«Μια υπέροχη πόλη πεθαίνει μπροστά στα μάτια όλων των πολιτισμένων κρατών… Ντρέπομαι που ανήκω στο ανθρώπινο γένος» είχε πει ο Τζορτζ Χόρτον για την Καταστροφή της Σμύρνης.
Βαθιά φιλέλληνας και με κλασική παιδεία, ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη την εποχή της καταστροφής, διέσωσε χιλιάδες χριστιανούς από βέβαιο θάνατο και αργότερα, από τις ΗΠΑ, συνέχισε να αγωνίζεται για τους πρόσφυγες, συλλέγοντας χρήματα για την περίθαλψή τους.
Το έργο του παρουσιάζεται μέσα από το βιβλίο «George Horton: Η Καταστροφή της Σμύρνης μέσα από την Οδύσσεια του Αμερικανού Προξένου», των συγγραφέων Ισμήνης και Κρίστοφερ Λαμπ, το οποίο παρουσίασαν στην Αθήνα η ηθοποιός και συγγραφέας Μιμή Ντενίση και ο καθηγητής Θάνος Βερέμης.
Η Μ. Ντενίση, έχοντας ασχοληθεί εκτενώς με την υπόθεση της Μικρασιατικής Καταστροφής μέσα από την παράσταση και την ταινία «Σμύρνη μου, αγαπημένη» αλλά και στο πλαίσιο της ευρύτερης καλλιτεχνικής δραστηριότητάς της, τόνισε τη λεπτομερή και τεκμηριωμένη καταγραφή των γεγονότων εκ μέρους των συγγραφέων και παρατήρησε ότι με τη γραφή τους καταφέρνουν να σε κάνουν κομμάτι του κόσμου του Horton. «Μέσα από το βιβλίο γνωρίζεις έναν ανθρωπιστή, ιδεαλιστή με βαθιά πίστη στον άνθρωπο, έναν άνθρωπο δίκαιο, ειλικρινή, αυστηρό στις κρίσεις του, με γνώση της ανθρώπινης φύσης και παράλληλα έναν διπλωμάτη που χειρίζεται με θάρρος και λεπτότητα πολύπλοκες καταστάσεις», σημείωσε.
Μάλιστα συμπλήρωσε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο γραμμένο τόσο γλαφυρά που μοιάζει με μυθιστόρημα, αλλά δυστυχώς πρόκειται για αληθινή ιστορία.
Ο ιστορικός Θάνος Βερέμης εστίασε στην επιστημοσύνη του έργου, την πληθώρα των μαρτυριών και αναφέρθηκε στις ιστορικές προσωπικότητες τις οποίες ο αναγνώστης θα συναντήσει στις σελίδες του βιβλίου. Ο Χρυσόστομος Καλαφάτης, o Mark Bristol, o Arthur Hepburn, o Rahmi Bey, o Morgenthau, o Kemal Pasha, o Noureddin Pasha και άλλοι που πρωταγωνίστησαν και καθόρισαν τις εξελίξεις εκείνων των κρίσιμων ημερών.
Στο βιβλίο περιλαμβάνεται σπάνιο αρχειακό φωτογραφικό υλικό, ενώ η έκδοση αφιερώνεται στα θύματα των διωγμών ανά την υφήλιο ανεξαρτήτως καταγωγής, θρησκεύματος, χρώματος – ανθρώπους στους οποίους αφιέρωσε τη ζωή του ο George Horton.
Όπως γράφουν οι συγγραφείς σε ένα από τα πολλά συμπεράσματά τους «δεν είναι δυνατόν να αποποιηθεί κανείς την ηθική του ευθύνη, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τον ανθρώπινο πόνο. Κάθε ύπαρξη αποφασίζει αν θα βοηθήσει ή θα αγνοήσει τη δυστυχία των γειτόνων της. Την ώρα που όλα μετατρέπονται σε κόλαση, ορισμένοι, όπως ο άνθρωπος που συνόδεψε τη μικρή Κέιτη Κασσιμάτη στο αμερικανικό προξενείο, κρατώντας τη βαλίτσα της και προσποιούμενος τον υπηρέτη, βάζουν πάνω από όλα την ασφάλεια των άλλων. Ακόμα και όταν οι άνθρωποι οδηγούνται σαν ζώα στη σφαγή, κάποιοι θα περισώσουν την ανθρωπιά τους, όπως το μικρό αγόρι από την Αρμενία που, πάνω στο γαϊδουράκι του, περιτριγυρισμένο από σορούς και ετοιμοθάνατους, προστάτευε τον μικρό του αδελφό. Στα κατοπινά χρόνια, όταν κάποιοι εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους στον Horton για τη διάσωση των ανθρώπων τους στη Σμύρνη, εκείνος απαντούσε ότι το μυαλό του στοίχειωναν εκείνοι που δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Όμως είχε κάνει ό,τι μπορούσε και τελικά αυτή είναι μια παρήγορη σκέψη», καταλήγουν.
