Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, το pontosnews.gr θυμάται έναν από τους σημαντικότερους Πόντιους ποιητές, τον Ηλία Τσιρκινίδη. Κάθε στίχος του αναδείκνυε την ομορφιά της ποντιακής διαλέκτου αλλά και την ευαισθησία και την τρυφερότητα του δημιουργού του. Από το Σταυρίν της Χαλδίας ήταν η καταγωγή του, αλλά εκείνος γεννήθηκε στο Νοβοροσίσκ. Πέθανε την 1η Μαρτίου 1999.
Το ποίημα «Ο Μάραντον», που ακολουθεί, δημοσιεύτηκε στο 13ο τεύχος των Χρονικών του Πόντου, τον Σεπτέμβριο του 1945.
∴
Σον Άδ’ πάνε οι έμορφοι χωρίς την εμορφόταν,
σον Άδ’ πάει και ο Μάραντον χωρίς αρματωσίαν
κ’ η μάνα τ’ η χιλάκλερος πάει κρούει σον Άδ’ τα πόρτας.
«Έγκα τη ’ου μ’ τα άρματα ανοίξτεν ας εμπαίνω,
ο Μάραντο μ’ νέικον παιδίν κι ο Μάραντο μ’ τσεχέλ’κον
γιάμ’ κρούν’ σο νουν ατ’ τ’ άρματα τ’ και πονεί η καρδία τ’
και στέκ’ σον’ Άδ’ παράμερα και μαραγκουλασμένος».
Έκ’σαν ατο οι έμορφοι και ’μαυροφτερουλίαν,
έκ’σεν ατο κι ο Μάραντον κ’ η γούλα τ’ εγομώθεν
κι από βαθέα ’στέναξεν κι από καρδίας είπεν:
«Κι κρούν’νε σο νου μ’ τ’ άρματα μ’ τ’ άσημοπλουμισμένα
σο νου μ’ κρούει ντο εφέκα σε παντέρημον σον κόσμον
χωρίς κανάν, χωρίς χαράν, χωρίς παρηγορίαν
κι ασά παραπονέματα μ’, –να ηλί εμέν μανίτσα μ’–
τη μέραν έν’ βοήν σον Άδ’, κατάβραδα λαλίας,
κι όλεν τη νύχταν βάινασην, δάκρα, μοιρολοΐας!»
