Σαν σήμερα πέθανε η Μικρασιάτισσα Ισαβέλλα Σικιαρίδη-Μαλόβρουβα

Η Ισαβέλλα Σικιαρίδη-Μαλόβρουβα είχε γεννηθεί στη Μερσίνα της Μικράς Ασίας την 1η Ιουλίου 1917, και άφησε την τελευταία της πνοή στις 25 Νοεμβρίου 2010. Υπήρξε δραστήριο μέλος της ΕΣΤΙΑΣ Νέας Σμύρνης, και είχε διατελέσει έφορος της Βιβλιοθήκης με σημαντική προσφορά υπηρεσιών, και μέλος της Επιτροπής Κρίσεως στους διαγωνισμούς του σωματείου για βιβλία μικρασιατικού περιεχομένου.

Ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας κι έζησε μια ζωή δημιουργική και ευφάνταστη, σε όποιον τομέα κι αν ασχολήθηκε. Στάθηκε φωτεινό παράδειγμα για όσους την γνώρισαν από κοντά, και με τον τρόπο της ζωής της απέδειξε πως οι αξίες, η ομορφιά, η δύναμη, η θέληση, το ταλέντο, το χρώμα και η αγάπη για τη ζωή δεν είναι κάτι δίπλα ή μακριά από μας, αλλά μέσα στην ίδια την ψυχή μας.

Υπήρξε εκδότρια-διευθύντρια των περιοδικών Σμύρνα (1967-1991) και Μικρασιατικά (1970-1973).

Ως δημοσιογράφος είχε συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά, και είχε διατελέσει μέλος της Ένωσης Συντακτών, πολλών λογοτεχνικών σωματείων και του ΔΣ της ΕΣΤΙΑΣ Ν. Σμύρνης (1981-2002).

Ήταν συγγραφέας, ποιήτρια και ζωγράφος, και αρθρογραφούσε σε τοπικά φύλλα. Αποσπάσματα από το έργο της και πολλά ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες λογοτεχνικών κειμένων.

Τη δεκαετία του 1970 το όνομά της είχε συμπεριληφθεί σε εγκυκλοπαίδειες, λεξικά, και ελληνικές και ξένες ανθολογίες – μεταξύ άλλων στο Dizionario dei pittori e incisori 1974-75 (σ. 306), στο βιογραφικό λεξικό προσωπικοτήτων Who’s Who 1979 (σ. 385). Στο ενεργητικό της είχε πολλές διαλέξεις, ραδιοφωνικές και τηλεφωνικές συνεντεύξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Είχε βραβευτεί από πολλά σωματεία καθώς και από τους αρχιεπισκόπους Μακάριο Κύπρου και Ιάκωβο Βορείου και Νοτίου Αμερικής. Είχε ιδρύσει και για πολλά χρόνια διατηρούσε το πνευματικό κέντρο «Αρμονία Λόγου και Τέχνης» στη Ν. Σμύρνη (στην οδό Αγίας Φωτεινής 29), με παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικές βραδιές και άλλες εκδηλώσεις.

Ως δείγμα έργου της παραθέτουμε το ποίημα «Επίκληση» (προς τα περιστέρια της ειρήνης), που συγκαταλέγεται στην ανθολογία του Απόστολου Μαγγανάρη Θρήνοι και παινέματα για τις χαμένες πατρίδες (εκδ. «Νέα Σύνορα», Αθήνα 1988).

Επίκληση
Περιστέρια της Ειρήνης
Πάρτε τ’ αχνάρια τούτα του πόνου
Γυρίστε πίσω στην Ανατολή
Σκαλίστε με τις μύτες σας τη στάχτη.
Δεν θα βρείτε σιτάρι
ούτε κριθάρι, ούτε ρίζα,
θα βρείτε χώμα
βαμμένο με αίμα.
Σκαλίστε πιο βαθιά
Θα ξεπηδήσουν οι σπίθες
Σπίθες απ’ τα ιδανικά μας
ευλαβικά θαμμένα.
Εκεί.. στο βωμό της τραγικής μας μοίρας
Εκεί… αφήσανε καρτερικά τα κόκαλά τους
Μυριάδες, αδέλφια, μάρτυρες αγνοί
Μιας Μεγάλης κι Ευγενικής Ιδέας
Μιας Μεγάλης Ελλάδας Μικρασίας.