Τζόλυ Γαρμπή: Από το Γιοχάνεσμπουργκ στο ελληνικό Χόλιγουντ – Η πορεία και το μοναχικό φινάλε

Ενσάρκωσε από την μεγαλοαστή μέχρι τη λαϊκή γυναίκα· από την αριστοκράτισσα μέχρι την επαρχιώτισσα. Ήταν δευτεραγωνίστρια μεν, αλλά αγαπημένη από τους περισσότερους συναδέλφους της και το κοινό.

Η Τζόλυ Γαρμπή είναι η απόδειξη πως μια καλή ηθοποιός ποτέ δεν πάει χαμένη.

Και όχι μόνο. Διαβάζοντας κανείς τη ζωή της παίρνει και ένα μάθημα, πως αν κάτι καθυστερήσει, αλλά αξίζει τον κόπο και το παλέψει, τελικά θα συμβεί. Η Γαρμπή ήταν η ζωντανή απόδειξη: Η αρχή της καριέρας, αλλά και η αναγνώριση, ήρθαν σχετικά αργά αλλά ήρθαν. Και το άξιζε και το υπερασπίστηκε.

Όπως και ο μεγάλος έρωτας. Άργησε, αλλά συνέβη και αυτός.

Διακοπή λόγω πολέμου

Η Ιουλία –όπως ήταν το βαφτιστικό της όνομα– Γαρμπή γεννήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα (άλλοι ισχυρίζονται ότι γεννήθηκε το 1912 και άλλοι το 1913) από Κεφαλλονίτες γονείς στη Νότια Αφρική, και συγκεκριμένα στο Γιοχάνεσμπουργκ. Εκείνη την εποχή αρκετοί Έλληνες αναζήτησαν την τύχη τους στην Αφρική. Σαν την οικογένεια Γαρμπή.

Η Τζόλυ πέρασε εκεί τα παιδικά της χρόνια, και όταν ήταν στην εφηβεία η οικογένεια επέστρεψε στην πατρίδα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα.

Έχοντας ήδη κολλήσει το μικρόβιο της υποκριτικής, έγινε δεκτή το 1934 στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σχετικά μεγάλη για να ξεκινήσει σπουδές, αλλά –όπως είπαμε– αν υπάρχει θέληση… Ταυτοχρόνως, παρακολουθεί μαθήματα πιάνου και τραγουδιού στο Ωδείο Αθηνών και δεν λέει να σταματήσει τη μάθηση. Αν και σπουδάστρια, εμφανίζεται στη βωβή ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου Κοινωνική σαπίλα.

Αποφοιτώντας, θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της στο εξωτερικό. Το 1938 την βρίσκει στο Παρίσι, την προλαβαίνει όμως ο πόλεμος και επιστρέφει άρον-άρον στην πατρίδα. Το θέατρο σχεδόν ξεχνιέται, και περνά στην πρώτη γραμμή η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Έτσι αφήνει το θεατρικό σανίδι και τους πιθανούς ρόλους και φοράει τη στολή της νοσοκόμας για τη φροντίδα των τραυματισμένων στρατιωτών, ενώ αργότερα, κατά την περίοδο της Αντίστασης, συμμετέχει ενεργά στο ελληνικό αντάρτικο.

https://www.youtube.com/watch?v=BtxiyRnNhe0

Ηθοποιός για όλους τους ρόλους

Μετά τον πόλεμο, στην ουσία ξεκινάει η καριέρα της. Αρχικά στο θέατρο, όπου αναδεικνύεται σε μεγάλη καρατερίστα για όλων των ειδών τα είδη και τους δεύτερους ρόλους. Και προς τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο κινηματογράφος – το μέσο που στην ουσία την καθιέρωσε.

Η ταινία που έκανε τη μεγάλη επιτυχία –αν και είχαν προηγηθεί άλλες τρεις– ήταν ο Θανασάκης ο πολιτευόμενος, στην οποία υποδύθηκε τη μητέρα της Άννας Συνοδινού και του Ντίνου Ηλιόπουλου, αν και μόλις τρία χρόνια μεγαλύτερή του.

Με την άνθηση του εγχώριου σινεμά, τη δεκαετία του ’60, έρχονται απανωτοί οι ρόλοι, και αγγίζουν όλη την γκάμα. Υπηρέτρια, κυρία, λαϊκή, αυστηρή παραδοσιακή θεία (Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες), μέχρι και απατεώνισσα στη Σωφερίνα, δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Η θεατρική και η κινηματογραφική πορεία της τελείωσαν στις αρχλες των δεκαετιών ’90 και ’80, αντίστοιχα.

Η Γαρμπή ήταν περιζήτητη από θιάσους, αγαπητή στους συναδέλφους της, αλλά είχε και τις αντιπάθειές της. Όπως για παράδειγμα τη Σαπφώ Νοταρά.

Η Γαρμπή ποτέ δεν έπαιξε γυναίκες μικρότερης ηλικίας – το αντίθετο. Αλλά ως γυναίκα και ηθοποιός, περιποιόταν τον εαυτό της. Η Νοταρά εκμυστηρευόταν στους συναδέλφους τους το μεγάλο μυστικό της Γαρμπή περί λίφτινγκ, και τους καλούσε: «Μην κάνεις παρέα την Τζόλυ Γαρμπή. Αυτή κάνει τη νέα». Τώρα, αλήθεια ή ψέμα, κανείς δεν έμαθε.

Όταν ήρθε ο έρωτας

Η Τζόλυ παντρεύτηκε τον συνάδελφό της Θόδωρο Μορίδη και έμειναν μαζί περίπου 60 χρόνια. Το ζευγάρι δεν απέκτησε απογόνους και απέφευγε διαχρονικά τα φώτα της δημοσιότητας.

Εκείνη έκανε δύο γκεστ εμφανίσεις σε σίριαλ του Mega: στο «Μπελάδες για δύο» και το «Μονάχους-Μονάχους».

Τα τελευταία τους χρόνια τα πέρασαν αποτραβηγμένοι στο εξοχικό τους στο Μάτι, για το φινάλε της ζωής τους επέλεξαν να ζήσουν σε οίκο ευγηρίας. Αξιοπρεπείς, και μακριά από φανφάρες και καταγγελίες. Και σαν σήμερα εκείνη «έφυγε», αν και η ανακοίνωση για το θάνατό της βγήκε 10 μέρες μετά, αφότου είχε γίνει η κηδεία της.

Όσο για τον Μορίδη; Την ακολούθησε έναν χρόνο και δεκατρείς μέρες μετά (22 Δεκεμβρίου 2003). Μοιραίο;

^{Η ηθοποιός Τζόλυ Γαρμπή σ’ ένα κωμικό τραγουδάκι από την οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη Ροζίτα}

Σπύρος Δευτεραίος