Εσείς πουλόπα τ’ ουρανού, κ’ έμορφα χελιδόνα
αν πάτεν ’ς σην πατρίδα μου, ’ς σον έρημον τον Πόντον
ντ’ ακούτεν μη αναφέρετεν, ντ’ εξέρετεν μη λέτεν.
Μη λέτεν έρθεν άνοιξη, μηδέ το καλοκαίρι,
μη λέτεν εορτάζομεν τ’ Αυγούστ’ τη Παναγίας.
Το μοναστήρ’ εχάλασαν, τα πόρτας εκρεμίγαν
τα δισκοπότηρα έκλεψαν κ’ οι καλογέρ’ εχάθαν
και η Εικόνα επέταξεν, ηύρεν αλλού κ’ εκάτσεν
’ς ση Αλεξάντρου τα βουνά, ’ς ση Βέρμιου τη ράχαν
Εσείς πουλόπα τ’ ουρανού κ’ έμορφα χελιδόνα
γυροκλωσέστεν τα βουνά και τη Μακεδονίας
και κελαϊδέστεν την αυγήν, την νύχταν τραγουδέστεν.
— «Ακούστεν όρη και βουνά, ’γκλησιές και Μοναστήρα
Ακούστεν όρη και βουνά τ’ Αλέξαντρου τη χώρας.
Έρθεν ’ς εσάς η Σουμελά του Πόντου η Παναγία,
ασό Παλαίν την εγκλησιάν, το μέγα μοναστήρι
ντο έχτισαν καλόγεροι, λαός και βασιλιάδες
κ’ έστεσαν ’ς σην Εικόναν ατς, ολόχρυσον τον θρόνον.
……………………………………………………………………..
Εκεί ατέν προσκύναναν Χριστιανοί και Τούρκοι.
Σοφίας Αρνοπούλου, Καλαμαριά
Ποντιακή Εστία, έτος Γ΄, τχ. 8-9, Αύγ.-Σεπτ. 1952
