Xριστιάνα: Η ξεχωριστή τραγουδίστρια, που ακόμα και σήμερα δεν έχουν ανακαλύψει την αξία και τη μοναδικότητά της

Στις λιγοστές τηλεοπτικές συνεντεύξεις της, που μπορεί κάποιος να θυμηθεί, τού έρχεται στο νου μια σικάτη, καλοβαλμένη κυρία που προσπαθούσε –και τα κατάφερνε– να κρύψει την αμηχανία της και που μιλούσε για τη δουλειά της. Μόνο. Βέβαια ήταν και μια άλλη εποχή που οι δημοσιογράφοι ρώταγαν όλα τα άλλα. Όταν ήρθε ή μάλλον λίγο πριν έρθει ολοκληρωτικά αυτή η εποχή, η Χριστιάνα είχε αποχωρήσει. Εν γνώσει της.

Γεννήθηκε σαν σήμερα και μεγάλωσε σε μουσική οικογένεια. Πατέρας ήταν ο συνθέτης Τάκης Λαβίδας και μητέρα της η τραγουδίστρια Λούση Καραγεωργίου. Αδελφή της ήταν η τραγουδίστρια Βασιλική Λαβίνα, σύζυγος του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου και ξαδέρφη της η επίσης τραγουδίστρια Ελένη Βιτάλη.

Διαθέτοντας μια σπάνια, ξεχωριστή φωνή που δεν έμπαινε σε κατηγορίες (όπως και η καριέρα της όπως αποδείχθηκε στην πορεία) άρχισε τα πρώτα της βήματα, στις αρχές των 70s. Αρχικά σε σεγόντα και δεύτερες φωνές και το 1973 συμμετέχει στον δίσκο των Γιώργου Κατσαρού–Πυθαγόρα Ο Δρόμος για τα Κύθηρα τραγουδώντας μαζί με τον Δημήτρη Μητροπάνο το κλασικό πια «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε». Έχετε καλύτερη αρχή;

Τα λαμπερά χρόνια

Στη συνείδηση της πιάτσας είχε μπει κάτω από την άτυχη ταμπέλα «ελαφρολαϊκό». Όπως και να ‘χει η ίδια αρχίζει να χτίζει τον δικό της μύθο, χωρίς να γίνει μια άλλη. Πάντα με την αστική φινέτσα που τη διέκρινε, χωρίς να μιμηθεί να γίνει μια λαϊκή τραγουδίστρια, ούτε ένα ανάλαφρο ποπ κορίτσι, παρόλο που λόγω της νεαρής ηλικίας της μπορούσε να το κάνει. Σιγά-σιγά ανεβαίνει και στη νύχτα, αρχικά στα μεγάλα μαγαζιά της εποχής. Μόνο που η ίδια δεν φαίνεται να επαναπαύεται στις δόξες της και ψάχνεται.

Στον τομέα «πίστα» ανακαλύπτει το show που ήταν λίγο κόκκινο πανί για την εποχή. Όσοι την είχαν θαυμάσει στα σόου της μιλάνε για ένα θηλυκό ομόλογο του Γιώργου Μαρίνου, ως προς το θέαμα (όχι στη σάτιρα βέβαια). Παράλληλα μουσικά ψάχνεται με ήχους της εποχής, όπως η ντίσκο ή η ρέγγε.

Ούτως ή άλλως είναι πλέον τραγουδίστρια πρώτης γραμμής χωρίς πολλές φιοριτούρες και εφέ. Α, και με πλατινένιο δίσκο για το παρακάτω:

Ώρα για αλλαγές

Ήταν το 1982 που το δίδυμο Κραουνἀκης –Νικολακοπούλου πλησιάζει την τραγουδίστρια για μια πιθανή συνεργασία. Ήδη έχουν προηγηθεί τα «σκουριασμένα χείλη» με τη Βίκυ Μοσχολιού και ακολουθεί το Σαριμπιντάμ. Ένα σπουδαίο album που ευτυχώς έτυχε αναγνώρισης επί της εποχής του, έδωσε πόντους στην τραγουδίστρια και εδραίωσε το δίδυμο, δυναμικά.

Και μετά τι; Μπορεί στην Αμερική –κυρίως– ένα album με διασκευές να γίνεται αιτία για μια νέα καριέρα όπως συνέβη με την Linda Ronstadt ή την Natalie Cole και τον Rod Stewart, όμως εδώ είναι Βαλκάνια. Και δη το 1985. Τότε η τραγουδίστρια κυκλοφόρησε «τα μεσαία κύματα» με διασκευές κλασικών ελληνικών τραγουδιών και υποδειγματική τζαζ ενορχήστρωση από τον Μίμη Πλέσσα. Το άλμπουμ περνάει εντελώς απαρατήρητο, δυστυχώς. Μάλιστα ακόμα και σήμερα, σχεδόν 4 δεκαετίες μετά δεν έχει κυκλοφορήσει καν σε cd.

Και ακολουθεί το τελευταίο της άλμπουμ στην εταιρεία που ανήκε τότε. Το «Η νύχτα το απαιτεί» θεωρείται πολύ μοντέρνο και για την εποχή και για την τραγουδίστρια. Για να φανταστείτε για πόσο μπροστά μιλάμε την ενορχήστρωση της μιας πλευράς του δίσκου, που ήταν η πιο ρυθμική την κάνει ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος. Ερχόμενος από την τεράστια επιτυχία του «Lost in the night», το ενήλικο κοινό της εποχής δεν το αποδέχτηκε. Κάποιες δεκαετίες μετά, με την έκρηξη του you tube, ένα τραγούδι από εκείνο το άλμπουμ γνωρίζει όχι μόνο την αναγνώριση αλλά γίνεται και sampling. Στην εποχή του, όμως περνάει… σβηστό.

https://www.youtube.com/watch?v=GYokfu6SBv0

«Τελειώσαμε λοιπόν και τι να πούμε»

Το δισκογραφικό φινάλε της γίνεται το 1993 με ένα κομψοτέχνημα, το «Φύλλο και φτερό» –συνθέτης είναι ο Νίκος Παραστατίδης και τους στίχους έγραψε ο Γιώργος Κρητικός– εύκολα θα μπορούσε να το βάλει κανείς στην κατηγορία «έντεχνο», αλλά με φινέτσα και στυλ. Όπως ήταν οτιδήποτε έκανε η τραγουδίστρια.

Φυσικά η νύχτα και η δισκογραφία έχει αλλάξει ριζικά και δραματικά. Και η Χριστιάνα αποχωρεί. Ήρεμα και διακριτικά χωρίς συνεντεύξεις και αποχαιρετισμούς. Συμμετέχει σε μια live ηχογράφηση με ρεμπέτικα (έτερο παράδοξο) με τον Μπάμπη Γκολέ και στην αρχή των 00s κάνει απειροελάχιστες εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές.

Μακριά από τα φώτα αφιερώνεται στην οικογένεια και τα δυο της παιδιά. Ήταν σχεδόν σαν να διέγραψε την μουσική της πορεία, ασχέτως αν αυτή αποδείχτηκε πολύ δυνατή και σπουδαία για να ξεχαστεί και να διαγραφτεί.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν φήμες για την υγεία της. Η οικογένειά της, την κράτησε μακριά από όλα. Τι είχε συμβεί; Η τραγουδίστρια την τελευταία δεκαετία έπασχε από Αλτσχάιμερ ενώ στην πορεία εμφανίστηκε και καρκίνος. Και την Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021, μὀλις στα 68 της «έφυγε» για πάντα. Με τα τραγούδια της να περιμένουν να την ανακαλύψει μια νέα γενιά ανθρώπων και να τους δώσει την αξία που τους πρέπει. Αλλά και αυτό αν δεν γίνει, όσοι τα γνώρισαν, τα αγάπησαν και «ταξίδεψαν» μαζί τους, κερδισμένοι βγήκαν.

Σπύρος Δευτεραίος