Νατάσα Γερασιμίδου: Ρέκβιεμ για μία υπερήφανη, ανένταχτη και ξεχωριστή Πόντια (photos-video)

Αρχές δεκαετίας του 1980 και ύστερα από πολλά χρόνια ένα επιθεωρησιακό νούμερο συζητείται στη θεατρική κοινότητα: Πρόκειται για τον «Φαντάρο», που είναι σχεδόν βουβό και στο οποίο τον Έλληνα στρατεύσιμο υποδύεται μια νεαρή γυναίκα.

Για το πού πρωτοανέβηκε αυτό το νούμερο –το οποίο, μεταξύ άλλων, σατίριζε τη σεξουαλική πείνα– υπάρχουν πολλές εκδοχές. Οι επικρατέστερες είναι ή σε σκηνή στη Θεσσαλονίκη ή στο καλοκαιρινό θέατρο «Ακρόαμα» στην Ιουλιανού στην Αθήνα.

Το όνομα της ηθοποιού όμως έγινε αμέσως γνωστό: Νατάσα Γερασιμίδου.

Το ταλέντο οικογενειακή υπόθεση

Η Πόντια (με Π κεφαλαίο) Νατάσα Γερασιμίδου γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1952 στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, σε προσφυγική οικογένεια. Σε ηλικία 7 ετών μπήκε στη σχολή του Νίκου Μπαζάκα, όπου για 10 χρόνια σπούδασε κλασικό μπαλέτο.

«Ήταν οι πιο γλυκές μου αναμνήσεις. Που με περίμεναν οι γονείς μου στο Πανόραμα μέσα στα χιόνια με μαγκούρες, για να μην με φάνε οι λύκοι» είχε πει σε συνέντευξή της.

Πέρασε, όπως και όλη η οικογένεια της, δύσκολα χρόνια. «Δεν είχαμε να φάμε, σε σημείο να πάθουμε αβιταμίνωση. Μέχρι και ο καρκίνος μου είναι ορμονικός, που σημαίνει κακή διατροφή. Πείνα, όμως, με γέλιο» περιέγραφε ενθυμούμενη τα παιδικά της χρόνια.

Παρ’ όλα αυτά η αγάπη θριάμβευσε. Όπως και το ταλέντο των παιδιών της οικογένειας, δηλαδή της Ελένης, του Γιώργου και της Νατάσας.

Ήταν τη δεκαετία του 1970 όταν η Δήμητρα Γαλάνη και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ανακάλυψαν τον Γιώργο και τη Νατάσα. Τους πρότειναν να κατέβουν στην Αθήνα για να κάνουν εμφανίσεις· η αδελφή τους Ελένη είχε ήδη ξεκινήσει την «αθηναϊκή» περίοδο της καριέρας της.

https://www.youtube.com/watch?v=ihEzNO3tXFo

Ταλαντούχα και ξεχωριστή

Πολύ γρήγορα η Νατάσα Γερασιμίδου έγινε must –για να μιλήσουμε με την ορολογία της τότε εποχής–, και είχε ζήτηση.

Η καριέρα της στο αθηναϊκό θέατρο γιγαντώθηκε, κυρίως με επιθεωρήσεις στα θρυλικά θέατρα «Ορφέας», «Αθήναιον» και «Ακροπόλ«, δίπλα σε μεγάλα ονόματα του χώρου.

Παράλληλα εμφανιζόταν σε μουσικές σκηνές της εποχής με ξεχωριστούς δημιουργούς, όπως ο Θέμης Ανδρεάδης.

Στην προσωπική της ζωή, η Νατάσα Γερασιμίδου ερωτεύτηκε τον Αμερικανό Κρις Τζάκσον με τον οποίο απέκτησε δύο παιδιά, τη Χριστίνα και τον Λόσον. Όλα καλά λοιπόν;

Κατηγορία από μόνη της

Θα περίμενε κανείς η Νατάσα Γερασιμίδου να κυριαρχεί στα ’80s. Όμως η ίδια διάλεξε έναν πιο μοναχικό δρόμο.

Σε πρώτη φάση, η σχέση της με τα ΜΜΕ της εποχής ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Ακόμα και στην αγνότητα εκείνης της δεκαετίας υπήρχαν ομάδες που προωθούσαν συγκεκριμένα πρόσωπα. Και η Νατάσα δεν ανήκε σε αυτά. Και η ίδια όμως δεν επεδίωκε την αναίτια προβολή.

Από την άλλη, και σύμφωνα με ανθρώπους της εποχής, η ίδια προτιμούσε να κάνει δικές της δουλειές για να έχει τον έλεγχο και την ελευθερία που επιθυμούσε.

Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 με τη βιντεοκασέτα να κυριαρχεί. Ακόμα και σε αυτό το μέσο, το πολλές φορές αρπακολλιτζίδικο, οι ταινίες που έκανε η Νατάσα Γερασιμίδου είναι ξεχωριστές. Με ένα χιούμορ σχεδόν αιρετικό, στα όρια του γκροτέσκ, έγραψε τη δική της ξεχωριστή ιστορία.

Νέα γυναίκα…

Δεκαετία του 1990 και η ιδιωτική τηλεόρασηs αλλάζει σχεδόν τα πάντα στο χώρο του θεάματος. Νέα ονόματα εμφανίστηκαν, ενώ τα πρώτα ονόματα των ’80s μπήκαν σε τροχιά αναζήτησης.

Και αν στα «λίγα» ’80s υπήρξε χώρος για τη Νατάσα Γερασιμίδου, στα πλουραλιστικά ’90s δεν ήταν το ίδιο. Και εδώ σκάει ο Νόμος του Μέρφι που λέει πως όταν κάτι πάει στραβά, όλα πάνε στραβά: Η διάγνωση λέει «καρκίνος».

«Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο τρομοκρατήθηκα, αλλά μετά σκέφτηκα ­“Γιατί να μην είμαι αισιόδοξη;”. Από τότε έχω πολύ θράσος και τελικά αυτό παλεύει μ’ εμένα κι όχι εγώ με αυτό», είχε δηλώσει στα ΝΕΑ το 2001.

Και συνέχιζε στην ίδια συνέντευξη: «Γελάω πολύ με την κατάστασή μου. Γελάω με τους ανθρώπους που φουσκώνουν τα πράγματα και στενοχωριούνται για το τίποτα».

Η Νατάσα Γερασιμίδου έδινε τη μεγάλη μάχη, αλλά δεν έμεινε στο σπίτι της.

Εξελέγη το 1998 δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Πανοράματος, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 2001. Οι συντοπίτες της και οι δικοί της άνθρωποι τη στήριζαν. Επίσης, άνοιξε γκαλερί, παιδικό της όνειρο, και με αυτό θα πορεύτηκε ως το δραματικό φινάλε, στις 27 Αυγούστου 2002.

Αντί για φινάλε, παραθέτουμε το σημείωμα του Νίκου Χουλιάρα στο βιβλίο του Ανάστα που είχε εκείνη σαν ηρωίδα:

Η Νατάσα Γερασιμίδου ανήκει στο σπάνιο εκείνο είδος των ανθρώπων που έχουν σαν επάγγελμα τον εαυτό τους. Είναι ψυχαγωγός αλλά και αυτοψυχαγωγούμενη, δεν σαρκάζει μόνο αλλά και αυτοσαρκάζεται. Ζει μέσα απ’ τις ανατροπές και επιζεί μ’ αυτό τον τρόπο. Γκρεμίζει τα πάντα γύρω της, μια και ξέρει πως τίποτα δεν μας ανήκει ολοκληρωτικά. Είναι ένα μοναχικό και τρυφερό πλάσμα: ένα παμπάλαιο παιδί που ξέρει από σκοτάδι. Τη γνωρίζω από τότε που ήταν δεκαπέντε χρονών. Ήταν από τότε ηθοποιός και τραγουδίστρια η Νατάσα. Και τραγουδούσε ωραία. Πολύ ωραία μάλιστα.

»Ψηλά στο ΠΑΝΟΡΑΜΑ χιονίζει μια ζωή. Η Νατάσα βγαίνει απ’ τη σοφίτα της, παραμερίζει το χιόνι και τραγουδάει πάλι. Τώρα».

Σπύρος Δευτεραίος