοι, ουχί μόνον των συνοικιών, αλλά και αυταί έτι αι κεντρικώτεραι, και όμως ουδεμία πρόνοια λαμβάνεται εκ μέρους της δημοτικής αρχής, εις ην είνε ανατεθειμένη η ρυμοτομία της πόλεως, ο φωτισμός, η καθαριότης και ο εν γένει εξωραϊσμός.

Την αθλιότητα των οδών της ημετέρας πόλεως μαρτυρεί το πάθημα ξένου, εσχάτως ελθόντος ενταύθα. Ο Άγγλος αξιωματικός της χωροφυλακής Νικόλ, μετατεθείς εξ Ιωαννίων ενταύθα ως διοργανωτής, έπεσε και έθραυσε την χείρα του και από τινων ημερών διατελεί κλινήρης, θεραπεύουσι δε αυτόν οι εκ των ιατρών της ημετέρας πόλεως κ.κ. Αδάμ Εφραιμίδης και Βαχάν Γαζαριάν, εντολή του ενταύθα Άγγλου πρόξενου.

Εφημερίς Φάρος της Ανατολής

Ειδήσεις και γεγονότα που κατέγραψε ο Τύπος στον Πόντο, στην Πόλη, στη Σμύρνη αλλά και στην ελεύθερη Ελλάδα τα τελευταία πενήντα χρόνια πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή το ’22, και αφορούσαν τον ελληνισμό της καθ’ ημάς Ανατολής. Φόνοι, κλοπές, ληστείες, απάτες του αστυνομικού δελτίου, αλλά και ειδήσεις κοινωνικού, οικονομικού, αθλητικού ή και πολεμικού χαρακτήρα που χρωματίζουν την καθημερινή ζωή στον Πόντο και γενικότερα τη Μικρά Ασία.
Παρουσίαση: Κώστας Κοντογιαννίδης