«Θεία Όλγα» ήταν η Όλγα Κοτταρή για τη Θάλεια-Αλεξάνδρα Τριανταφύλλου, η οποία έγραψε στην ομάδα Απόγονοι Μικρασιατών μια μικρή ιστορία για τη Σμυρνιά που κατέληξε στον Πειραιά, 100 χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Καταστροφής:
«Η Όλγα, η μικρότερη κόρη του Μιμίκου και της Μαρίας Κοτταρή μπήκε μαζί με τις αδερφές της τον Αύγουστο του ’22 σε μια βάρκα με προορισμό την Μυτιλήνη – «ως να ησυχάσουν τα πράγματα βρε αδερφέ, να πάρετε και τον αέρα σας» όπως είπαν οι άνδρες, ενθαρρύνοντας τα γυναικόπαιδα της οικογένειας να απομακρυνθούν από τη Σμύρνη.
»Η 22χρονη τότε Όλγα, αρραβωνιασμένη με τον Μιλτιάδη, είχε στο τσαντάκι της το εργόχειρο που έπρεπε να τελειώσει. Κοντά στα Χριστούγεννα θα γινόταν ο γάμος.
»Καθώς ήταν το έθιμο, μόλις έμπαινε με τον Μιλτιάδη στο σπίτι θα του περνούσε στα πόδια τα κεντητά πασούμια –ή τσουράπια όπως τα έλεγαν–, σε ένδειξη αφοσίωσης και φροντίδας.
»Αλλά η ιστορία είχε τα δικά της σχέδια. Λες και ένα αιγαιοπελαγίτικο μεγάλο κύμα την πέταξε στην αντίπερα όχθη, στον Πειραιά. Δεν ξαναείδε ποτέ τον Μιλτιάδη, κάποιος της είπε ότι τον έσφαξαν οι Τούρκοι, αλλά πολλά χρόνια μετά η οικογένεια έμαθε ότι εκείνος ζούσε στην Θεσσαλονίκη με τη γυναίκα και τα παιδιά του.
»Η Όλγα δεν παντρεύτηκε ποτέ, έζησε παραδίδοντας μαθήματα αγγλικών, αφού ήξερε άπταιστα αγγλικά και γαλλικά. Το εργόχειρό της, το ένα πασούμι μισοτελειωμένο, το άλλο σχεδόν τελειωμένο έβαλα σε ένα παλιό καλαπόδι, καθώς θρυβόταν στα χέρια μου, για να σας θυμίσω το σμυρνέικο αυτό έθιμο».
