Στην Υπαπαντή του Κυρίου (Μέρος Γ’)

Κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού με ακροστιχίδα: «τούτο Ρωμανού το έπος». Διαβάστε το Μέρος Α’ και το Μέρος Β’.

Ελεύθερη απόδοση στη σύγχρονη μορφή της γλώσσας μας από τον Θεόφιλο Πουταχίδη.

ιβ’. »Με σπρώχνει η Χάρις του Χριστού, για να Σου προμηνύσω πως απ’ εδώ και στο εξής ο Ίδιος Του θα είναι
»αντιλογίας αφορμή, φαινόμενο υπερφυσικό – που όσο και να θαυμάζεται, πάντα θ’ αμφισβητείται.
»Και ποιο θα ’ναι το έμβλημα αυτής της διαφωνίας; Θα είναι, βέβαια, ο Σταυρός που θα στηθεί για τον Χριστό από τους παρανόμους.
»Για τον Εσταυρωμένο, άλλοι θα λεν πως είν’ Θεός κι αυτό θα διακηρύττουν, άλλοι θα λεν πως είν’ απλός άνθρωπος, όπως όλοι.
»Κι έτσι δυο δόγματα θα μπουν: ευσέβειας κι ασέβειας, από εδώ και στο εξής στο ρου της Ιστορίας.
»Κάποιοι θα υποθέτουνε πως του Χριστού το σώμα ήτανε, λέει, ουράνιο
»κι άλλοι πως ήταν είδωλο, κάτι σαν οπτασία· κάποιοι θα ’ν’ πάλι που θα πουν πως πήρε σάρκα από Σε, αλλά ψυχή ανθρώπινη το σώμα Του δεν είχε·
»μα θα ’ναι άλλοι που θα λεν πως, όντως, ήταν έμψυχο το σώμα που είχε πάρει, Αυτός που ’ν’
»ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια.

ιγ’. »Και τόσο αντικρουόμενα θα είναι όσα θα λέγονται για το Μυστήριο τούτο, που ακόμα κι ο δικός Σου νους θ’ αρχίσει ν’ αμφιβάλλει.
»Και όταν, Άσπιλη, θα δεις τον Γιο Σου πάνω στο Σταυρό να είναι καρφωμένος,
»τα λόγια ενθυμούμενη που Σου ’χε πει ο Άγγελος,
»τη θεϊκή Του σύλληψη,
»μα και τα απερίγραπτα θαύματα που θα κάνει, θα ’ν’ τέτοια η αντίφαση που αμέσως θα κατακλειστείς από αμφιβολία.
»Δίστομο ξίφος την καρδιά θα Σου περνά σαν βλέπεις μπροστά Σου τα Άγια Πάθη Του·
»μα σαν περάσουνε αυτά, γοργά θα στείλει γιατρειά να γιάνει την καρδιά Σου.
»Στους μαθητές Του, επίσης, θα στείλει την ειρήνη Του που είναι ακατανίκητη, γιατί ’ναι
»ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια».

ιδ’. Στην Άμωμη τα λόγια αυτά είπε ο δίκαιος γέροντας, κι ύστερα
απευθύνθηκε στο βρέφος και Του λέει:
«Απάλλαξε τον δούλο σου και άσε με να φύγω κι ας πάω αν είναι ειρηνικά, νομίζω είναι ώρα· τώρα πια που σ’ αντίκρισα τι άλλο να ζητήσω;
»Διώξε με τώρα απ’ αυτήν και στείλε με στην άλλη, στην άλλη, εκείνη τη ζωή που τέλος δεν γνωρίζει, Εσύ που είσαι η Ζωή που είναι απερίγραπτη κι ο νους δεν την χωράει.
»Αυτό δεν μου υποσχέθηκες πριν να φανείς στον κόσμο;
»Ε, το λοιπόν, γι’ αυτό ακριβώς, το λόγο που μού έδωσες να τον κρατήσεις, Λόγε!
»Στείλε με τώρα στον Αβραάμ, στους Πατριάρχες στείλε με, Πανάγιε, να πάω.
»Απ’ τα φθαρτά, τα γήινα, γοργά λευτέρωσέ με, γιατί ’σαι
»ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια.

ιε’. »Γιατί έτσι, πράγματι, είναι· είναι γεμάτα στεναγμούς κι έχουν μεγάλους πόνους τα πράματα του βίου αυτού, ως πρόσκαιρα που είναι,
»κι έρχεται πάντοτε η στιγμή που όλα τους τελειώνουν.
»Γι’ αυτό κι όλους τους δίκαιους τους πήρες απ’ εδώ εκεί, ψηλά στον ουρανό.
»Φροντίζοντας να μη γευτούν θάνατο οι δικοί Σου, ο Ηλίας, λέω, κι ο Ενώχ· Κύριε
»όπως το θέλησες, με τρόπο απερίγραπτο τους πήρες, τους μετέθεσες,
»για να τους πας σε τόπους που είναι λουσμένοι μες στο φως και τι θα πει αναστεναγμός εκεί κανείς δεν ξέρει.
»Κι εμένα τώρα, Πλάστη μου, πάρε με απ’ τα πρόσκαιρα ετούτου εδώ του βίου και δέξου την ψυχή μου.
»Κι αν θες κατάταξέ με κι εμένα στους Αγίους Σου, αφού είσαι
»ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια.

ιϛ’. »Από την απροσμέτρητη αγαθοσύνη που έχεις, ζωή μα και ανάσταση έγινες Συ για όλους.
»Πάρε με, όμως, πρώτα, Θεέ μου, από τη ζωή
»κι ύστερα να με στείλεις στην άλλη, εκείνη τη ζωή που θάνατο δεν έχει, όπως κι Εσύ, Αθάνατε, θάνατο δεν γνωρίζεις.
»Στο θάνατο παράδωσε το σώμα μου κι ας πάει, άσ’ το να φαίνεται νεκρό στον κόσμο αυτό της ύλης· όπως όλοι οι φίλοι Σου, έτσι κι εγώ ας φύγω.
»Μα έπειτα, Φιλεύσπλαχνε, δώσ’ μου την άλλη τη ζωή· πνευματική, αιώνια ζωή να μου χαρίσεις.
»Όπως μ’ αξίωσες, Θεέ, με σώμα ανθρώπου να Σε δω, στα χέρια μου να Σε κρατώ, στην αγκαλιά να Σ’ έχω,
»έτσι αξίωσέ με να δω τώρα τη Δόξα Σου μαζί με τον Πατέρα Σου και με το Άγιο Πνεύμα.
»Γιατί, την ίδια ώρα μαζί τους μένεις στα ψηλά κι είσαι κι εδώ μαζί μας, γιατί είσαι
»ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια».

ιζ’. Και τότε των Δυνάμεων ο μέγας Βασιλέας, τη δέηση του δίκαιου την δέχτηκε ευχαρίστως και μ’ έναν τρόπο μυστικό, ενδιάθετα του μίλησε κι αυτά είναι που του είπε:
«Εντάξει τότε, φίλε μου, σ’ ελευθερώνω τώρα· να πας εκεί που επιθυμείς, κει στις αιώνιες μονές.
»Εκεί σε στέλνω τώρα που κατοικεί ο Μωυσής κι οι άλλοι οι Προφήτες· όταν τους δεις, σ’ όλους να πεις, να τους το αναγγείλεις
»ότι Αυτός που ανάμεναν στις προφητείες που κάναν, εγώ είμαι που βλέπετε, ήρθα εδώ, κοντά σας.
»Γεννήθηκα ως άνθρωπος από παρθένο Κόρη, καθώς το προανήγγειλαν·
»στον κόσμο εμφανίστηκα κι είμαι ανάμεσά σας, μ’ εσάς συναναστρέφομαι ‒εδώ με τους ανθρώπους‒ όπως αυτοί διακήρυξαν μέσα στις προφητείες.
»Πήγαινε, το λοιπόν, εκεί· γρήγορα και ο ίδιος μου θα ’ρθώ, θα σε προφτάσω, για να λυτρώσω όλους σας, γιατί είμαι
»ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια».

ιη’. Σ’ Εσένα όλοι προσπίπτουμε, θερμοπαρακαλούμε, Πανάγιε, Ανεξίκακε, Ζωή και Θεραπεία
κι αστέρευτη, Εσύ, πηγή όλης της καλοσύνης.
Δες μας από εκεί ψηλά και φρόντισε ώστε όλους να μας σκεπάσει η χάρη Σου, όλους μας που αδιάλειπτα πιστεύουμε σ’ Εσένα.
Λύτρωσε τη ζωή μας και απάλλαξέ την από την οργή, τις θλίψεις και τις συμφορές, Κύριε,
κι οδήγησέ μας όλους μ’ εκείνη την ανόθευτη την πίστη στην Αλήθεια.
Στην ικεσία μας αυτήν, θερμά παρακαλούμε μεσίτριά μας να γενεί η αγία Θεοτόκος και Δέσποινά μας Παναγιά, η αγία μας Παρθένος.
Σώσε, Κύριε, τον κόσμο Σου, την Ποίμνη Σου να σώσεις, τους πάντες Κύριε φύλαγε,
Εσύ που ’γινες άνθρωπος για Χάρη μας, Θεέ μου, κρατώντας αμετάβλητη τη θεϊκή Σου φύση, γιατί είσαι
ο μοναδικός Φιλάνθρωπος στ’ αλήθεια.