Βίκυ Βανίτα: Το ποπ κορίτσι των 70s είχε πολλά μυστικά και ένα μοναχικό, στενάχωρο φινάλε

Ήταν μια μέρα σαν τη σημερινή, το 1948, που ερχόταν στον κόσμο η Βίκυ Βανίτα. Ένα πανέμορφο, έξυπνο, ξεχωριστό κορίτσι που από μικρή ήξερε τι ήθελε: Να γίνει ηθοποιός. Αν και κόρη στρατιωτικού, έκανε αυτό που ήθελε και σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.

Μπορεί μια από τις πρώτες παραστάσεις που έπαιξε να ήταν δίπλα στον Μάνο Κατράκη και τον Δημήτρη Χορν, όμως πολύ νωρίς στην πορεία της βρέθηκε η εταιρεία «Καραγιάννης-Καρατζόπουλος» που είναι υπεύθυνη για την κινηματογραφική της καριέρα μέχρι τις αρχές των 70s. Υπήρξε η χαριτωμένη κόρη του Λάμπρου Κωνσταντάρα ή η επεισοδιακή φίλη του Γιώργου Παπαζήση. Και ήταν πάντα πανέμορφη, δροσερή και τα «έλεγε». Απλά ήταν άτυχη όπως και αρκετοί συνομήλικοί της, αφού εκεί που θα μπορούσαν να δείξουν ότι είναι κάτι παραπάνω, ήρθε το τέλος του παλιού σινεμά.

Η «άλλη» Βίκυ

Ξέχωρα από την υποκριτική, έγραφε πολύ καλά, είχε στιλ και γνώσεις –παλαιότερα αυτό ήταν το βασικό προσόν για τους δημοσιογράφους. Για αυτό και πάνω από μια 20ετία έγραφε σε έντυπα. Ήταν κάτι που την βοηθούσε και οικονομικά να κάνει καλύτερες επιλογές ως ηθοποιός. Όσο μπορούσε φυσικά. Αλλά τις έκανε. Με αποκορύφωμα τον ρόλο της «Ρόζας» στο Ρεμπέτικο του Κώστα Φέρρη. Όπου σε ένα σχετικά μικρό σε διάρκεια ρόλο ήταν συγκλονιστική. Από τον απελπισμένο χορό της μέχρι την αυτοκτονία της στην ταινία.

Το ποπ κορίτσι των 70s δεν είναι πια εδώ, αλλά στη θέση της βρίσκεται μια συνειδητοποιημένη γυναίκα που πατάει γερά στα πόδια της.

Ούτως ή άλλως όλο αυτό το νεανικό παιχνίδι με τα εξώφυλλα το υπηρέτησε τόσο, όσο και για τη δουλειά της. Για την προσωπική της ζωή το μόνο που έχει γίνει γνωστό, ήταν η σχέση της με τον Βαγγέλη Σειληνό, που ήταν έντονη, αλλά με όχι ευχάριστη κατάληξη. Υπήρξε όμως και ένα άλλο αρσενικό που της χάρισε ζωή και αγάπη.

Στιγμές ζωής

«Το 1982, καλοκαίρι ήταν, έκανα ένα μεγάλο πάρτι στο σπίτι του Νίκου Αντύπα, του διευθυντή της εταιρείας στην Ανάβυσσο, για τη Μαρινέλλα. Εκείνη τη βραδιά, η Βίκυ έφυγε από το πάρτι έχοντας μαζί της ένα γατάκι», αποκαλύπτει ο Νίκος Μουρατίδης. Και συνεχίζει: « Η γάτα του σπιτιού είχε γεννήσει πριν από έναν μήνα και η κ. Αντύπα της χάρισε ένα από τα νεογέννητα. Αρσενικό. Η Βίκυ τον ονόμασε Ντέμιαν, και ήταν το πλάσμα που άλλαξε όλη της την ζωή. Μιλούσε συνέχεια για τον γάτο της και τα μάτια της άστραφταν. Ερχόταν συνέχεια με γρατζουνιές στα χέρια από τα πολλά παιχνίδια που έκανε μαζί του. 16 χρόνια ήταν μαζί – και όταν ο Ντέμιαν πέθανε, η Βίκυ ήταν απαρηγόρητη. Γενικώς η ευαίσθητη ψυχή της δεν μπορούσε να διαχειριστεί τις απώλειες.

Η κυρία Ζαχαροπούλου έκρυβε πολλά

Αρχές ιδιωτικής τηλεόρασης και η Βίκυ Βανίτα βρίσκεται στο Ρετιρέ. Αρχικά για λίγα επεισόδια αλλά στην πορεία γίνεται εκ των βασικών πρωταγωνιστών και φτάνει ως το φινάλε, υποδυόμενη τη Νόρα Ζαχαροπούλου, την αφεντικίνα της «Κόσμος». Αλλά και ποιος θα την ξεχάσει ως «θεία Αιμιλία», καλόψυχη τυφλή αλλά με ατάκα δηλητήριο στο μοναδικό Είσαι το ταίρι μου;

Μόνο που ένα χρόνο πριν έχει μάθει τα δυσάρεστα. Το 2000 περίπου εμφανίζεται ο καρκίνος της, τον οποίο αντιμετωπίζει μόνη της, καθώς τον κράτησε μυστικό από όλους, λέγοντας ότι έπασχε από άσθμα, χωρίς, ωστόσο, να καταφέρει να κερδίσει τη μάχη.

Η μητέρα της την εντόπισε νεκρή, στο σπίτι της στο Νέο Κόσμο, στις 8 Μαρτίου του 2007, σε ηλικία 59 ετών.

Και ήταν το τελευταίο σπίτι που πρόλαβε να μετακομίσει, αλλά δεν το χάρηκε.

Σαν ηρωίδα τραγικής ταινίας, σαν μια μοναχική πρωταγωνίστρια με ένα εντυπωσιακό, δραματικό, συγκινητικο φινάλε. Μόνο που δεν ήταν ρόλος αλλά η ίδια της η ζωή. Μια ζωή γρήγορη αλλά και ξεχωριστή. Ή όπως έλεγε και η ίδια στον αυτόματο τηλεφωνητή της: «Βίκυ Βανίτα εδώ και φευγάτη, αφήστε το μήνυμα σας…».