Ρία Δελούτση: Το sex symbol των ’60s, η ήρεμη ζωή που επέλεξε και η τραγωδία που τη σημάδεψε

Ρία από το Ελευθερία. Δελούτση από το Ντε Λούτζιο, που είναι το ιταλικό επίθετό της. Ιταλός μπαμπάς, Ελληνίδα μητέρα, εκεί προς το τέλος της κατοχής, γνωρίζονται, παντρεύονται και στο Άργος, μια μέρα σαν τη σημερινή έρχεται στον κόσμο η κόρη τους η Ρία.

Η μικρή αγαπάει το θέατρο και στα 15 της –μαθήτρια ακόμα γυμνασίου– έδωσε εξετάσεις σαν εξαιρετικό ταλέντο στο Θέατρο Ρεξ με το έργο Ματωμένος Γάμος του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και πέρασε παμψηφεί. Γράφτηκε στη Σχολή Θεάτρου και Κινηματογράφου Λυκούργος Σταυράκος και σπούδασε υποκριτική και δραματολογία. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1960 με έναν μικρό ρόλο στο έργο Νυφιάτικο τραγούδι του Νότη Περγιάλη. Το 1962 τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο και συγχρόνως αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή. Έδωσε εξετάσεις στην Ανωτάτη Κρατική Επιτροπή του Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων και πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος της ηθοποιού. Τον χειμώνα του ιδίου έτους έκανε το επαγγελματικό της ντεμπούτο στη σκηνή ως πρωταγωνίστρια του θιάσου «Ιορδάνη Μαρίνου» σε περιοδεία, στο έργο Η βροχή του Σώμερσετ Μομ.

«Φώτα, κάμερες, πάμε»

Ένα χρόνο πριν τελειώσει σχολή και γυμνάσιο, το 1961, αποφασίζει να συμμετάσχει στα καλλιστεία. Και στέφεται Σταρ Ελλάς. Είναι μόλις 17 χρονών και ζει το υπερατλαντικό της όνειρο. Στο διαγωνισμό «Μις Υφήλιος» κερδίζει το τιμητικό τίτλο της «Μις Φιλία», ενώ στην εκεί παραμονή της εμφανίζονται και κάποιες προτάσεις για Χόλιγουντ. Εκείνη όμως αρνείται, αφού στην Ελλάδα την περιμένει, η οικογένεια και το θέατρο. Και δη το κλασικό ρεπερτόριο.

Όμως είναι ψηλή, πανέμορφη και σεξι. Κατά την πορεία της θεατρικής της διαδρομής στο θέατρο πρόζας και μετά από παρότρυνση της Σοφίας Βέμπο και του Μίμη Τραϊφόρου μεταπήδησε στην επιθεώρηση. Από κοντά έρχεται και ο κινηματογράφος και ώσπου να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει γίνεται sex symbol. Κυρίως μέσα από τους κινηματογραφικούς ρόλους.

Μια ήρεμη ζωή

Και μπορεί να πρωταγωνιστούσε στα εξώφυλλα –και στα όνειρα των αντρών– όμως η ίδια στην προσωπική της ζωή επέλεξε την ηρεμία και την οικογενειακή ζωή. Το 1970 παντρεύεται τον συνάδελφό της Βαγγέλη Πλοιό με κουμπάρο τον Σταύρο Παράβα.

Την ίδια περίοδο, εκμεταλλευόμενοι τα όσα αποκόμισαν ως γνώση από την επιθεώρηση αρχίζουν σαν ζευγάρι τις εμφανίσεις σε νυχτερινά μαγαζιά. Χορός, τραγούδι και σατυρικά νούμερα περιελάμβαναν τα σόου που παρουσίαζαν. Τότε η Δελούτση ηχογράφησε έναν δίσκο με τίτλο Όταν χάνεται μια αγάπη και παράλληλα δημιούργησε –μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους της– μια δισκογραφική εταιρεία  που όμως δεν ευδοκίμησε και έκλεισε.

Ούτως ή άλλως η Δελούτση έχει αρχίσει να απομακρύνεται από τον χώρο, αφού είχε αποφασίσει να δώσει όλο της το είναι στην οικογένεια.

Το παιχνίδι της μοίρας

Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο. Ωστόσο, η μοίρα τούς έπαιξε άσχημο παιχνίδι και τον έχασαν πρόωρα… Χαρακτηριστικά είναι όσα είχε γράψει το 2010 ο Βαγγέλης Πλοιός για τον χαμό του γιου του.

«Γεννήθηκες στις 22/08/1972. Ησουν το σπουδαιότερο, το ουσιαστικότερο, το ομορφότερο δώρο που μας πρόσφερε ο δημιουργός μας… Μας έκανες τόσο ευτυχισμένους και τόσο υπερήφανους γονείς. Υπήρξες τέλειος γιος, γιε μου! Τέλειος πατέρας και σύζυγος! Σ’ ευχαριστούμε για τη χαρά και την ικανοποίηση που μας έδωσες στη διάρκεια της γήινης ζωής σου. Σ’ ευχαριστούμε που έζησες κοντά μας 38 ανεπανάληπτα χρόνια. Σ’ ευχαριστούμε για τα εγγονάκια που μας χάρισες. Σ’ ευχαριστούμε για όλα!

»“Εφυγες” το πρωί της 21ης/06/2010, καθώς πήγαινες με τη μηχανή στην εργασία σου, όπως κάθε μέρα… Αλλά αυτό το πρωινό της Δευτέρας ήταν και το τέρμα στο ταξίδι της ζωής σου… Αυτή η γριά, που βρέθηκε απ’ το πουθενά μπροστά σου, “χάραξε” την κόκκινη γραμμή της διαδρομής σου και γέμισε την άσφαλτο με το αίμα σου. Ηταν ο Χάρος που καραδοκούσε… Δεν είπαμε “αντίο”, αγόρι μου. Για εμάς δεν υπάρχει “αντίο”, μόνο “καλή αντάμωση”. Σε λατρεύουμε!».

Έκτοτε, το ζευγάρι των ηθοποιών βυθίστηκε στη θλίψη. Το 2020 «φεύγει» από τη ζωή και ο Βαγγέλης Πλοιός. Και η Ρία Δελούτση απομακρύνεται ακόμα και από τα social. Πλέον ζει με τις μνήμες, τα εγγόνια και τη δική της ιστορία.

Σπύρος Δευτεραίος