Αγκαλιασμένοι σχεδόν βρέθηκαν στο χορό του Συλλόγου Ποντίων Κορυδαλλού οι φίλοι του «Ευξείνου Πόντου» μια και οι δηλώσεις συμμετοχής ήταν πάρα πολλές και όλος ο κόσμος που εκδήλωσε ενδιαφέρον δεν κατάφερε να χωρέσει. Στη γιορταστική διάθεση αναμονής των χορών και του… χορού όλων, «κερασάκι» η ατάκα μιας δυναμικής γυναίκας του συλλόγου που έκανε την παρουσίαση, της Βαρβάρας Κανονίδου: «Άντε και του χρόνου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας! Είναι και κοντά…».
Θυμηδία, χαμόγελα, πειράγματα και ευχές ήταν το συστατικό αυτής της γιορτής (με την αεικίνητη παρουσία του προέδρου Δημήτρη Χριστοφορίδη), που με πολλή φροντίδα οργάνωσαν μέλη και φίλοι – ή, καλύτερα, φιλενάδες(!) του συλλόγου. Άξιζε όμως γιατί είδαν τα παιδιά τους, αυτά τα απίστευτα ποντιάκια, να χορεύουν με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο έναν κότσαρι μελιστάλαχτο.
Μετά το μικρό χορευτικό, τη σκυτάλη πήρε το… μεγάλο χορευτικό. Πάντα με τη λύρα του δασκάλου Ηλία Υφαντίδη, ενός ανθρώπου που ανδρώθηκε στο σύλλογο και εκεί διατηρεί Σχολή Λύρας. Τα πιο μεγάλα κορίτσια χόρεψαν ομάλ’ Κερασούντας που κατέληξε σε διπλό ομάλ’, για να ακολουθήσει μια λεβέντικη σέρα από τα αγόρια.
Νταούλι έπαιξε ο Κωνσταντίνος Ευθυμιάδης και με τη λύρα συνόδευσε ο Γιώργος Κουλαξουζίδης. Ο Ηλίας τραγούδησε κιόλας, από την ψυχή του τον Πόντο, και ο κόσμος χόρεψε ποντιακά με φόντο ένα τεράστιο πόστερ της Παναγίας Σουμελά. Σαν να ήταν εκεί, στην πατρίδα…
