Των Αγίων Αποστόλων (Μέρος Γ’)

Κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού με ακροστιχίδα: «ΤΟΥ ΤΑΠ[Ε]ΙΝΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ ΨΑΛΜΟΣ». Διαβάστε το Μέρος Α’ και το Μέρος Β’.

Ελεύθερη απόδοση στη σύγχρονη μορφή της γλώσσας μας από τον Θεόφιλο Πουταχίδη.

ιγ’. »Σε όλους σας από κοινού παράγγελμα αφήνω – τζάμπα θαρρώ ο κόπος μου, αν πιάσω να καθοδηγώ ξεχωριστά καθέναν.
»Στους άγιούς μου όταν μιλώ, ένας λόγος μου φτάνει· μια φορά θε να το πω, αυτό σάς παραγγέλνω:
»δρόμο πάρτε να φτάσετε παντού σ’ όλον τον κόσμο, σε έθνη, κράτη και λαούς τον λόγο μου διδάξτε.
»Γιατί σ’ εμέ ο Πατέρας μου παρέδωσε τα πάντα,
»τα πάντα λέω στον ουρανό μα και στη γη συνάμα· σ’ όλα δεσπόζω, όπως και πριν να πάρω σάρκα ανθρώπου.
»Και ως των πάντων Βασιλιάς, έχω και σύγκλητο ιερή μ’ εσάς συγκλητικούς μου,
»ο Μόνος Βλέπων οι καρδιές μέσα βαθιά τι κρύβουν.

ιδ’. »Εμπρός, λοιπόν, πηγαίνετε στου κόσμου όλα τα έθνη
»να σπείρετε παντού στη γη το σπόρο της μετάνοιας· και ύστερα ποτίστε τον διδάσκοντας τους λόγους μου, για να ’ρθει να φυτρώσει».
Ακούγοντας τα λόγια αυτά, κουνούσαν το κεφάλι κι ολόγυρα κοιτάζονταν ο ένας με τον άλλον και λέγανε οι μαθητές:
«Πού να την βρούμε τη φωνή και ποιος κατέχει γλώσσες, να πάει να κάνει κήρυγμα απανταχού στον κόσμο;
»Δύναμη θέλεις να σταθείς μπροστά σε έθνη και λαούς, για να τους μεταπείσεις ν’ αφήσουνε τα ψεύτικα, να δούνε την Αλήθεια· δύναμη θέλει αυτό πολλή, και ποιος θα μας την δώσει;
»Αγράμματοι κι απαίδευτοι, απλοϊκοί κι αδύναμοι είμαστε εμείς ψαράδες· πού βρήκες και μας διάλεξες εμάς για τέτοιο έργο,
»ο Μόνος Βλέπων οι καρδιές μέσα βαθιά τι κρύβουν;»

ιε’. «Μέσα σας μην ταράζεστε, μόν’ τώρα καρδιωθείτε και χώρο μην αφήνετε
»στον άτιμο ενάντιο τον νου να σας θολώνει· τι είν’ αυτά που σκέφτεστε; Νήπια θαρρείτε είστε;
»Ατάραχοι και ψύχραιμοι να ’στε, όπως το φίδι. Για εσάς εγώ σταυρώθηκα, πά’ στο Σταυρό με κάρφωσαν· κι όρθιος σηκώθηκε ο Σταυρός ψηλά – να βλέπουν όλοι. Φίδι δεν σήκωσε ο Μωυσής ψηλά να βλέπουν όλοι και γλίτωνε όποιος έριχνε το βλέμμα του εκεί πάνω;
»Μην λάθος σκέψεις κάνετε, ότι σας φέρνουν φόβο· το κήρυγμα που λέγαμε βλέπω να παρατάτε…
»Με δύναμη, με την ισχύ δεν θέλω να νικήσω, αλλά με τους αδύναμους εγώ θα υπερισχύσω.
»Τον Πλάτωνα όσοι παίζουνε στα δάκτυλα –που λένε–, κι ας είν’ σοφοί, φιλόσοφοι χαρά σ’ εμέ δεν δίνουν· του κόσμου όλα τα μωρά –λέω τους απλούς και καθαρούς– αυτά εγώ αγαπάω,
»ο Μόνος Βλέπων οι καρδιές μέσα βαθιά τι κρύβουν.

ιϛ’. »Και δύναμη, όμως, πολλή σ’ εσάς εγώ θα δώσω –δύναμη να σηκώνετε όσους έχουνε πέσει–
»αλλά και λόγο δυνατό, γεμάτο με σοφία.
»Ο Δημοσθένης μέχρι εκεί που ήταν να πάει πήγε, έρχεται τώρα αντ’ αυτού ο δήμος ο δικός σας! Και της Αθήνας οι σοφοί, ώρα να ηττηθούνε από μικρούς, απλοϊκούς, ψαράδες Γαλιλαίους!
»Και τους… “σπουδαίους συγγραφάς” νικάει τώρα ο Κηφάς, εμένα σαν κηρύττει.
»Λέξεις και λόγια αμέτρητα και μύθοι άλλοι τόσοι, τώρα επισκιάζονται απ’ ένα μονολεκτικό ρητό: εκείνο το “Μαραναθά” –κατέφτασε ο Κύριος–, τι άλλο έχει αξία;
»Έρχεται τώρα η Ναζαρέτ, την Κόρινθο κλονίζει. Γι’ αυτό σας λέω, μη νοιάζεστε· πείτε τα εσείς και πείθω εγώ,
»ο Μόνος Βλέπων οι καρδιές μέσα βαθιά τι κρύβουν.

ιζ’. »Όλους σας με βαριές βρισιές θα σας επιτιμήσουν και θα σας ρίξουν φυλακή
»και θα σας σφιχτοδέσουν· κι έτσι δεμένους θα σας σας παν μπροστά στους άρχοντές τους δίκες για να περάσετε, να σας καταδικάσουν.
»Καθόλου όμως μη σκιάζεστε· δεν σας αφήνω ορφανούς, πάντα μαζί σας θα ’μαι, όπως σας έχω υποσχεθεί: μαζί μέχρι το τέλος.
»Όταν θα στέκεστε μπροστά στους δικαστές στις δίκες, ανάμεσά σας θα είμ’ κι εγώ – εκεί θε να με δείτε.
»Δεσμώτες όταν θα ’σαστε, δίπλα κι εγώ δεσμώτης· για εμένα και μ’ εμένανε θα τα τραβήξετ’ όλα.
»Βάλτε σεις την προαίρεση, τη σύμφωνή σας γνώμη, και τότε ο αγώνας σας θα ’ν’ και δικός μου αγώνας· εγώ θα αγωνίζομαι μέσα απ’ τους μαθητές μου,
»ο Μόνος Βλέπων οι καρδιές μέσα βαθιά τι κρύβουν».

ιη’. Τα λόγια τούτα του Σοφού Διδάσκαλου ακούσαν,
και οι σοφοί Του οι μαθητές έτσι Του αποκριθήκαν:
«Όλα σκληρά και δύσκολα μας τα πες πως θα είναι, με φόβητρα και θάνατο τα λόγια σου γεμάτα.
»Κοίτα που εμείς νομίζαμε πως αν μαζί Σου πάμε, ’πό τούτα θα γλιτώναμε…
»Και τώρα, Εσύ ο Σωτήρας μας, μας ρίχνεις στα πιο δύσκολα και σε σκληρούς αγώνες.
»Για ανάπαυση μας κάλεσες, για αγώνα μας προαλείφεις,
»ο Μόνος Βλέπων οι καρδιές μέσα βαθιά τι κρύβουν».