Αγάθωνας Ιακωβίδης: Ένα γνήσιος ρεμπέτης που τραγουδούσε με την ψυχή ενός καθαρόαιμου Μικρασιάτη

Στον Ευαγγελισμό Λαγκαδά, μία αυλή ζωντάνευε με ήχους ρεμπέτικους και μελωδίες από την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Εκεί γεννήθηκε ο Αγάθωνας Ιακωβίδης, στις αρχές του 1955, μέσα σε ένα περιβάλλον όπου οι ήχοι των μικρασιατικών τραγουδιών λειτούργησαν σαν σπόροι για το μέλλον του.

Οι γονείς του, όταν εκδιώχθηκαν από τη Μικρά Ασία, έφεραν μαζί τους μια μουσική κληρονομιά. Ρεμπέτικες φωνές, λαϊκούς ήχους, μια πληγή που τραγουδήθηκε ακολουθώντας τη μετάβαση από μια γενιά σε μία άλλη.

Από μικρό παιδί, ο Αγάθωνας ένιωσε στο αίμα του τον ρυθμό της προσφυγικής ψυχής. Δεν πήγε σε σχολή μουσικής.

Τα πρώτα του μαθήματα τα διδάχτηκε σιωπηλά, ακούγοντας μελωδίες στον εσωτερικό του κόσμο. Σύντομα, και με τρόπο εσωτερικό, κατέκτησε κιθάρα, μπαγλαμά, μαντολίνο, τζουρά, όργανα που συνδέονταν με το λαϊκό τραγούδι, τον λυγμό του κόσμου που ξεριζώθηκε αλλά δεν έχασε τη φωνή του.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, ο Αγάθωνας αποφάσισε να μοιραστεί το ταλέντο του με το κοινό. Ήταν σε μπουάτ της Θεσσαλονίκης, εκεί όπου τα τραγούδια μιλούσαν για πόνο, δουλειά κι αγάπη.

Ήταν το 1977 όταν ίδρυσε το «Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης». Οι εμφανίσεις, οι συναυλίες σε κάθε γωνιά της χώρας, ηχογραφήσεις δύο δίσκων… Ήταν η δική του εποχή, σμιλεμένη από παλιές φωνές και νέα όνειρα.

Ο δρόμος τον οδήγησε στην Αθήνα λίγο αργότερα, αρχές της δεκαετίας του ’80. Εκεί συνεργάστηκε με τεχνίτες του λαϊκού τραγουδιού: Κώστας Παπαδόπουλος, Γιώργος Κόρος, Βασίλης Σούκας, Λάζαρος Κουταλίδης. Μαζί τους, τραγούδησε στα χωριά, τις μικρές πλατείες, με το μπουζούκι να κρατά τη γέφυρα ανάμεσα στην καρδιά και τη φωνή του. Η δισκογραφία του γέμισε με τραγούδια που ανέσυρε από σπάνια αρχεία, κιθάρες που δεν είχαν πολλά λόγια να… φωνάξουν, αλλά μόνο μνήμες.

Το κεφάλι του πάντα γύριζε στα παιδικά του χρόνια. Κάθε τραγούδι του είχε μέσα του εικόνες από τους παππούδες του.

Πώς να ξεχάσεις όταν η φωνή σου κουβαλά τις ιστορίες της Σμύρνης, του Πόντου;

Με έναν μοναδικό τρόπο όμως ο Αγάθωνας κατάφερνε να συνδυάζει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον.

Γύρισε το 1987 στον τόπο του, την ίδια πόλη, τη Θεσσαλονίκη, αποφασισμένος να μη φύγει ποτέ ξανά. Εκεί παντρεύτηκε την Εριφύλη και μαζί απέκτησαν τον γιο τους, Νίκο. Ο Νίκος Ιακωβίδης δεν επέλεξε να σπουδάσει μόνο φυσική· θέλησε να μάθει και το ρεμπέτικο, να βρεθεί στη σκηνή δίπλα στον πατέρα του, να πάει ένα βήμα παρακάτω την ιστορία που διηγούταν ο Αγάθωνας μέσα από τα τραγούδια του.

Η έκπληξη – Ο Αγάθωνας στη Eurovision!

O πάντα ευρηματικός και ασταμάτητος Αγάθωνας το 2013, μαζί με το συγκρότημα Koza Mostra, παρουσίασε το «Alcohol Is Free» στη σκηνή της Eurovision. Μεγάλη έκπληξη για τους ανθρώπους που παρακολουθούσαν την πορεία του.

Συμμετείχε στον διαγωνισμό με ένα τραγούδι που συνδύαζε πολλές μουσικές μαζί. Από την punk μέχρι το ρεμπέτικο! Ο στίχος, στα ελληνικά και στα αγγλικά και με ένα ξεσηκωτικό ρεφρέν, ξεσήκωσε το ευρωπαϊκό κοινό. Έφτασαν στην 6η θέση στον τελικό του διαγωνισμού του Μάλμε, μα περισσότερο κέρδισαν τις καρδιές του κόσμου. Δεν ήταν άλλωστε και σύνηθες η Eurovision να συναντά καθαρόαιμους ρεμπέτικους ήχους!

Ένας αυθεντικός ρεμπέτης

Με το πέρασμα των χρόνων, ο Αγάθωνας παρέμεινε πιστός στη μεγάλη του αγάπη, το ρεμπέτικο. Χωρίς ποτέ να παραδοθεί στις εύκολες διαδρομές της επιτυχίας, προτίμησε να συνεχίσει κάνοντας εμφανίσεις σε μικρά μαγαζιά, σε μία προσπάθεια να μάθει και τις νεότερες γενιές τι σημαίνει να είσαι καθαρόαιμος ρεμπέτης, σαν τους παλιούς. Είτε σε μαγαζιά είτε σε φεστιβάλ, είτε στα μέρη που τον καλούσαν οι Έλληνες της διασποράς, ταξείδευε με το μπαγλαμαδάκι του και τραγουδούσε ρεμπέτικα που δεν ήθελε κανείς πια να θυμάται.

Η δισκογραφία του πάντως, υπήρξε και αυτή αρκετά πλούσια όπως οι δουλειές του «Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης» και «Τα ρεμπέτικα της εργατιάς», ενώ συνεργάστηκε με κορυφαίους καλλιτέχνες του είδους, όπως η Γλυκερία και ο Μπάμπης Γκολές.

Συχνά, έλεγε πως τα τραγούδια του μιλούσαν για ανθρώπους που ποτέ δεν παραιτήθηκαν.

Όταν τραγουδούσε τα «Με παρέσυρε το ρέμα» ή «Πέντε μάγκες στον Περαία», συγκινούνταν και δεν ερμήνευε με τις φωνητικές του χορδές αλλά με την καρδιά του. Μία καρδιά που τον πρόδωσε όταν έπαθε έμφραγμα του μυοκαρδίου, τον Αύγουστο του 2020, μόλις στα 65 του χρόνια.

Ο Αγάθωνας μέσα από τα τραγούδια του θα δίνει πάντα μία μεγάλη ευκαιρία στις νεότερες γενιές να εντρυφούν όσο καλύτερα γίνεται στον μαγικό κόσμο ενός καθαρόαιμου ρεμπέτη!

Κάλλια Λαμπροπούλου