Συμπληρώνονται φέτος 49 χρόνια από το πραξικόπημα και την κατοχή της Κύπρου, η μνήμη όμως είναι πάντα ζωντανή και μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά.
Το δικό της «Δεν ξεχνώ» έβαλε στο χαρτί η 10χρονη μαθήτρια Δήμητρα Σιέννα Καρατζά που γεννήθηκε και ζει στην Αυστραλία, γράφοντας ένα υπέροχο κείμενο.
Η Δήμητρα, δεύτερης γενιάς ομογενής, που έλκει την καταγωγή της από την Κύπρο, είναι μαθήτρια του Πανελλήνιου Κολεγίου της Κυπριακής Κοινότητας Βορείων Προαστίων της Μελβούρνης. Ακολουθεί το κείμενό της:
Κύπρος: 49 χρόνια – Δεν ξεχνώ
Χθες το βράδυ είδα τη γιαγιά μου να παίρνει ένα βιβλίο και να το κοιτάζει. Κάθε χρόνο αυτόν τον καιρό έτσι κάνει. Για πρώτη φορά αποφάσισα να το κοιτάξω και εγώ. Ο τίτλος έγραφε Μέρες Οργής – Κύπρος. Ένιωσα περίεργα και το άνοιξα να δω τι βιβλίο ήταν.
Είχε πολλές φωτογραφίες. Κάθισα και τις έβλεπα. Ένιωσα την καρδιά μου να σπάζει. Είδα μικρά παιδάκια να κλαίνε φοβισμένα στην αγκαλιά της μητέρας τους. Μεγάλους ανθρώπους να κλαίνε από πόνο. Ρώτησα τον παππού και τη γιαγιά να μου μιλήσουν για τις φωτογραφίες.
Μου είπαν ότι στις 15 Ιουλίου 1974 οι Έλληνες της Κύπρου έκαναν πόλεμο μεταξύ τους. Αυτό έδωσε αφορμή στην Τουρκία στις 20 Ιουλίου να πάει στην Κύπρο με χιλιάδες στρατό. Οι Τούρκοι στρατιώτες έκαναν πολλές βαρβαρότητες. Σκότωσαν αθώους ανθρώπους, ακόμα και παιδιά. Άλλους έπιασαν αιχμαλώτους, [κάποιους] από αυτούς ακόμα δεν τους βρήκαν.
Αυτοί που δεν βρήκαν είναι ακόμη αγνοούμενοι. Ένας από αυτούς είναι και ο αδελφός της γιαγιάς μου, ο Ανδρέας. Τον πήρανε οι Τούρκοι και από τότε χάθηκαν για πάντα τα ίχνη του.
Η Κύπρος από τότε έχει μοιραστεί στα δύο. Ακόμη μέχρι σήμερα, μετά από 49 χρόνια, οι πρόσφυγες της Κύπρου δεν μπορούν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Αυτό με στεναχωρεί παρά πολύ. Είναι μεγάλη αδικία.
Εγώ δεν γεννήθηκα στην Κύπρο. Εγώ δεν έζησα τον πόλεμο. Αλλά έχω μάθει την ιστορία για το μαύρο καλοκαίρι του Ιουλίου του 1974 στην Κύπρο. Έχω μάθει για την αδικία. Έχω μάθει τι περάσανε οι άνθρωποι της Κύπρου. Έχω μάθει τι σημαίνει όταν λέω ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Δήμητρα-Σιέννα Καρατζά