Τέτοιες μέρες, στις 16 Γενάρη του 1998, έφυγε από τη ζωή μετά από μακροχρόνια ασθένεια ένας από τους μεγάλους Έλληνες ηθοποιούς, ο Δημήτρης Χορν. Όπως η Μαρίκα Κοτοπούλη που βγήκε στη σκηνή νεογέννητη, έτσι κι αυτός, βρέφος επτά μηνών, τον έβγαλε στη σκηνή στην αγκαλιά της η μεγάλη ηθοποιός και νονά του Κυβέλη.
Ξαναεμφανίστηκε δύο ετών πάλι μαζί της και αργότερα, έφηβος, έπαιξε δίπλα της στη «Νόρα» του Ίψεν, δείχνοντας το πολύπλευρο ταλέντο του.
Ο Δημήτρης Χορν γεννήθηκε στις 9/3/1921 στην Αθήνα. Πατέρας του ήταν ο αυστριακής καταγωγής Παντελής, αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού και σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας, και μητέρα του η Ευτέρπη Αποστολίδου με καταγωγή την Τραπεζούντα του Πόντου. Αδελφός του ήταν ο δημοσιογράφος και εκδότης Γιάννης Χορν, ενώ η αδελφή του Νανά πέθανε όταν ήταν επτά ετών.
Με την Τραπεζούντια μητέρα του Ευτέρπη Αποστολίδου
Φοίτησε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, κοντά σε μεγάλους δασκάλους όπως οι Ροντήρης, Βεάκης, Μουζενίδης. Αφιερώθηκε περισσότερο στο θέατρο, όπου έδωσε κυριολεκτικά την ψυχή του, πάνω στο σανίδι του θεάτρου «Διονύσια» για πολλά χρόνια, που μετονομάστηκε μετά «Θέατρο Δημήτρης Χορν». Εκεί είχαν παίξει μεγάλοι ηθοποιοί (Βουγιουκλάκη, Λαμπέτη, Παπαμιχαήλ, Κωνσταντάρας, Χατζηχρήστος, Καρέζη κ.ά.).
Λίγες οι ταινίες, μόλις δέκα που πρωταγωνίστησε. Έβαλε τη σφραγίδα της επιτυχίας, από την ερμηνεία του ρόλου που ενσάρκωνε, στις ταινίες: «Φωνή της καρδιάς» (δίπλα στον Βεάκη), «Κάλπικη λίρα» ( ζωγράφισε το πορτρέτο της Λαμπέτης «σ’ αγαπώ»), «Μια ζωή την έχουμε» (ως ταμίας Κλέων), «ο μεθύστακας» (δίπλα στον Ορέστη Μακρή) κ.ά.
Ο Δ. Χόρν σε ώριμη ηλικία, πάντα γοητευτικός
Η πρώτη μεγάλη του αγάπη ήταν η Ρίτα Φιλίππου, μια σπουδαία γυναίκα που δεν τον ζήλεψε ποτέ, όπως έλεγε ο ίδιος, και την παντρεύτηκε διαρκούσης της γερμανικής κατοχής (6/8/1942). Όμως τέσσερα χρόνια μετά, μια μεγάλη Γαλλίδα τραγουδίστρια, η 31χρονη Εντίθ Πιάφ, που ήρθε στην Αθήνα για δύο εμφανίσεις στο «Κοτοπούλη», γνωρίζει τότε τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν με το κυπαρισσένιο ανάστημα που της μιλούσε όμορφα στα γαλλικά και τον ερωτεύεται τρελά!
Όταν έφυγε στο Παρίσι, του έγραψε στις 20/9/1946 μια μακροσκελή ερωτική επιστολή και τον καλούσε στην γαλλική πρωτεύουσα («θα σε περιμένω όσο καιρό χρειαστεί… σ΄ αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν. Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά!»). Αυτή η ερωτική επιστολή πουλήθηκε το 2008 σε δημοπρασία στην Αθήνα, αντί 1.500 ευρώ!
Στενοί του φίλοι ήταν ο πρώην ΠτΔ Κων. Καραμανλής (ταιριάζουμε, έλεγε, γιατί έχουμε τον ίδιο αστερισμό, είμαστε Ιχθείς!), ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης (συναντιόντουσαν στο εξοχικό του στο Πόρτο Ράφτη) και ο Μάνος Χατζηδάκις με τον οποίο συνεργάστηκε στην «Οδό Ονείρων» το 1952 με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη. Ήταν κάτι που τον μάγευε, τον συγκινούσε, το αναζητούσε και δέθηκε με τη φράση του τραγουδιού, που έλεγε «ηθοποιός σημαίνει φως».
Με έναν φλογερό έρωτά του, την Έλλη Λαμπέτη
Η συνεργασία του με την Λαμπέτη ξύπνησε μέσα του τον μεγάλο έρωτα και στάθηκε ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του, που απασχόλησε για αρκετά χρόνια τον Τύπο, ενώ η σχέση τους κράτησε επτά χρόνια. Η Έλλη, θα πει ο Χορν, ήταν αφόρητα ζηλιάρα, δεν τολμούσα να ρίξω ματιά σε άλλη γυναίκα, για επτά χρόνια είχα ταραχώδη βίο. Εκείνη έμεινε έγκυος το 1955 και το παιδί, αν και το ήθελε το έδιωξε, γιατί εκείνη την περίοδο προείχε η καριέρα! Το 1957 ο μεγάλος έρωτας αρχίζει να σβήνει. Αν και την θαύμαζε ο Χορν, έλεγε «δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου…» και εκείνη παντρεύτηκε το 1959 έναν Αμερικανό.
Αργότερα θα συναντήσει την Άννα Γουλανδρή, σύζυγο του Λεωνίδα Παπάγου, με την οποία γνωρίζονταν από πολλά χρόνια και εκείνο που τον τραβούσε κοντά της «ήταν το αστραφτερό χαμόγελό της». Τη νυμφεύθηκε το 1967 και ίδρυσαν το «΄Ιδρυμα Γουλανδρή-Χορν» για τη μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.
Με τη δεύτερη γυναίκα του Άννα Γουλανδρή
Ο κουμπάρος του Νίκος Παπαηλιού (βάπτισε τον γιο του Δημήτρη), μου αποκάλυψε τις ανησυχίες που είχε για το μέλλον αυτού του τόπου ο Χορν: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Συνεχώς ξεψυχάει… Πονώ και υποφέρω όταν βλέπω να έρχονται δύσκολες και σκληρές μέρες για την πατρίδα μου και αλίμονο σ’ εκείνους που θα τις υποστούν…». Και μια άλλη φορά είπε: «Κουμπάρε, μας τριγυρίζουν κόρακες και κόλακες, που διαφέρουν στο λάμδα και στο ρο. Ο κόρακας τρώει πτώματα και ο κόλακας σε τρώει ζωντανό».
Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
