Τα μάτια της έχουν αντικρίσει εικόνες θανάτου, πόνου και ανείπωτης δυστυχίας από όταν ήταν ακόμα παιδί και έπαιρνε το δρόμο της προσφυγιάς από τη Μικρά Ασία για την Ελλάδα. Γεννημένη από τον Βαράση και τη Χρυσή Ελευθεριάδου στα Φάρασα της Καππαδοκίας, η 103χρονη Ζωή Κορτσινίδου ήρθε στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή σε ηλικία 12 ετών μαζί με άλλους πρόσφυγες συγγενείς της που συνόδευαν τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.
Σε αυτή την ομάδα προσφύγων που πήγαν πρώτα στην Κέρκυρα, ήταν και ένα νεογέννητο βρέφος, ο μετέπειτα όσιος Παΐσιος. Ο πατέρας της ήταν ψάλτης του Αγίου Αρσένιου, ο οποίος μάλιστα βάφτισε τη μικρή Ζωή χριστιανή.
Μετά το θάνατο του αγίου, η γιαγιά πήγε μεταξύ άλλων στην Αθήνα, το Πλατύ Ημαθίας και στη Θεσσαλονίκη. Το 1941 μετεγκαταστάθηκε στο χωριό Γάζωρο του νομού Σερρών όπου εργάστηκε ως καθαρίστρια στο αστυνομικό τμήμα μέχρι το 1967, όταν αποφάσισε να εγκατασταθεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.
Ο σταυρός με τον οποίο η γιαγιά Ζωή ήρθε από την Καππαδοκία (φωτ.: imnst.gr)
Eκεί, στους Αμπελόκηπους Θεσσαλονίκης, ζει σήμερα η Ζωή Κορτσινίδου, μαζί με την κόρη της. Σ’ αυτό το σπίτι την επισκέφτηκε πριν από λίγες μέρες και ο μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυροπόλεως Βαρνάβας.
Όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες που έχει στην ιστοσελίδα της η Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, ο μητροπολίτης κάθισε δίπλα στην υπερήλικη πρόσφυγα και κράτησε σφιχτά τα χέρια της. Εκείνη πάλι δεν άφησε από τη χούφτα της έναν ασημένιο σταυρό που φοράει από παιδί. Τον ίδιο που φορούσε όταν έφτασε από την Καππαδοκία, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
