Γιώργος Μαρίνος: Οι μύθοι, οι αλήθειες και η συναρπαστική ζωή ενός ξεχωριστού και μοναδικού καλλιτέχνη

Ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ πριν από λίγους μήνες δίχασε το κοινό, αλλά αν μη τι άλλο απέδειξε ότι ο Γιώργος Μαρίνος είναι ζωντανός. Εδώ και μερικά χρόνια οι φήμες για τον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη είχαν… χτυπήσει ταβάνι. Η –εκούσια(;)– «εξαφάνισή» του από τα φώτα αλλά και από εκεί που έμενε, πυροδότησαν ένα σωρό φήμες, για την κατάσταση της υγείας του ακόμα και για το εάν ζει. Σύμφωνα με το πολυσυζητημένο ρεπορτάζ, ο Γιώργος Μαρίνος ζει σε ένα γηροκομείο των νοτίων προαστίων. Άρα δεν είναι μόνος του. Συν ότι υπάρχει και εκτός δομής μια οικογένεια που έχει την ευθύνη του.

Ο Γιώργος Μαρίνος σήμερα γίνεται 85 χρονών. Και ήταν πάντα ο κυρίαρχος της ζωής του.

Τουλάχιστον κατά τα ενεργά χρόνια του. Και εάν κάτι καλό έμεινε από το τηλεοπτικό ρεπορτάζ που αναφέραμε, είναι ότι ο κόσμος αγαπάει αυτόν τον μοναδικό άνθρωπο που όμοιό του δεν έχει βγάλει το καλλιτεχνικό στερέωμα. Για το ταλέντο, την προσωπικότητα, την αλήθεια αλλά και τη δύναμη ψυχής που διαθέτει. Γιατί χρειάζεται αληθινή δύναμη, αν δεν έχεις κάτι να πεις, να τραβάς την κουρτίνα. Και ο Γιώργος Μαρίνος αυτό έκανε και τώρα.

Οι δρόμοι της ζωής

Ήταν παιδί της Κατοχής, χωρισμένων γονιών (όταν ήταν ενός έτους) και τον πατέρα του τον είδε πρώτη φορά όταν ήταν 12 χρονών, γιατί ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο. Η αρχή της ζωής του Γιώργου Μαρίνου μόνο αισιόδοξη δεν ήταν. Το οικογενειακό περιβάλλον μεγαλώνοντας θέλει να τον κάνει πολιτικό μηχανικό ή αρχιτέκτονα, όπως ήταν ο πατέρας του. Ο ίδιος όμως λατρεύει το θέατρο και δίνει κρυφά εξετάσεις στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ίσως γιατί από μικρός ήθελε να δραπετεύει από την ψυχρή πραγματικότητα. Και ναι το θέατρο δεν είναι ψέμα, είναι αλήθεια. Και ο ίδιος ήταν πάντα αληθινός.  Την επιλογή του να αγαπάει άντρες την δήλωσε στους γονείς του όταν ήταν 16 χρονών.

Οι γονείς του, σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε αργότερα, στενοχωρήθηκαν, αλλά ποτέ δεν τον απέρριψε η μάνα του, την οποία λάτρευε.

Από τον τρίτο γάμο του πατέρα του αποκτά έναν ετεροθαλή αδελφό, τον Τάσο. Κάποια στιγμή στην παραφημολογία που είχε ξεσπάσει ότι ήταν ετεροθαλής αδελφός του Νίκου Κούρκουλου, είχε πει ο ίδιος ότι: «Πάντα τον θαύμαζα, αλλά δυστυχώς δεν είμαστε αδέρφια».

Στο θέατρο ξεκινάει το καλοκαίρι του 1961 –μαθητής ακόμα στη σχολή– στην επιθεώρηση των Αλέκου Σακελλάριου Ώπα-Ώπα, στην οποία ακούγονταν τραγούδια από το «Αρχιπέλαγος» του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1962, όπως όλοι γνωρίζουμε, συμμετέχει στην Οδό Ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Γιώργος Μαρίνος τραγουδά «Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά/ κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά…» και αναστατώνει τους πάντες.

Μετά κάποιο κενό… στρατός γαρ, κατόπιν το θέατρο (με τους θιάσους της Έλλης Λαμπέτη και του Δημήτρη Χορν), αλλά κυρίως οι μπουάτ του Νέου Κύματος που τον βοήθησαν να καλλιεργήσει τις πολλές και ποικίλες ιδέες του, καιρό πριν αυτές πάρουν τη μορφή που πήραν στη «Μέδουσα».

Η αλήθεια, οι μύθοι και η «Μέδουσα»

Ο Γιώργος Μαρίνος θεωρείται ο πρώτος καλλιτέχνης που μίλησε ανοιχτά για τις ερωτικές επιλογές του. Μιλάμε βέβαια για τη δεκαετία του ’60 που όσο λαμπερή έμοιαζε, τόσο βαθιά πουριτανική ήταν. Όμως ο ίδιος δεν άντεχε να γίνεται βορά στα σχόλια του καθενός. Και όμως ο Γιώργος Μαρίνος έζησε και έναν μεγάλο έρωτα με την Κατιάνα Μπαλανίκα. Παρά γίνεται περίπλοκο ε;

Αφού ξεμπερδεύει με τα της προσωπικής του ζωής, κοιτάει τι γίνεται με την καριέρα του. Στις μπουάτ βγάζει περισσότερα αλλά δεν είναι αυτό που τον εκφράζει. Στο θέατρο προσπαθεί να βρει το ρόλο και τη θέση αλλά και εκεί αισθάνεται ένα κενό. Και εγένετο «Μέδουσα» και εγένετο επανάσταση.

Από τη μια το ξενόφερτο σώου με τα φώτα, τα τραγούδια, τα κοστούμια, τα μπαλέτα. Όλα υψηλού επιπέδου. Από την άλλη τα κείμενα που κάνουν τη λέξη σάτιρα να ηχεί πρωταγωνίστρια. Οι «ειδικοί» στη θολωμένη εποχή της μεταπολίτευσης δεν ξέρουν που να τον κατατάξουν. Και ο χώρος γεμίζει. Και λέγονται πράγματα που και οι πιο στρατευμένοι και πολιτικοποιημένοι της εποχής δεν τολμούσαν να πουν. 

Από την άλλη ότι έκανε εκτός σε δισκογραφία ή τηλεόραση δεν έφτασε την επιτυχία της «Μέδουσας». Σαν να αισθανόταν ο ίδιος εγκλωβισμένος, σαν να μην ήθελε ο κόσμος να τον δεχτεί αλλού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τού τι γινόταν στη «Μέδουσα» είναι το παρακάτω περιστατικό: «Έχει ξεκινήσει να σατυρίζει τη Μελίνα Μερκούρη. Όμως έχει πληροφορηθεί ότι εκείνη ήταν κάτω. Από τρακ, από σεβασμό, ουδείς ξἐρει, ο Μαρίνος κομπλάρει. Και λέει 3-4 φορές «Η Μελίνα είναι μεγάλη…» και σταματάει. Και τότε πετάγεται η Μελίνα από την πλατεία και του φωνάζει «Πες το αγόρι μου, π….»

«Ουρλιάξτε τσαούσες»

Κάπου στα τέλη των 80s ο Μαρίνος αποφασίζει να φύγει από τη νύχτα, γιατί έβλεπε ότι η νύχτα πήγαινε αλλού. Και εκεί ένιωθε ότι περίσσευε. Είναι 54 χρονών και έρχεται η πρόταση για το «CIAO ANT1». Και δη ως αντικατάσταση της Ρούλας Κορομηλά που είχε φύγει να πάει στο Mega και στο παλιό της κανάλι θέλουν να αποδείξουν ότι μπορούν και καλύτερα. Ο Μαρίνος ενθουσιάζεται με την ιδέα να πάει αλλού και δέχεται μετά από πολλά πρεσαρίσματα.

Ξέρει όμως πως αν σε μια πίστα ο θεατής επιλέγει να πάει, στην τηλεόραση μπαίνεις απρόσκλητος στο σπίτι του άλλου. Άρα θα πρέπει να προσέχει τι λέει και τι κάνει. Το «CIAO ANT1» με τον Μαρίνο είχε αδυναμίες, είχε –αναγκαστικά– καλεσμένους που επί Μέδουσας θα τους είχε κάνει φύλλο και φτερό, όμως ο ίδιος έβαλε μπροστά τον επαγγελματισμό του και δεν κατάλαβε κανείς τίποτα.

Έτσι λοιπόν το ταλέντο, η προσωπικότητα του, η παραγωγή έκαναν το «CIAO ANT1» μεγάλη επιτυχία. Και όχι μόνο, αλλά το πλατύ κοινό ανακάλυψε εκ νέου τον Γιώργο Μαρίνο και τον αγάπησε. Και εκείνος δέχτηκε με τη χαρά ενός παιδιού, αυτή την αγάπη. Και άρχισε να μαλακώνει σαν άνθρωπος. Γιατί όπως λένε άνθρωποι της εποχής της «Μέδουσας», ο Μαρίνος ήταν πολύ σκληρός συνεργάτης. Όχι για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό, αλλά γιατί ήθελε το όραμά του να γίνεται πραγματικότητα.

Οι μεγάλες αποφάσεις

Στη συνέχεια ξαναγύρισε στο θέατρο και μάλιστα με ετερόκλητους ρόλους. Έκανε και λίγη τηλεόραση ακόμη και γενικώς φαινόταν ότι γλένταγε τη χρυσή ηλικιακή του ωριμότητα, θέλοντας μεν το καλύτερο αποτέλεσμα αλλά χωρίς το άγχος του παρελθόντος.

Και ξαφνικά, σιωπή. Ο Μαρίνος εξαφανίζεται από γνωστούς και φίλους, ενώ φεύγει και από το μυθικό σπίτι που είχε στο Μάτι και ζούσε με τα λατρεμένα του σκυλιά.

Στα επόμενα χρόνια, ο Γιώργος Μαρίνος γίνεται ένας μύθος που όλοι έψαχναν να βρουν πού είναι και τι κάνει. Για να ανακαλύψουν ότι ο άνθρωπος που έκανε τον εαυτό και την περσόνα του, ξεχωριστή και μοναδική στο χώρο, έχει το δικαίωμα να εξαφανιστεί, να αρρωστήσει, να μεγαλώσει. Και να αφήσει τον κόσμο να ζει με τις μεγάλες του στιγμές, νοσταλγώντας τον και κυρίως να μην το ξεχάσει ποτέ. Και δίκαια.

Σπύρος Δευτεραίος