Ιανουάριος 1911: Χιονοστιβάδα χτυπάει το Λιβάδ’ Τραπεζούντας – Τύχη βουνό και δύο σπουδαίους φίλους είχαν τρεις Κρωμναίοι

Χιόνιζε πολύ στην Τραπεζούντα, την τρίτη εβδομάδα του Ιανουαρίου το 1911, ωστόσο κανείς από τους πέντε συνοδοιπόρους δεν είχε σκεφτεί το ενδεχόμενο να κινδυνεύσει η ζωή τους από χιονοστιβάδα ενώ ταξίδευαν από την Κρώμνη στο Λιβάδ’. Κι όμως έτσι έγινε!

Η περιπέτεια των πέντε Κρωμναίων δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Φάρος της Ανατολής, το Σάββατο 22 Ιανουαρίου, με την επισήμανση ότι συνέβη «την παρελθούσα Δευτέρα», δηλαδή ανήμερα του Αγίου Αντωνίου. Το συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας συμπεριλαμβάνεται στο αρχείο της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών.

Η εφ. «Φάρος της Ανατολής» εκδιδόταν κάθε δύο εβδομάδες, από τις 3 Σεπτεμβρίου 1908 έως την Πρωτοχρονιά του 1923, στην Τραπεζουντα.

Εκδότες ήταν οι αφοί Σεράση, Δημήτριος και Γεώργιος και αρχισυντάκτης ο Αριστοτέλης Ν. Ιεροκλής.

≈

Σάββατον 22 Ιανουαρίου 1911

Χιονοστιβάς

Την παρελθούσαν δευτέραν αναχωρήσαντες εκ Κρώμνης κατήρχοντο ενταύθα ο συμπολίτης κ. Χ” Πάνος Βαφειάδης, μετά των εκ Κρώμνης κ. Ιωάν. Προσκυνητοπούλου, Ιωακείμ Πιτζαλίδου, Ελισσαίου Ιωσηφίδου και Αποστόλου Ροδοπούλου.

Ότε έφθασαν εις Λειβάδιον εις μικράν απόστασιν από το χάνι του Χρίστου Ξερέα, και ο μεν κ. Χ” Πάνος και εις των συντρόφων του έμειναν οπίσω οι δε άλλοι προηγήθησαν, ότε αίφνης εκραγείσα φοβερά χιονοστιβάς συμπαρέσυρε και τους τρεις.

Αμέσως έδραμεν ο κ. Χ” Πάνος μετά του άλλου, και τους μεν δύο εντός ολίγου κατώρθωσαν να ανεύρωσιν ανασκάπτοντες την χιόνα διά των χειρών και των ράβδων όσον όμως διά τον τρίτον, επί ικανά λεπτά της ώρας αι έρευναι αυτών απέβαινον μάταιαι.

Τέλος εύρον και τούτου την χείρα πλην εξετάσαντες είδον ότι ήτο καταμέλαινα και αναίσθητος και προς στιγμήν υπέθεσαν ότι ο ατυχής σύντροφός των απέθανεν. Αίφνης παρατηρήσαντες συστολήν τινα των μυών της χειρός απεκάλυψαν και την κεφαλήν του, εξαγαγόντες δε αυτόν τη βοηθεία και του Χρίστου Ξερέα, ον εν των μεταξύ είχον ειδοποιήσει, ως και τους δύο άλλους, μετέφερον τον Απόστολον Ροδόπουλον εν παντελεί αναισθησία, πλην αναπνεόνται εις το χάνιον του Χρίστου, ένθα μετά τας επιδαψιλευθείσας προς αυτόν περιποιήσεις συνήλθε και την επομένην ηδυνήθη να συνοδεύση τους συντρόφους του ενταύθα.

Εν μέγα εύγε οφείλεται εις τον κ. Χ” Πάνον Βαφειάδην και τον σύντροφόν του κ. Ιωάν. Προσκυνητόπουλο διά την αυταπάρνησιν ην επεδείξαντο διά την σωτηρίαν των συντρόφων των και άνευ της οποίας αναμφιβόλως θα ήσαν νεκροί. Και μάλιστα ο Απόστολος, όστις έκειτο εις βάθος ενός μέτρου υπό την χιόνα, ην διά των χειρών και δη ως είπωμεν ανωτέρω, ανέσκαψαν υπό τοιούτον δριμύτατον ψύχος, όπως ανεύρωσι και σώσωσι τρεις ανθρωπίνας υπάρξεις.

• Πηγή: Φάρος της Ανατολής, 1911, Επιτροπή Ποντιακών Μελετών
• Σημ.: Έχει διατηρηθεί η ορθογραφία του πρωτότυπου.